Fred Bervoets & Jo De Smedt (Foto: Dirk Vermeire)
De confrontatie tussen het werk van Fred BERVOETS (°1942) en Jo DE SMEDT (°1974) is als een wandeling door een tuin met vreemdsoortige planten, dieren, mensen en boodschappen.
Fred BERVOETS is al tientallen jaren een 'instituut', een fenomeen, onlosmakelijk verbonden met Antwerpen en galerie De Zwarte Panter (waar hij overigens als allereerste tentoonstelde). Al jaren staat hij bekend om zijn tot de rand gevulde schilderijen en etsen waarin hij zelf dikwijls een rol speelt, temidden van een ongelooflijke overvloed aan beelden, symbolen, vormelijke elementen waarin speelsheid en (soms schijnbaar vrolijke) wanhoop elkaar in evenwicht houden.
Bervoets vertelt in de realiteit gewortelde sprookjes.
Fred Bervoets, 'Springen door stok', 2011
De band met het werk van Jo DE SMEDT ligt precies in het leven zelf. In de tuinkamer zie je dat letterlijk bevestigd in de grote tekening 'La vie quoi' van Jo De Smedt, maar doorheen de hele tentoonstelling worden zowel de thematische als vormelijke gelijkenissen EN verschillen duidelijk.
Bervoets en De Smedt vertegenwoordigen twee verschillende generaties. Het is dus logisch dat ze zich van verschillende symbolen bedienen. Wat ze gemeen hebben is een soort jeugdige gedrevenheid, die zich bij Bervoets uit in die volgehouden nerveuze, bewust kinderlijk gehouden tekenstijl, terwijl Jo De Smedt in enkele jaren geëvolueerd is van tot de rand gevulde bladen met een veelheid aan precies getekende iconen naar een vrijer gebruik van de bladspiegel in een combinatie van nog steeds gedetailleerde en heel precies getekende symbolen en schijnbaar achteloos geschreven woorden. Zijn 'Scalp'-reeks is hiervan de perfecte getuige.
Jo De Smedt, 'Strange Fruit/Blanco Titano', grafiet, olie op portretlinnen, 2011
'That's all Folks' (in de voorkamer) en 'La vie quoi!' (in de tuinkamer) tonen zich nog als grote doolhoven vol verhalen in het oeuvre van Jo De Smedt. Daarnaast zie ik hem, zoals hierboven geschetst, verder evolueren naar een weldoordacht 'expressief minimalisme', waarin het woord een grote rol speelt. Zijn schilderij 'Maman chérie, jusqu'ici tout va bien!' in de tuinkamer is in deze de ultieme stap.
Jo De Smedt, 'Jusqu'ici', olie op doek, 2012
Met het Boonjaar in gedachten zou ik deze tentoonstelling tenslotte willen omschrijven als een ontmoeting tussen twee kunstenaars, die elk op hun manier een 'tedere anarchie' creëren.
Vergeet niet een kijkje te nemen in de bureelruimte van de galerie, waar kleine werken van beide kunstenaars voor prettige verrassingen zorgen.
Fred Bervoets - Jo De Smedt
'Twee generaties'
Galerie De Ziener
Stationsstraat 55
1730 ASSE
tot 29 april 2012
vrijdag-zaterdag-zondag: 15 - 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten