'Landschap als herinnering'
is het centrale thema van de tentoonstelling bij Villa De Olmen.
In het verleden pakten ook onafhankelijke curatoren hier wel eens met overkoepelende thema's uit. U moet maar in de geschiedenis van Villa De Olmen op 'Waterschoenen' neuzen. Nu koos Christine Callebaut zelf voor het onderwerp.
'Landschap als herinnering' levert met werk van 11 kunstenaars een gevarieerd beeld op. Het landschap wordt hier vanuit verschillende standpunten in zowel letterlijke of natuurlijke als geassembleerde of abstracte weg benaderd. Het onderwerp mag dan op het eerste gezicht banaal lijken, maar u zal meer dan eens verrast, verbaasd, verwonderd blijven staan of terugkeren naar bepaalde plekken in het tentoonstellingscircuit.
Verschillende technieken komen aan bod. Schilderkunst, in diverse benaderingen en uitvoeringen, krijgt weliswaar de hoofdrol, maar ook voor fotografie, video en tapijtkunst is een rol weggelegd.
Elke kunstenaar gebruikt zijn of haar specifieke beeldtaal, die nu eens afgezonderd dan wel in confrontatie met anderen gepresenteerd wordt. Afzondering zorgt niet noodzakelijk voor de beste presentatie. Het is veeleer de soms onverwachte en bijwijlen gedurfde confrontatie tussen totaal verschillende oeuvres en omgevingen die voor vuurwerk zorgt.
Een wandeling door de verschillende kamers zal u ongetwijfeld tot geheel onvoorziene inzichten brengen. We nemen u even mee op onze eigen verkenning in woord en beeld, maar het is duidelijk dat uw eigen bezoek nog andere accenten zal opleveren.
Eerst enkele beelden...
Sarah Van Marcke, It Never Changes to stop (Boxes)
Vera Vermeersch, 'Treville II'
Wannes Lecompte, 'Z.T.'
Anne Vernimmen, 'Roosenberg 1'
Stefan Peeters, 'Diaphanus Series'
Wannes Lecompte, 'Z.T.'
Joost Colpaert, 'Polders'
Bart Slangen, 'Misty'
Een wandeling in enkele zinnen...
In de hal heerst meteen Sarah Van Marcke met de kleurrijke foto van haar zelf geregisseerd sculpturaal 'vitrine-landschap'. In de Voorkamer links van de hal worden we aangezogen door een 'wollig' schilderij van Wannes Lecompte hoog boven de lambrisering. Ook Anne Vanoutyve duikt hier op met stevige materieschilderijen die me onbewust aan het werk van Eugène Leroy doen denken.
In de salon aan de tuinzijde springt Lecompte alweer stevig uit de conventionele contouren met zijn 'Plant'.
Op de overloop naar de bovenverdieping houden een alleraardigste 'Cumulus' van Stefan Peters en een 'augustuslucht' van Vera Vermeersch elkaar op schitterende wijze gezelschap.
Helemaal achteraan in de gang boven doet Bart Slangen me met zijn grote schilderij 'Reborn' zelfs aan Valerius De Saedeleer denken. Hebt u ook die kleine foto boven de radiator gezien? Een (eenzame) auto in La Grande Motte door Sarah Van Marcke.
De groene kamer krijgt het dit keer hard te verduren. Het groen in het schilderijtje van Wannes Lecompte en de groene tinten in het tapijt van Vera Vermeersch 'vechten' voor een plek in deze ruimte. Maar de ogenschijnlijke disharmonie zorgt uiteindelijk voor een bijzonder sterk geheel.
In de blauwe kamer met het bloemetjesbehang zorgt Joost Colpaert voor een totaal onverwacht maar knap contrast met zijn strakke schilderijtjes. Neem zeker ook de tijd om zijn 'fading' video (met fijne klankband) te laten doordringen.
In de 'twee bedden kamer' laat ik mij omarmen door het schilderij 'Roosenberg 1' van Anne Vernimmen. Met zijn realistische, maar tegelijk quasi naïeve ondertoon lijkt het een soort dubbelbeeld te creëren.
In de grote kamer aan de overkant herinnert het schilderij 'Sweeping Landscape' van Joost Colpaert me aan luchtopnamen van Franse landschappen tijdens de uitzendingen van de Tour de France. De 'Diaphanus Series' van Stefan Peters openen een gelaagde wereld van verschillende beschilderde, doorschijnende lagen. De foto hierboven neemt doelbewust ook nog eens de omgeving mee, maar u moet ze echt eens van dichtbij gaan onderzoeken.
Op het duistere zoldertje (maar ook op andere plaatsen in dit huis) heeft Mieke Teirlinck het schilderen in open lucht heruitgevonden.
De lange kamer aan de overkant herbergt niet alleen een kleurrijk tapijt van Vera Vermeersch boven de zwarte buffetpiano, maar ook de onvoorstelbaar gedurfde combinatie met de strak afgelijnde 'Polders' van Joost Colpaert en de wonderzachte pasteltinten van Wannes Lecompte die bijna één worden met de achtergrond.
In de badkamer maakt Bart Slangen me bijzonder gelukkig met zijn kleine, maar bijzonder fijne 'Naked', op doek en achter glas.
Terug naar beneden...
In de garage rechts schittert alweer Bart Slangen met zijn grote bergweg 'Misty'.
De 'bijna' duisternis van de kelder wordt op subtiele wijze in stand gehouden door de videoschermen van Sam Eggermont en de flitsende diaprojectie met abstracte beelden van Stefan Peters.
En uiteraard is er meer...
Tot 11 oktober 2015
in
Villa De Olmen
Nieuwstraat 83
9280 WIEZE
zaterdag & zondag: 11 - 18 uur
Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten