Toon VAN BORM (°1973) is een bijzonder atypische kunstenaar. Na zijn studies burgerlijk ingenieur-architect in Leuven werkte hij ondermeer drie jaar als architect in Noorwegen, volgde een postgraduaat 'Master of Artificial Intelligence' aan de KULeuven, werkte als onderzoeker voor diezelfde universiteit en tekende tussendoor bijna constant.
Hij werkt als een 'geduldige' monnik in het scriptorium van een middeleeuwse abdij, maarwijkt af van het voorgeschreven patroon en laat het eigenlijke copiëren achter zich ten voordele van een opeenvolging van vrije, meditatieve schrijfsessies die resulteren in gigantische bladen die hij geduldig en precies plooit tot ze de vorm van een oud boek of manuscript, dan wel die van een enigszins gedateerde stapel computerprints aannemen.
Dikwijls hangt hij zijn dunne bladen losjes aan de muur of gedeeltelijk voor een venster. Wil hij meer klaarheid in zijn 'teksten' brengen, wil hij ze 'doorlichten' om misschien zelf tot een beter begrip te komen?
Werk van Lore Vanelslande (achtergrond) en Toon Van Borm (tafel)
Het lijkt wel of Toon Van Borm met zijn bladen op elk ogenblik wil kunnen vertrekken, als een kunstnomade die niet aan een bepaalde plaats gebonden is, mede door de ogenschijnlijke eenvoud van zijn artistieke techniek.
Toch begeeft hij zich soms aan werk 'in situ'. Vorig jaar werkte hij wekenlang aan een muurtekening in CC Strombeek.
Een andere keer gaat hij dan weer graveren op metalen platen. Beschreven bladen en metalen platen vormen één groot geheel in zijn woordenloze (maar daarom niet betekenisloze) werk.
Zijn deze gegraveerde platen misschien een overgang in zijn oeuvre? Bieden ze hem straks de mogelijkheid om de historische stap te zetten van (middeleeuws) 'copiist' naar (renaissance) 'drukker' om zijn teksten op grotere schaal te verspreiden?
Moeten we zijn teksten beschouwen als een soort 'écriture automatique' zoals bij de surrealisten of zoeken we het veeleer in de repetitieve of lineaire notities van bepaalde conceptuele kunstenaars? (Ik denk aan de cijferschilderijen van Roman Opalka of heel recent aan het werk 'Salammbô' van Rober Racine in de tentoonstelling 'Time as Activity' in Netwerk Aalst)
Ik stel voor mezelf vast dat de 'taal' van Van Borm (voorlopig) onvatbaar is. Ik ben er overigens nog lang niet uit of ik nu al dan niet op zoek moet naar de sleutel om de wereld van deze kunstenaar te ontcijferen... als die sleutel overigens al zou bestaan.
http://toonvanborm.com/
http://www.flickr.com/photos/toonvb/
Lore VANELSLANDE (°1983) in het vizier krijgen is wellicht een nog moeilijker opdracht, ook letterlijk aangezien ze als Vlaamse in Shangai woont. Dus blijft ons het spaarzame werk dat hier sober, maar gestructureerd gepresenteerd wordt.
Eric De Smet van Galerie EL heeft natuurlijk wel een bijzondere voeling met dit soort tekeningen. 'Zijn' kunstenaars bewegen zich altijd tussen een streng gestructureerde (geometrische) vormgeving of een meer geëmotioneerde, grillige, zoekende en soms speelse lijnvoering.
De tekeningen van Lore Vanelslande kwamen uiteraard niet zomaar uit de lucht gevallen. Vanuit haar opleiding 'Texieilontwerpen' (Sin-Lucas en KASK Gent) is ze vertrouwd met patronen, repetitieve motieven en uiterste precisie. Bij EL toont ze zelfstandige tekeningen waarin structuur en geometrie onmiskenbaar aanwezig zijn, maar waar ook ruimte is voor onverwachte ingrepen die de strakke patronen doorbreken en nieuwe vormen creëren.
http://www.flickr.com/photos/lorevanelslande/
Nog tot 18 oktober 2009
in Galerie EL - Drieselken 38 - 9473 WELLE
vr-za-zo van 14 tot 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten