De vzw NUCLEO werd 10 jaar geleden opgericht als antwoord op de zoektocht door kunstenaars naar betaalbare en kwaliteitsvolle ateliers in Gent. De eerste initiatieven terzake gingen uit van de kunstenaars zelf, die een werkplek zochten en vonden in het Begijnhof van de Lange Violettenstraat. De implosie van aanvragen door andere kunstenaars resulteerde al snel in de oprichting van de overkoepelende organisatie NUCLEO.
Vandaag beheert NUCLEO 80 ateliers voor evenveel residerende kunstenaars. In de loop der jaren passeerden reeds meer dan 200 kunstenaars de revue. Daarnaast zijn nog eens 35 tijdelijke ruimtes beschikbaar.
Bovendien wil NUCLEO verder gaan dan het beschikbaar stellen van ateliers. De vereniging wil haar kunstenaars "artistiek uitdagen, hen productioneel ondersteunen en een publiek forum bieden".
Deze drie elementen werden in het verleden reeds gerealiseerd door een tentoonstelling of de organisatie van 'Open ateliers'.
De huidige jubileumtentoonstelling wijst met haar titel 'De connectie' precies op de functie van NUCLEO als verbinding, connectie, go-between tussen haar kunstenaars onderling en een ruimer publiek.
De gastcuratoren Frederik De Preester & Alan Quireyns speelden op hun beurt een rol als verbindingsmannen tussen de kunstenaars en hun kunstwerken om te komen tot een tentoonstellingsconcept, waarin linken gelegd worden tussen de kunstwerken en 10 citaten uit literatuur, poëzie en filosofie.
De stokoude gebouwen van het voormalige KTA aan de Gentse Lindenlei (nr. 38) vormen het perfect verweerde decor (al kwam daar nogal wat opruimwerk aan te pas) voor een tentoonstelling met werk van 54 kunstenaars.
Met het tentoonstellingsplan dat je in de grote zaal rechts bij de ingang meeneemt, kan je meteen in de gang naar achter het parcours volgen en de link tussen de kunstwerken en het betrokken citaat bekijken. De nummers op de muur, net boven de plint, verwijzen naar het werk.
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we de hele tentoonstelling voor U beschrijven. Dat zou ons te ver leiden en bovendien moet U er echt zelf naartoe!
We nemen U wel mee op onze wandeling in woord en beeld en belichten daarin een aantal werken en hun makers. Tijdens Uw bezoek legt U vast ook andere accenten.
(c) Sarah Eechaut: gedwongen gedrongen, 2011
Meteen in de eerste kamer rechts van de gang worden we meegezogen in de sterk belichte foto van Sarah EECHAUT, die zich op schitterende wijze associeert met de 'belevende' tekst van Rainer Maria Rilke.
Laat U links daarvan ook inpalmen door de flitsende figuren in de video van Wim DE MAAT, die graag meedrijft op de filosofische golven van Ludwig Wittgenstein.
(c) Maaike Leyn: Vlucht, 2011
In de volgende kamer ontmoeten we meteen rechts Maaike LEYN, absoluut geen onbekende voor de lezers van WATERSCHOENEN. Zij associeert haar grote houtskooltekening (ik vermoed zowaar een 'vliegend' tapijt) met een fragment uit 'De Vreemdeling' van Charles Baudelaire.
(c) Mario De Brabandere: Kompositie met houten bouwvlakken nr. 14, 2011
(c) Simon van Parys: One, Desert Storm, 2011
Ik zal het maar meteen bekennen: ik heb een speciale band met het werk van Mario De Brabandere, van zijn meest eenvoudige geometrische vormen, over zijn 'vormpuzzels' (zoals hier) tot zijn uitgepuurde realistische tekeningen en schilderijen en zijn minimale sculpturale werk. Het verwondert mij geenszins dat hij zich hier inschrijft in de quote van Henry Miller: "Chaos is het woord dat we bedacht hebben voor een orde die we niet begrijpen".
Simon VAN PARYS maakt indruk met zijn 'One, Desert Storm', waarmee hij de quote van Charles Baudelaire mijns inziens nadrukkelijk koppelt aan de waarzin van de oorlog: "...Van je vaderland? Ik zou niet weten op welke breddtegraad dat ligt".
(c) Stéphanie Leblon: Raincap & Happy head, 2011
Stéphanie LEBLON grijpt je vast zoals ze dat met haar geschilderde figuren doet. Ze projecteert de geschilderde EN de lege delen uit haar werken mee in je hoofd. Sluit, samen met Haruki Murakami, je ogen en laat de beelden inwerken. Geluk zit, al was het maar voor even, in je hoofd.
(c) eric vande Pitte: Un deux trois, Marcelle c'est moi, 2011
De beeldentaal van Eric VANDE PITTE is hier in deze grote wandtekeningen tegelijk overweldigend en intiem. Hij biedt ons de mogelijkheid om 'through the looking glass' door te dringen in een sprookjeswereld waar alles mogelijk is.
(c) Mario Cauwels: Lazarus versus Icarus, 2011
De manier waarop Mario CAUWELS zijn werk associeert met de tekst van Georges Pérec, doet me onvermijdelijk denken aan de cultplaat van Zjef Vanuytsel met nummers als 'De zotte morgen' en 'Houten kop'. De intensiteit ligt bijzonder hoog.
(c) Dorien Van Bavel: 51° 13" 20' NB 4° 04" 15' OL, 2011
Een 'banaal' agrarisch landschap is door Dorien VAN BAVEL herschapen in een gigantische picturale parel. Dat ze aansluiting zoekt bij de tekst van Lewis Caroll, bewijst eens te meer dat de realiteit en de sprookjeswereld door een flinterdunne grens van elkaar gescheiden worden.
(c) Ann Decaestecker: spiegeling, 2011
Ann DECAESTECKER weet ons steeds weer te bekoren met haar fascinatie voor licht en duisternis, water, subtiele geluiden en telkens weer die zoektocht naar beschutting. Dat ze de tekst van Italo Calvino als referentie kiest, verwondert ons geenszins: "Zo ziet de reiziger twee steden als hij binnenkomt, één rechtop boven het water en één omgekeerd weerspiegeld".
Ik moet hier plots ook denken aan het begin van een boek van José Saramago: Het jaar van de dood van Ricardo Reis, waarin Ricardo Reis (heteroniem van Fernando Pessoa) vanuit Brazilië per boot in Lissabon aankomt en de stad in de regen ziet opdoemen.
(c) Cecilia Jaime: Untitled Filles, 2011 (detail)
Twee spiegels en enkele kleine 'meisjes' in polyester volstaan voor Cecilia JAIME om op het niveau van de vloer haar plaats op te eisen in de nogal druk bezette en (letterlijk) tot de nok gevulde centrale ruimte.
Zij levert het bewijs 'that size does not always matter'...
(c) Gunther Moriau: De Zoeker, 2011
Gunther MORIAU zagen we tijdens de Open Ateliers van 2008 in zijn atelier aan het werk met bijzonder 'down to earth'-sculpturen ( zijn betonnen afsluitingen). Hij intrigeert ons nu met zijn assemblagesculptuur 'De Zoeker', waarmee hij een filosofische samenwerking aangaat met Ludwig Wittgenstein. Moriau hoeft zich niet om te keren, want via zijn achteruitkijkspiegels heeft hij perfect zicht op de situatie achter zich, al staat hij hier wel met zijn rug naar de muur... of is ook dat geen toeval(?).
(c) Nicoline van Stapele: The artist in her own words (1), 2011
Nicoline VAN STAPELE volgen we in Waterschoenen al lang. Haar minimale omgang met minimale middelen zet haar deels op de lijn van Mario De Brabandere. Dat ze allebei de quote van Henry Miller gekozen hebben, kan dan ook geen toeval zijn.
Het geschreven statement "Ik ben er even niet", maakt Nicoline des te meer AANWEZIG.
De tentoonstelling loopt tot zondag 11 december 2011
Lindenlei 38 - Gent (voormalig KTA-gebouw)
maandag tot vrijdag: 14 tot 20 uur
zaterdag en zondag: 10 tot 20 uur
Zondag 10 december: finissage met performances om 20 uur en vanaf 23 uur feest 10 jaar NUCLEO
Geen opmerkingen:
Een reactie posten