De zomertentoonstelling 'FAKE !' met actuele beeldende kunst sluit aan bij het thema 'FAKE ?' van de Ergoeddag eerder dit jaar. Waar toen vragen gesteld werden over de echtheid van een aantal historische gegevens, exploreren de kunstenaars hier en nu de (soms bijzonder broze) grenzen tussen schijn en werkelijkheid, tussen 'echt' en 'namaak'.
Een tentoonstelling met werk van 35 kunstenaars uit hoofdzakelijk België, Nederland en Frankrijk levert evenveel individuele benaderingen van het thema op. Toch dienen zich uiteraard een aantal tendenzen aan.
Het ironische aspect, vanuit een kritische achtergrond, is een belangrijke factor. Ook het speelse element is in nogal wat werken aanwezig. Het kunsthistorisch besef is nooit ver weg. Bovendien is de overkoepelende, hoge artistiek-technische kwaliteit van deze werken misschien wel het belangrijkste pluspunt.Jan DE NYS, curator namens de stad Aalst is met deze tentoonstelling uiteraard niet aan zijn proefstuk toe. Als medewerker voor Hedendaagse Kunst heeft hij voor de stad in het verleden een hele reeks tentoonstellingen, waaronder de Papierbiënnales georganiseerd.
Jan De Nys bij het werk van Lilean Bourgeat
Als galerist (In Situ) en onafhankelijk curator heeft hij een netwerk aan contacten uitgebouwd, waardoor hij hier vandaag kan putten uit een portfolio met heel wat bekende en (voor het grote publiek) minder bekende kunstenaars.
De meeste werken komen van de kunstenaars zelf. Een aantal zijn speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt. Ook maakte de curator een keuze uit museumcollecties zoals het Gentse SMAK. Maar een goede tentoonstelling bouw je natuurlijk niet enkel met een paar grote namen of een aantal schitterende werken. Het geheel moet in elkaar klikken. Dan pas krijg je een confronterende tentoonstelling.
*
Met drie verschillende locaties kan het bezoek aan de tentoonstelling op verschillende manieren gebeuren. Alle locaties liggen op wandelafstand van elkaar.
Tijdens de vernissage werd de voormalige 'Kruidentuin' van het stadspark als startpunt gekozen. Dit kleine deel van het grote park, oorspronkelijk bedoeld als exotische kruidentuin, werd later omgevormd tot verkeersparkje waar heel wat Aalsterse kinderen in een soort ideale miniatuurwereld voor het eerst met de wegcode in aanraking kwamen.
Pal in het midden staat een beeld van Roodkapje met de wolf (een paar jaar geleden door Alec Camu liefdevol beschilderd).
David Neirings met een 'ode' aan het vroegere verkeersparkje
Het parkje werd in ere hersteld en Roodkapje krijgt deze zomer het bezoek van verschillende 'Fake'-sculpturen. Niets is wat het lijkt of toont zich als een 'vreemde eend in de bijt'.
Op de grote vijver van het stadspark (even buiten de kruidentuin) mag je die 'eend' zelfs heel letterlijk nemen. Een gigantische gele badeend van Florentijn HOFMAN zorgt voor een totaal nieuwe kijk op de omgeving.
Florentijn Hofman met 'Canard'
Wanneer je de kruidentuin binnenkomt langs het hek van de Parklaan, sta je meteen voor de gecrashte (bronzen) auto van Peter WEIDENBAUM.
De auto van Peter Weidenbaum
Meteen rechts zie je een (blijkbaar) pas dichtgegooide put. Hier zorgde Anno DIJKSTRA tijdens de vernissage voor een 'gesmaakte' performance. Vanuit de put liet hij via een gaatje champagnekurken knallen en de drank regelmatig spuiten. Zijn beeld van een honger lijdend 'Biafraantje' aan de overkant van het pad belichaamt een totaal andere wereld.
De gigantische rubberen laarzen van Lilean BOURGEAT laten zich in deze omgeving niet onbetuigd (zie foto hoger).
Performance van Anno Dijkstra tijdens de vernissage
Vlak achter Roodkapje staat het schitterende, met een pijl doorboorde hertje van Stief DESMET, ongetwijfeld een verwijzing naar het mythologische verhaal van de jager Acteon, die voor Artemis, de godin van de jacht, zelf tot prooi werd.
Het perceeltje met felgekleurde bloemen van Frank BRAGIGAND is faker dan fake.
En wat dacht U van het 'classicistische' monument van Michael AERTS? Kijk eens goed naar de 'bouwstenen'.
Frank Bragigand en Stief Desmet
Het bronzen beeld 'Choufleur' van Caroline COOLEN is een samensmelting van klassieke en vreemde elementen: een speels engeltje met een 'bloemkoolhoofd' (dat ook doet denken aan de adel uit de pruikentijd) op een sokkel van echte en bronzen autobanden.
Geef Uw ogen de kost want soms zit de hedendaagse kunst ogenschijnlijk in de prehistorie (de dolmen van Stéphane VIGNY) of hoog in een boom (Eric ANGENOT). De tunnel van Juan d'OLTREMONT lijkt zo uit een miniatuurtreinlandschap geplukt.
Geniet ook van de natuurlijke omgeving, een kruising van puur natuur en klassieke tuinpatronen.
Amélie SLOLINA zorgt met haar gigantische, gifgroene geurverspreider voor een verre van gratuite toets in de buurt van het industriële 'Amylum'-complex.
U kan nog even rusten op een bankje of op de 'gesponsorde' bank van Lionel SCOCCIMARO.
Met Stéphane Vigny naar de 'prehistorie'
Er wachten ons nog twee locaties. We gaan eerst naar het Stedelijk Museum 't Gasthuys, waar naast de twee zalen voor tijdelijke tentoonstellingen ook de voormalige kapel en de kloostertuin een prominente rol krijgen.
Meteen al op de koer voor het Museum worden we ontvangen door een gigantische hond, een opblaassculptuur van Florentijn HOFMAN, die met zijn badeend ook al het uitzicht op de grote parkvijver naar zijn hand gezet heeft.
Om de hoek rechts staat 'Pulcino', een schommelolifant van Nicolas BUFFE.
We bezoeken eerst de kloostertuin waar we ons laten verrassen door de keurig geometrisch aangelegde (on)kruidentuin. De kapel is de onverwachte omgeving voor een gevarieerde wereld van fake-planten (o.a. Frank BRAGIGAND en Marcel BERLANGER). Maar er zijn ook drumstellen met vreemde onderdelen of namaakhandtassen waar heel veel geld meer gemoeid is.
'Hondje' van Florentijn Hofman
Nu resten ons nog twee zalen met elk een uitgesproken karakter. In de eerste zaal lopen we pal op een stapel felgekleurde posters 'FAKE', getekend door Jo DE SMEDT (druk Hugo Puttaert). Bezoekers kunnen ze gratis meenemen. Let op het bordje: Praise the Lord. This is the only genuine fake poster !
Diezelfde tekst vind je ook in lichtgevende inkt op de poster zelf gedrukt, maar dat krijg je dus pas in het donker te zien. Eindelijk heeft iemand ook aan energiebesparende kunst gedacht.
Op de losstaande wand achter de posters krijg je middels een reeks foto's een idee van de ingreep-performance (Zebrapad) van Harmen DE HOOP in een Aalsterse straat.
De opstelling van de kunstwerken in deze zaal lijkt verbazingwekkend vanzelfsprekend. Dat heeft alles te maken met inhoudelijke en vormelijke overeenkomsten en tegenstellingen in de gepresenteerde werken.
Zowel Jo DE SMEDT als Stief DESMET lijken zich te bewegen in een soort sprookjeswereld. (Allebei putten ze overigens uit een bestaande beeld- of ideeënwoordenschat) Maar we weten al langer dan vandaag dat het in sprookjes niet altijd rozengeur en maneschijn is. Zowel Sneeuwwitje als Jommeke hebben hun onschuld verloren...
Met de stille eenvoud van repetitieve witte niervormen in het midden van de zaal, zorgt Gert ROBIJNS voor een onverwacht rustpunt met toch alweer een angeltje van geknakte horizontalen aan één kant en het schilderij 'Lost Kingdom' van Stief DESMET aan de andere kant.
Vergeet toch niet even om het hoekje te kijken. Carsten HÖLLER heeft nog een fake baby-olifantje voor ons achtergelaten. Hoe 'lief' worden we hier bij de neus genomen, net zoals in de dierentuinen die om mercantiele redenen inspelen op de gevoelens van de bezoekers.
*
In de tweede zaal recreëert Veerle T'JAMPENS voorbeelden uit de kunstgeschiedenis met de onvoorwaardelijke inzet van haar eigen lichamelijkheid. In een perfect geënsceneerde fotografische weergave laat ze alle franje achterwege en concentreert zich op de essentie van haar artistieke boodschap, net zoals in haar compromisloze interpretatie van 'L'origine du monde', waarmee ze het werk van Courbet uit 1866 in één klap naar de 21e eeuw katapulteert.
Ogenschijnlijk idyllisch van Justin Wijers
De lange zijden van de zaal worden ingenomen door Eric MANIGAUD rechts met zijn aanvankelijk op oude foto's lijkende potloodtekeningen, geïnspireerd op midaadscènes uit het begin van de 20e eeuw.
Daartegenover zien de gekleurde werken van Justin WIJERS er bijna idyllisch uit. Maar bij nader inzien schuilt ook hier een wereld van menselijk leed.
Met de gele sculptuur in het midden grijpt Anton COTTELEER voor een stuk terug naar de assemblages van iemand als Vic Gentils. Terwijl Gentils oorspronkelijke houten elementen uit lijsten, trapleuningen, meubels,... assembleerde, gebruikt Cotteleer die vormen om ze in polyestersculpturen samen te voegen.
Helemaal achteraan gaat Sylvie RENO met haar strandstoel in papier en karton de dialoog aan met de strandstoelen van Tetsumi KUDO, een werk uit 1966 (collectie SMAK). 'Your portrait - May' van deze Japanse kunstenaar lijkt een vakantietafereel, maar verwijst bij nader inzien naar de verwoesting van Hiroshima en Nagasaki door Amerikaanse atoombommen in WOII.
*
Nu wacht ons nog een derde locatie in de Molenstraat nummer 64.
Jan De Cock
In de vitrine aan de straatkant vinden we de 'archeologische' installatie van Jan DE COCK, een combinatie van een architecturale basis met sculpturale en picturale elementen.
Het achterliggende oud-industriële pand lijkt bij een eerste aanblik te zijn omgevormd tot een opslagplaats van de meest heterogene voorwerpen. Maar ook hier blijft FAKE de rode draad. Niets is wat het lijkt.
Je wordt meteen aangetrokken door de gigantische (houten) tank op ware grootte van Michael MILUNOVIC. Hij alleen al laat de ruimte overvol lijken. Maar vlak daarvoor staat de (alweer houten) gesculpteerde betonmolen van Wim DELVOYE, op de tegenoverliggende muur geflankeerd door een bataljon van met wapenschilden beschilderde schoppen.
Aan de overkant, onder de mezzanine (verscholen achter een plastic gordijn) staat een 'bushokje'. Maar blijf nog even hier, want ook de installatie in papier en karton van een soort werkplaats met o.a. paletten, een ladder, planken,... door Silvy RENO vraagt onze aandacht.
Groet (voorzichtig) de hangende meervoudige 'Schwarzkopf' van Michaël AERTS en richt Uw aandacht op de serie bakken, volgestouwd met diverse (banale) voorwerpen. Deze voorwerpen zijn gelinkt aan het grote werk met (bestofte) rekken van Loek GROOTJANS dat onlangs in het SMAK te zien was (zie WATERSCHOENEN).
We nemen U nog even mee naar de mezzanine voor de foto's van witte (water)torens door Lionel SCOCCIMARO (waar suikerklontjes al niet goed voor zijn).
Jean Daniel BOURGEOIS toont hier o.a. een soort biljarttafel met oplichtende gekleurde vakjes. Tijdens de vernissage liep hier een kip (nadien was het voor het arme beest een beetje te warm...). De toeschouwer kon gokken waar het beest zijn uitwerpselen zou droppen... (een soort 'kakmachine' puur natuur).
Hedendaagse kunst ontpopt zich doorheen deze tentoonstelling als een afwisseling tussen ernst, humor, spel, verdriet, verlangen, hoop, droom, gevaar,... met andere woorden: niets menselijks is de hedendaagse kunst vreemd.
Hou in deze FAKE tentoonstelling toch steeds rekening met die ene constante: niets is wat het lijkt! Zet je ogen open en kijk verder dan de eerste aanblik...
Vergeet Uw GRATIS poster van Jo De Smedt niet...
Deze tentoonstelling is er alvast een om te 'savoureren', als driegangenmenu waarbij U zelf de volgorde van de gerechten kunt bepalen. Voor het dessert zal men U graag op een Aalsters terrasje ontvangen. Hopelijk blijft ook het zomerweer deze schitterende zomertentoonstelling genegen.
De tentoonstelling loopt tot 22 augustus 2010 en is gesloten op maandag en feestdagen (11 juli, 21 juli en 15 augustus)
LOCATIES
Stadspark (Kruidentuin, ingang via Parklaan)
di - zo: 10 - 19 uur
Stedelijk Museum 't Gasthuys
di -vr: 10 - 12 en 13 - 17 uur
za - zo: 14 - 18 uur
Molenstraat 64
di - zo: 13 - 18 uur
Jan De Nys bij het werk van Lilean BourgeatAls galerist (In Situ) en onafhankelijk curator heeft hij een netwerk aan contacten uitgebouwd, waardoor hij hier vandaag kan putten uit een portfolio met heel wat bekende en (voor het grote publiek) minder bekende kunstenaars.
De meeste werken komen van de kunstenaars zelf. Een aantal zijn speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt. Ook maakte de curator een keuze uit museumcollecties zoals het Gentse SMAK. Maar een goede tentoonstelling bouw je natuurlijk niet enkel met een paar grote namen of een aantal schitterende werken. Het geheel moet in elkaar klikken. Dan pas krijg je een confronterende tentoonstelling.
*
Met drie verschillende locaties kan het bezoek aan de tentoonstelling op verschillende manieren gebeuren. Alle locaties liggen op wandelafstand van elkaar.
Tijdens de vernissage werd de voormalige 'Kruidentuin' van het stadspark als startpunt gekozen. Dit kleine deel van het grote park, oorspronkelijk bedoeld als exotische kruidentuin, werd later omgevormd tot verkeersparkje waar heel wat Aalsterse kinderen in een soort ideale miniatuurwereld voor het eerst met de wegcode in aanraking kwamen.
Pal in het midden staat een beeld van Roodkapje met de wolf (een paar jaar geleden door Alec Camu liefdevol beschilderd).
David Neirings met een 'ode' aan het vroegere verkeersparkjeHet parkje werd in ere hersteld en Roodkapje krijgt deze zomer het bezoek van verschillende 'Fake'-sculpturen. Niets is wat het lijkt of toont zich als een 'vreemde eend in de bijt'.
Op de grote vijver van het stadspark (even buiten de kruidentuin) mag je die 'eend' zelfs heel letterlijk nemen. Een gigantische gele badeend van Florentijn HOFMAN zorgt voor een totaal nieuwe kijk op de omgeving.
Florentijn Hofman met 'Canard'Wanneer je de kruidentuin binnenkomt langs het hek van de Parklaan, sta je meteen voor de gecrashte (bronzen) auto van Peter WEIDENBAUM.
De auto van Peter WeidenbaumMeteen rechts zie je een (blijkbaar) pas dichtgegooide put. Hier zorgde Anno DIJKSTRA tijdens de vernissage voor een 'gesmaakte' performance. Vanuit de put liet hij via een gaatje champagnekurken knallen en de drank regelmatig spuiten. Zijn beeld van een honger lijdend 'Biafraantje' aan de overkant van het pad belichaamt een totaal andere wereld.
De gigantische rubberen laarzen van Lilean BOURGEAT laten zich in deze omgeving niet onbetuigd (zie foto hoger).
Performance van Anno Dijkstra tijdens de vernissage
Vlak achter Roodkapje staat het schitterende, met een pijl doorboorde hertje van Stief DESMET, ongetwijfeld een verwijzing naar het mythologische verhaal van de jager Acteon, die voor Artemis, de godin van de jacht, zelf tot prooi werd.
Het perceeltje met felgekleurde bloemen van Frank BRAGIGAND is faker dan fake.
En wat dacht U van het 'classicistische' monument van Michael AERTS? Kijk eens goed naar de 'bouwstenen'.
Frank Bragigand en Stief DesmetHet bronzen beeld 'Choufleur' van Caroline COOLEN is een samensmelting van klassieke en vreemde elementen: een speels engeltje met een 'bloemkoolhoofd' (dat ook doet denken aan de adel uit de pruikentijd) op een sokkel van echte en bronzen autobanden.
Geef Uw ogen de kost want soms zit de hedendaagse kunst ogenschijnlijk in de prehistorie (de dolmen van Stéphane VIGNY) of hoog in een boom (Eric ANGENOT). De tunnel van Juan d'OLTREMONT lijkt zo uit een miniatuurtreinlandschap geplukt.
Geniet ook van de natuurlijke omgeving, een kruising van puur natuur en klassieke tuinpatronen.
Amélie SLOLINA zorgt met haar gigantische, gifgroene geurverspreider voor een verre van gratuite toets in de buurt van het industriële 'Amylum'-complex.
U kan nog even rusten op een bankje of op de 'gesponsorde' bank van Lionel SCOCCIMARO.
Met Stéphane Vigny naar de 'prehistorie'Er wachten ons nog twee locaties. We gaan eerst naar het Stedelijk Museum 't Gasthuys, waar naast de twee zalen voor tijdelijke tentoonstellingen ook de voormalige kapel en de kloostertuin een prominente rol krijgen.
Meteen al op de koer voor het Museum worden we ontvangen door een gigantische hond, een opblaassculptuur van Florentijn HOFMAN, die met zijn badeend ook al het uitzicht op de grote parkvijver naar zijn hand gezet heeft.
Om de hoek rechts staat 'Pulcino', een schommelolifant van Nicolas BUFFE.
We bezoeken eerst de kloostertuin waar we ons laten verrassen door de keurig geometrisch aangelegde (on)kruidentuin. De kapel is de onverwachte omgeving voor een gevarieerde wereld van fake-planten (o.a. Frank BRAGIGAND en Marcel BERLANGER). Maar er zijn ook drumstellen met vreemde onderdelen of namaakhandtassen waar heel veel geld meer gemoeid is.
'Hondje' van Florentijn HofmanNu resten ons nog twee zalen met elk een uitgesproken karakter. In de eerste zaal lopen we pal op een stapel felgekleurde posters 'FAKE', getekend door Jo DE SMEDT (druk Hugo Puttaert). Bezoekers kunnen ze gratis meenemen. Let op het bordje: Praise the Lord. This is the only genuine fake poster !
Diezelfde tekst vind je ook in lichtgevende inkt op de poster zelf gedrukt, maar dat krijg je dus pas in het donker te zien. Eindelijk heeft iemand ook aan energiebesparende kunst gedacht.
Op de losstaande wand achter de posters krijg je middels een reeks foto's een idee van de ingreep-performance (Zebrapad) van Harmen DE HOOP in een Aalsterse straat.
De opstelling van de kunstwerken in deze zaal lijkt verbazingwekkend vanzelfsprekend. Dat heeft alles te maken met inhoudelijke en vormelijke overeenkomsten en tegenstellingen in de gepresenteerde werken.Zowel Jo DE SMEDT als Stief DESMET lijken zich te bewegen in een soort sprookjeswereld. (Allebei putten ze overigens uit een bestaande beeld- of ideeënwoordenschat) Maar we weten al langer dan vandaag dat het in sprookjes niet altijd rozengeur en maneschijn is. Zowel Sneeuwwitje als Jommeke hebben hun onschuld verloren...
Met de stille eenvoud van repetitieve witte niervormen in het midden van de zaal, zorgt Gert ROBIJNS voor een onverwacht rustpunt met toch alweer een angeltje van geknakte horizontalen aan één kant en het schilderij 'Lost Kingdom' van Stief DESMET aan de andere kant.
Vergeet toch niet even om het hoekje te kijken. Carsten HÖLLER heeft nog een fake baby-olifantje voor ons achtergelaten. Hoe 'lief' worden we hier bij de neus genomen, net zoals in de dierentuinen die om mercantiele redenen inspelen op de gevoelens van de bezoekers.
*
In de tweede zaal recreëert Veerle T'JAMPENS voorbeelden uit de kunstgeschiedenis met de onvoorwaardelijke inzet van haar eigen lichamelijkheid. In een perfect geënsceneerde fotografische weergave laat ze alle franje achterwege en concentreert zich op de essentie van haar artistieke boodschap, net zoals in haar compromisloze interpretatie van 'L'origine du monde', waarmee ze het werk van Courbet uit 1866 in één klap naar de 21e eeuw katapulteert.
Ogenschijnlijk idyllisch van Justin WijersDe lange zijden van de zaal worden ingenomen door Eric MANIGAUD rechts met zijn aanvankelijk op oude foto's lijkende potloodtekeningen, geïnspireerd op midaadscènes uit het begin van de 20e eeuw.
Daartegenover zien de gekleurde werken van Justin WIJERS er bijna idyllisch uit. Maar bij nader inzien schuilt ook hier een wereld van menselijk leed.
Met de gele sculptuur in het midden grijpt Anton COTTELEER voor een stuk terug naar de assemblages van iemand als Vic Gentils. Terwijl Gentils oorspronkelijke houten elementen uit lijsten, trapleuningen, meubels,... assembleerde, gebruikt Cotteleer die vormen om ze in polyestersculpturen samen te voegen.
Helemaal achteraan gaat Sylvie RENO met haar strandstoel in papier en karton de dialoog aan met de strandstoelen van Tetsumi KUDO, een werk uit 1966 (collectie SMAK). 'Your portrait - May' van deze Japanse kunstenaar lijkt een vakantietafereel, maar verwijst bij nader inzien naar de verwoesting van Hiroshima en Nagasaki door Amerikaanse atoombommen in WOII.*
Nu wacht ons nog een derde locatie in de Molenstraat nummer 64.
Jan De Cock
In de vitrine aan de straatkant vinden we de 'archeologische' installatie van Jan DE COCK, een combinatie van een architecturale basis met sculpturale en picturale elementen.
Het achterliggende oud-industriële pand lijkt bij een eerste aanblik te zijn omgevormd tot een opslagplaats van de meest heterogene voorwerpen. Maar ook hier blijft FAKE de rode draad. Niets is wat het lijkt.
Je wordt meteen aangetrokken door de gigantische (houten) tank op ware grootte van Michael MILUNOVIC. Hij alleen al laat de ruimte overvol lijken. Maar vlak daarvoor staat de (alweer houten) gesculpteerde betonmolen van Wim DELVOYE, op de tegenoverliggende muur geflankeerd door een bataljon van met wapenschilden beschilderde schoppen.Aan de overkant, onder de mezzanine (verscholen achter een plastic gordijn) staat een 'bushokje'. Maar blijf nog even hier, want ook de installatie in papier en karton van een soort werkplaats met o.a. paletten, een ladder, planken,... door Silvy RENO vraagt onze aandacht.
Groet (voorzichtig) de hangende meervoudige 'Schwarzkopf' van Michaël AERTS en richt Uw aandacht op de serie bakken, volgestouwd met diverse (banale) voorwerpen. Deze voorwerpen zijn gelinkt aan het grote werk met (bestofte) rekken van Loek GROOTJANS dat onlangs in het SMAK te zien was (zie WATERSCHOENEN).
We nemen U nog even mee naar de mezzanine voor de foto's van witte (water)torens door Lionel SCOCCIMARO (waar suikerklontjes al niet goed voor zijn).Jean Daniel BOURGEOIS toont hier o.a. een soort biljarttafel met oplichtende gekleurde vakjes. Tijdens de vernissage liep hier een kip (nadien was het voor het arme beest een beetje te warm...). De toeschouwer kon gokken waar het beest zijn uitwerpselen zou droppen... (een soort 'kakmachine' puur natuur).
Hedendaagse kunst ontpopt zich doorheen deze tentoonstelling als een afwisseling tussen ernst, humor, spel, verdriet, verlangen, hoop, droom, gevaar,... met andere woorden: niets menselijks is de hedendaagse kunst vreemd.
Hou in deze FAKE tentoonstelling toch steeds rekening met die ene constante: niets is wat het lijkt! Zet je ogen open en kijk verder dan de eerste aanblik...
Vergeet Uw GRATIS poster van Jo De Smedt niet...
Deze tentoonstelling is er alvast een om te 'savoureren', als driegangenmenu waarbij U zelf de volgorde van de gerechten kunt bepalen. Voor het dessert zal men U graag op een Aalsters terrasje ontvangen. Hopelijk blijft ook het zomerweer deze schitterende zomertentoonstelling genegen.
De tentoonstelling loopt tot 22 augustus 2010 en is gesloten op maandag en feestdagen (11 juli, 21 juli en 15 augustus)
LOCATIES
Stadspark (Kruidentuin, ingang via Parklaan)
di - zo: 10 - 19 uur
Stedelijk Museum 't Gasthuys
di -vr: 10 - 12 en 13 - 17 uur
za - zo: 14 - 18 uur
Molenstraat 64
di - zo: 13 - 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten