In het dorp van Oostduinkerke, tussen land en zee, ligt het Nationaal Visserijmuseum. Nog tot en met 31 december loopt hier de tentoonstelling Zeerotica, over liefde en lust aan de kust, een subtiele kijk op de wisselwerking tussen passie, kunst en zee. Zeerotica voorspelt ongetwijfeld een hittegolf in het Visserijmuseum.
Zeebonk op de affiche van de tentoonstelling Zeerotica
(curator Maja Wolny)
Op de affiche een ferme, getatoeëerde zeebonk. Eros en Vissers, het eerste deel van de tentoonstelling windt er dan ook geen doekjes om en belicht de soms stormachtige relatie tussen (vissers)man en vrouw. Over vissers die soms weken, maanden lang op zee zijn. Over eenzaamheid, liefde en lust. De sappige, in dialect ingesproken getuigenissen van vissers zijn bij momenten erg grappig, soms ook zeer persoonlijk, pikant en intiem. Ik bloos. Over liefde en lust, eenzaamheid en trouw gaan ook de vele brieven en postkaarten van vissers aan hun familie en geliefden. Zeerotisch hoogtepunt is ongetwijfeld de rode peepshowcabine met fragmenten uit het boek Vissen Redden van Annelies Verbeke. Tijdens de opening op 16 juni las actrice Joke Devynck de volledige tekst voor. Een kippenvelmoment, als je ’t mij vraagt.
Zeezicht: een blik in de tentoonstelling
Opvallend veel aandacht trouwens voor het aspect vrouw in de tentoonstelling: over badmode en Micheline, de eerste bikini girl in 1946, over de ophefmakende verschijning van Ursula Andress in de James Bond film Dr. No in 1962, over Aphrodite, zeemeerminnen en sirenes die verleiden en misleiden. Prachtig zijn Elke Andreas Boon’s meerminvideo Walk in Water (2007) en An Pierlé’s Sirenenzang in oud Grieks.
Zeemeermin: meerminvideo Walk in Water (2007) van Elke Andreas Boon
In de Sensuele Zee maken we op een knotsgekke manier kennis met het geloof in eetbare, zeerotische afrodisiaca zoals oesters, kaviaar, kreeft en mosselen. Maar zijn dit wel echt liefdesstimuli? En hoe zit het met het seksuele leven van de reuzengarnaal? Tentakelerotiek vinden we in een prachtig werk van Hokusai uit 1820: De droom van de vissersvrouw (in de tentoonstelling hangt een reproductie van dit werk). Zeerotisch is ook Universus alias Venus. Maria. Zeeën, een sculptuur van Johan Tahon (collectie van het S.M.A.K., hier in miniversie te zien). Zijn liefde voor de zee is overrompelend, stormachtig, passioneel.
Tentakelromantiek: reproductie van Hokusai's bekende erotische Droom van de vissersvrouw (1820)
De tentoonstelling toont verder een aantal topstukken waarin zee en erotiek centraal staan: het subtiele De Baders (1917) en Neptunus (190) van Léon Spilliaert (1917), Etude de Sirène (1952), een voorstudie voor een fresco van Paul Delvaux en De verovering van Troje (1950) op erotische wijze in beeld gebracht door Edgard Tytgat.
Mijn ziel bedrijft de liefde met de zee: Johan Tahon's miniversie van Universus
Op de achtergrond zijn Zeeën (2007-2008)
Onderweg naar huis stop ik nog even bij Jan Fabre’s reuzenschildpad op het strand van Nieuwpoort (Beaufort 2003). Ik trakteer mezelf op een half dozijn verse oesters en witte wijn en droom van een leven op zee: Searching for utopia.
Subtiele zeerotiek: De Baders van Léon Spilliaert (1917)
Zeerotische literatuur
Voor liefhebbers van “zeerotische” literatuur zijn volgende boeken aan te bevelen: Vissen redden (Annelies Verbeke), De sensuele zee (Eugene H. Kaplan), Afrodite. Liefdesverhalen en andere zinneprikkels (Isabel Allende). Zeeromantisch is ook de film Ondine (2009) over een zeemeermin die terechtkomt in de netten van de Ierse visser Syracuse.
Expo Zeerotica. Over liefde en lust aan de kust nog tot en met 31 december, dagelijks 10-18u en weekends 14-18u (maandag gesloten) in Nationaal Visserijmuseum, Pastoor Schmitzstraat 4, 8670 Oostduinkerke.
Gratis toegang
.
Tekst: Veerle De Saeger voor 'Waterschoenen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten