Anne WENZEL en Dennis TYFUS bij Galerie Tatjana Pieters

"Les extrêmes se touchent" bij Galerie Tatjana Pieters.

Toch zijn de twee kunstenaars elk op hun manier een soort 'stoorzenders' door de wijze waarop ze hun eigen beeldvorming benaderen.

Terwijl Anne WENZEL met oerklassieke middelen (keramiek) gedesintegreerde monumenten en symbolen creëert, ontwerpt Dennis TYFUS via een veelheid aan technieken een eigen gediversifieerde beeldenwereld.

Anne Wenzel, Requiem of Heroism (Jan), 2011, keramiek

Voor Anne WENZEL (°1972) is het de derde tentoonstelling in deze galerie. Van haar vorige staat een bespreking in WATERSCHOENEN op 19 december 2009.

In de huidige tentoonstelling begroet ze ons met een nieuw werk uit de reeks 'Requiem of Heroism', waarin ze meteen behoorlijk luguber te keer gaat met een afgerukt hoofd op een schaal (Jan), tegelijk refererend aan de figuur van Johannes de Doper en aan oorlogsslachtoffers van vroeger en nu. Goya is niet veraf.

Anne Wenzel laat de rauwe kant van de geschiedenis zien. Van oorsprong Duitse, maar al een 'eeuwigheid'  in Nederland wonend, geeft ze in haar werk een indringende blik op de vernietigende kracht van het nazisme en andere, ook hedendaagse systemen die symbolen misbruiken om mensen tegen elkaar op te zetten.

Anne Wenzel, Requiem of Heroism (monument V), 2010, keramiek (detail)

In haar werk laat ze telkens weer zien tot welke desastreuze gevolgen dat leidt. Waar monumenten per definitie bedoeld zijn om het 'glorieuze' verleden te herdenken, worden die heroïsche monumenten bij haar herleid tot doolhoven van ellende. Hier heeft een storm of een oorlog gewoed, die uiteindelijk een doodse stlte op een gigantische puinhoop achterlaat.

Ze laat nog wel een toren als symbool van Speer-architectuur oprijzen uit een ingestorte wereld of een vrouw een (verfrommelde) vlag opsteken op wat overblijft van een al even symbolische zuilenstructuur. Even verder duiken twee gehavende Duitse herdershonden op, ooit symbool voor de kracht van het Duitse volk, loyaal tot de dood.

(uit haar serie 'Blood & Honour' ,2010).

Anne Wenzel combineert ambachtelijk vermogen met een onvoorstelbare zeggingskracht, maar ook theatraliteit met intimiteit. Op die manier creëert ze confronterend werk dat duidelijk maakt hoe bedrieglijk totalitaire ideeën werken en hoe ze steeds tot vernietiging leiden.

Anne Wenzel, SS (Slendid Surrender, 2011, keramiek (l)

Anne Wenzel, Blood&Honour (German Shephard 1&2), 20110, keramiek (r)

In de monumentale, recente sculptuur 'SS (Splendid Surrender)' laat ze een adelaar (of dé adelaar als symbool voor macht én onafhankelijkheid) ten onder gaan, als het ware gevangen onder een dik, gelaagd tapijt. Een technisch en vormelijk staaltje van boetseerkunst is dit werk en bovendien een totaal nieuwe fase, weg van de zwarte glazuren met enkele kleurtoetsen naar een weliswaar gehavend wit.

Maar of er nu echt licht aan het eind van de tunnel opduikt, is nog zeer de vraag. De adelaar lijkt zijn kop alweer te verheffen en zijn nagels te scherpen om alsnog in de tegenaanval te gaan. Blijft de vraag of het machts- dan wel het onafhankelijkheidssymbool het zal halen en wie daar uiteindelijk beter zal van worden.

De tentoonstelling 'Resist' is een gruwelijk mooi feest voor het oog (difficult to resist) en een oproep om te weerstaan aan de bedrieglijke symbolen van het totalitarisme.

P.S.: Tijdens de Biënnale in Venetië 2011 werd de problematiek die door Anne Wenzel uitgepuurd wordt, ook indringend aangekaart in het Poolse paviljoen ('... and Europe will be stunned'), alsook in het Servisch paviljoen.

Dennis Tyfus, Zachte dwang, 2012, geschaalde fotocollage (l)

Voor Dennis TYFUS (°1979) lijkt de wereld één grote speeltuin. Als een duiveltje uit een doosje duikt hij op in verschillende activiteiten als fotograaf, schilder, tekenaar, muzikant, collagemaker, radiopresentator,... en zoveel meer. Dennis Tyfus laat zich niet zomaar in een vakje stoppen. Hij is 'gewoon' Dennis Tyfus.

Bij Tatjana Pieters toont hij slechts een fractie van zijn veelzijdigheid, maar zorgt meteen voor een maximale impact met een vat vol tegenstrijdigheden. De installatie met de videoprojectie van de 'Vlaamse Blokfluiten...' wordt omgeven door wandhoge (340 x 230 cm) blow-ups van frapperende collages.

Dennis Tyfus is hier voor het eerst te gast. Tevoren was hij verbonden aan de galerie van Stella Lohaus in Antwerpen, die echter in maart 2011 de deuren sloot. Het werk van Tyfus paste wonderwel in de nonconformistische koers van Stella Lohaus, die als dochter van beeldhouwer Bernd LOHAUS (1940-2010) en Any DE DECKER de kunst met de paplepel meekreeg. Haar ouders waren de oprichters van de legendarische Antwerpse 'Wide White Space' die tussen 1966 en 1976 één van de meest vooruitstrevende, internationaal gerichte galeries voor hedendaagse kunst in België was, met o.a. Panamarenko en Joseph Beuys. Onlangs kreeg de voormalige galerie overigens nog postuum de Art-Cologne-Preis.

Dennis Tyfus, Leeghoofd (met uitdagende gelaatsuitdrukking), 2012,

geschaalde fotocollage (l)

Dennis Tyfus, Zachte dwang, 2012, geschaalde fotocollage (r)

Dat dus precies Any De Decker en Stella Lohaus in de video van Dennis Tyfus is dan ook geen toeval. De associatie met een schools instrument als de blokfluit zal ons misschien enigszins verwonderen. Moeder en dochter musiceren sinds enige tijd samen en spelen inmiddels klassieke stukken als deze sonate van Händel. Dennis Tyfus filmt hen vanuit een klassieke insteek tegen een achtergrond van ouderwets behangpapier.

Door de verspreide, niet simultane projectie creëert hij tegelijk een klankenkakafonie die (wonderlijk genoeg) zorgt voor 'harmonie' met de gigantische blow-ups tegen de muren. Deze fotocollages (soms met stift bijgetekend) zijn monumentaal, gestructureerd, verrassend, aangrijpend, agressief, absurd, theatraal, intimistisch, kwetsbaar, luid schreeuwend, brullend, maar vooral smekend om aandacht.

Dennis Tyfus is verhuisd naar (de) hand van galerie Tatjana Pieters en dat zullen we geweten hebben.

Spijtig dat de muren bij mij thuis slecht 2,50 meter hoog zijn.

Anne Wenzel en Dennis Tyfus

tot 26 februari 2012

bij Galerie Tatjana Pieters

Nieuwevaart 124

9000 GENT

woensdag tot zondag: 14 - 18 uur