(Het is verre van ideaal voor een Art Spotter die normaal gezien op Waterschoenen door het kunstenlandschap flaneert, maar de komende tijd bekijk ik een en ander vanuit de coulissen. Ook zonder echte bezoeken wil ik toch nog wel wat interessante artistieke initiatieven voorstellen.)
We laten straks de schilder zelf aan het woord...
Gallery Sofie Van den Bussche
presenteert
(A) VOID
Met (A)VOID evoceer ik het spanningsveld tussen de leegte en het vermijden ervan.
Het werkwoord to avoid betekent ontkomen of vermijden. A void is een leegte. De titel van de tentoonstelling staat voor het ontsnappen aan de leegte, die leegte die echter ook omarmd wordt. De leegte is als een steeds weerkerende, noodzakelijke trigger voor actie. Het naakte doek is een het blanco blad van waaruit een verhaal geschreven wordt. Vanuit het manco bouwt elk schilderij - samen met mij - een eigen verhaal op. Elk werk vertelt het verhaal van de weg die het aflegde. Die weg is niet voorgeprogrammeerd of uitgestippeld maar rijdt zichzelf. Elk schilderij vertelt zijn eigen parcours, langs meanders, over bulten en bobbels, gestokt door onvoorziene of zelf uitgelokte en uitdagende deviaties die me tegelijk kwellen en voortstuwen. Vaak inspireren de voorgaande uitwerkingen de volgende stappen. Er huist een tweespalt zowel in mijn inspiratiebronnen, in de opus moderandi als in de luim van de dag. Gebeten door de schilderkunst, beroep ik mij op haar erfenis, en niet in het minst op de abstracte hoofdstukken. Die verworvenheden - hun verschillende schakeringen en standpunten - worden op en naast elkaar geplaatst, in een poging tot inwerking op elkaar, in een poging tot verzoening. Noem het synthese.
Constructivisme, suprematisme, abstract expressionisme, colourfield painting en alles in de nasleep daarvan, laat ik inwerken op mijn heel vrije vorm van schilderen waarbij de verf het van mij overneemt. De deur staat op een kier en externe factoren waaien zo binnen. De omstandigheden en het toeval mengen zich onder mijn goedkeurend oog in het picturale debat. Ze vermijden dat een werk multipliceerbaar is.
Ook experimentele hedendaagse muziek, jazz en improvisatie zijn enkele van mijn stokpaardjes. Ze zorgen ervoor dat ik veel belang aan de factor tijd en beweging hecht.
Tijd en beweging zijn echter problematisch eenmaal een schilderij voltooid geacht wordt en enkel de gestolde staat van een hele rist acties en beslissingen zichtbaar wordt. Maar ik zoek telkens naar een antwoord en een oplossing in de suggestie van beweging en dynamiek. Ik probeer te ontsnappen aan de statische conditie van het schilderij door het proces in zijn verschillende fasen te laten lezen. En de kijker is mijn deelgenoot. Met genoegen laat ik mijn werken er niet helemaal af uitzien. Ze zijn uitgegleden, weggespoeld, niet helemaal opgepoetst. De transparanties, verfuitwassen van kleine oorlogsvoeringen, kieren en lege zones, zorgen voor ruimtelijkheid en beweeglijkheid. Ze laten het werk ademen en plaatsvinden.
Niet zelden hanteer ik dan ook de term Present Continuous als handgreep. Deze openheid maakt de kijker tot getuige van het maakproces, dat niks anders is dan een samenvallen van componeren en uitvoeren. Er zit echter ruis op de chronologie van de wedersamenstelling van het proces (knipoog)...
Bart Vandevijvere
Geen opmerkingen:
Een reactie posten