Enkele dagen geleden namen we U mee naar het Kasteel van Gaasbeek.
In het artkel 'Feast of Fools' van 20 april 2019 kreeg U een beeld van de uitgangspunten en de opzet van de tentoonstelling waarin Pieter Bruegel de Oude geconfronteerd wordt met werk van moderne en hedendaagse kunstenaars.
Op het einde van die bespreking kwamen we uiteindelijk terecht in het appartement van Marie Peyrat, de Markiezin van Gaasbeek. Daar heeft Honoré d'O gekozen voor een onverwachte en 'ongewone' bijdrage in het project Feast of Fools.
Op het einde van die bespreking kwamen we uiteindelijk terecht in het appartement van Marie Peyrat, de Markiezin van Gaasbeek. Daar heeft Honoré d'O gekozen voor een onverwachte en 'ongewone' bijdrage in het project Feast of Fools.
Nu is 'ongewoon' niet ongewoon voor een kunstenaar als Honoré d'O, maar 'ongewoon' is bij hem alvast synoniem voor weldoordacht. Hij wil de kijker een stramien bieden, maar hem of haar geenszins iets opdringen.
Je krijgt beelden aangeboden...
Op de nachttafel van Marie Peyrat staat het boek van Honoré d'O
en hier en daar hangen schermen met fragmenten uit het boek
Naar aanleiding van de 450e verjaardag van Bruegels dood besloot Honoré d’O voor de tentoonstelling ‘Feast of Fools. Bruegel Rediscovered’ in het Kasteel van Gaasbeek op het nachtkastje van Markiezin Visconti een boek met verbanden te leggen.
Daarvoor ging hij op reis: niet alleen naar het 'Kasteel aan de Rand van een Meer' van Ambrogio Lorenzetti in Siena, of naar de grote overzichtstentoonstelling van Pieter Bruegel in Wenen en die van Adriaen Brouwer in Oudenaarde (Honoré d'O komt oorspronkelijk zelf uit Oudenaarde) te gaan kijken, maar ook om te reizen in zijn werk en archief, en om aan de hand van drie grote kunstenaars uit de geschiedenis een tentoonstelling in een boek te maken. Wat deze kunstenaars bindt, is hun nadrukkelijke aandacht voor de reële mens waarin we onszelf herkennen.
Curator Luk Lambrecht beschrijft in de inleiding van het boek de link tussen 'de valleien van Gaasbeek, de Vlaamse Ardennen, het bekoorlijke op een steile helling pronkende Siena'.
'Bruegel, Brouwer, Lorenzetti en d'O zijn kunstenaars die niet in één land wonen, niet in één taal spreken, maar zich de torens van Babel, Oudenaarde en Siena inbeelden als bakens om hun beelden in alle uithoeken op te lichten.
'Het boek bevat alleen beelden. Het is een reisverhaal, het is een studieboek. De beelden zijn gekozen en geordend om ze in de eerste plaats één voor één te lezen en ze geleidelijk in groeiende verbanden te zien. De puur visuele taal leeft van onacademische methodes, het onderzoek zoekt vergelijkingen, werpt suggesties, vindt associaties, gebruikt subjectiviteiten, splitst in interpretaties, omarmt symboliek,... en legt, bijna parallel met de academische studie, in zijn helderheid het ‘mythologisch’ denken van het kunstwerk (de kunstenaar) bloot.'
God is een Kind draagt het masker van de metafoor.
De metafoor voor oneindig onderzoek laat zich alleen als kunstwerk kennen.'
Zelf omschrijft Honoré d'O zijn opzet van dit boek in enkele bladzijden achteraan, om tot de volgende conclusie te komen:
"Thuis is uiteindelijk de plek waar je de verst mogelijke reizen maakt."
Dit boek laat zich beeld per beeld, bladzijde per bladzijde 'lezen', maar met de wetenschappelijke catalogus achteraan kom je nog een heel eind verder.
Honoré d'O met het boek
'Meeting Bruegel Book
GOD IS A CHILD
'In 1961 werd de kunstenaar geboren als Raf Van Ommeslaege en in 1984 opnieuw te Gent als Honoré δ’O. Deze wedergeboorte vindt plaats bij de keuze van zijn kunstenaarsnaam en sluit aan bij zijn opvatting over kunst en leven, die volgens hem verwisselbaar zijn.
Honoré δ’O rekent af met het statische karakter van kunst. Zijn kunstwerken zijn dynamisch en kennen geen definitieve vorm, ze zijn steeds in beweging. De alledaagse voorwerpen en materialen die hij gebruikt, veranderen, splitsen en vermenigvuldigen voortdurend in een eindeloze verscheidenheid. Daarbij zijn de details zeker zo interessant als het geheel. Op het eerste gezicht lijken zijn installaties immers een ongeordende veelheid van materialen, maar als je beter kijkt, zie je dat ze vol zitten met weloverwogen composities en dat er een geordende chaos zit in de details. Dezelfde elementen komen ook terug in verschillende combinaties. Honoré δ’O’s kunst is niet zwaarwichtig, maar lichtvoetig en speels.'
De 'speelvogel' Honoré d'O gebruikt normaal gezien banale materialen als piepschuim of pvc buizen, maar werkt wel vanuit een kunsthistorisch en intellectueel inzicht.
In Waterschoenen leerden we hem kennen naar aanleiding van zijn tentoonstelling met Manfred Du Schu bij Kristof De Clercq Gallery (21 november 2014), een ontmoeting in Casa Argentaurum (11 februari 2013), de tentoonstelling 'Tegenlicht' in het S.M.A.K. (22 september 2010) en het tentoonstellingsproject 'Façade' in Waregem (Be-Part), Aalst en Middelburg (23 oktober 2012).
In 2005 vertegenwoordigde hij ons land op de Biënnale van Venetië.
Het boek is o.a. te koop in de Kasteelshop
ISBN 9789075679540
24 Euro
© Art Spotter / Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten