Toen ik vorige zondag bij Galerie Jan Dhaese aankwam voor de vernissage van Yves Beaumont, was het nog even vóór het officiële openingsuur. Dat doe ik graag zo omdat ik dan zeker de kans krijg om de werken echt goed te zien. Wat later is de ruimte gevuld met mensen en dan treedt vooral het sociale aspect van een vernissage op de voorgrond. Uiteraard is ook dat belangrijk, maar het werk zelf blijft toch de kern van het gebeuren.
Zaalzicht Galerie Jan Dhaese met werk van Yves Beaumont
Het beeldend werk van Yves Beaumont is een en al verstilling, maar straalt ook een grote onderhuidse intensiteit uit. Zijn onderwerpen zijn onuitputtelijk aan 'het' landschap ontleend, maar hij weet ze met zuiver picturale middelen aan de alledaagsheid te onttrekken. Daardoor verheft hij zijn werk en zijn positie als kunstenaar 'boven het maaiveld'.
Yves Beaumont, Woods, 2012
Toch deinst hij er niet voor terug om ook zijn uitgangspunten te tonen. De twee kleine houtskooltekeningen (overigens meest recente werken in deze show) die je hier meteen bij het binnenkomen begroeten, stralen tegelijk een ontwapenende eenvoud, een groot mysterie en een innemende romantiek uit. Voor Yves Beaumont is het de manier om zijn 'verknochtheid' aan de klassieke onderwerpen, technieken en benaderingen te uiten.
Bij zijn tentoonstelling van twee jaar geleden in deze galerie gebruikte ik in verband met zijn werk ook al een archaïsch woord: 'doorwrocht'.
Als beeldend kunstenaar moet hij het niet hebben van theoretische beschouwingen, maar van het niet aflatende, gestructureerde werken in zijn atelier. In die zin is hij een klassieke kunstenaar.
Yves Beaumont, Invierno, 2008-2009
Meer dan ooit staat hij op een breuklijn in zijn composities. Zijn landschappen zoeken steeds meer de grensgebieden op. 'Coastal landscape' laat twee oppervlakken versmelten via een schuin oplopende lijn (een golfbreker?). 'Noordland' gaat voor de quasi onmetelijkheid van de (uiteindelijk toch beperkende) ruimte. Het grote schilderij 'Invierno' (2008-2009) was wellicht de voorbode, die zelfs al een stap verder ging en nog slechts een klein detail de linker zijkant van het bijna monochrome doek liet beïnvloeden.
Zijn 'oude' landschappen zijn nu onderdeel geworden van een groter geheel, dat (nog) abstracter wordt. Toch blijft hij ontegensprekelijk een man van het mentale landschap, waarin hoe langer hoe meer het volle licht zijn intrede doet.
Tot 19 februari 2012
bij Galerie Jan Dhaese
Ajuinlei 15B
9000 GENT
donderdag t.e.m. zaterdag: 14 - 18 uur
zondag: 11 - 14 uur
(c) artspotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten