ARPAÏS DU BOIS (°1973) heeft Galerie Van Der Mieden omgevormd tot een meer van tekeningen, met het 'wateroppervlak' als bovengrens. Ook al komt er geen echt water aan te pas, toch wijst de titel 'Noyade sèche' op het verdrinkingsgevaar.
Met mijn 'waterschoenen' als extra verzekering ging ik onlangs op verkenning.
Ik herinner me levendig haar vorige tentoonstelling (2011) bij deze galerie (toen nog in Antwerpen), waar ze in de achterzaal haar project 'Trois cent quatre-vingt-onze', met 46 schetsboeken op hoge tafels voorstelde.
Begin vorig jaar toonde 'Waterschoenen' U haar samenwerking met Yamamoto Masao in Fifty One Gallery (Antwerpen), onder de titel 'Were we met'.
Al die jaren heeft Arpaïs haar tekenproject verdergezet in dagelijkse notities, waarbij ze de gebeurtenissen van de voorbije dag probeert te plaatsen of te duiden. Dat zijn reacties in beeld (en dikwijls ook in woord) op persoonlijke ervaringen, onzekerheden, trauma's, ... maar nu ook meer op de problemen in de grote wereld: oorlog, geweld,...
Arpaïs De Bois, Noyade sèche @ Van Der Mieden
Wie deze vriendelijke dame ontmoet, kan niet vermoeden dat ze de auteur is van dit poëtische, maar dikwijls pijnlijke oeuvre, waarin de krassen en wonden van het leven zo intens aan bod komen.
Op haar blog (http://arpais.blogspot.be) presenteert ze onder het motto 'Instant de jour et dessin d'un soir' elke dag een foto en een corresponderende tekening.
Het tekenen biedt troost, zorgt voor weerstand tegen al de bedrukkende gebeurtenissen in het 'gewone' leven. Tekenen wordt een soort medicijn of reddingsboei wanneer ze dreigt te verdrinken in de overvloed aan overrompelende indrukken.
Daarom heet deze tentoonstelling ook 'Noyade sèche' en is de accrochage precies op deze manier gebeurd. De horizontale bovenlijn ligt ter hoogte van mond-neus van de kunstenares, met andere woorden haar verdrinkingsdrempel.
Dus moet U als bezoeker voor een intense blik op de meeste tekeningen kopje onder in dit artistieke meer.
Arpaïs Du Bois, Noyade sèche @ Van Der Mieden
De 'basic' galerieruimte en de 'basic' tekeningen lijken zo voor elkaar gemaakt. Zelfs de vlekken in de vloer (misschien van een lekkende auto of een vroegere ambachtelijke activiteit) benadrukken de intensiteit van de tekeningen en hun kwetsbare betrokkenheid. De 'geschonden' omgeving is duidelijk in overeenstemming met de aard van de tekeningen, waarin 'geschondenheid' aan de orde van de dag is.
'Surtout ne pas tout comprendre' is de belangrijke les die we meekrijgen wanneer we alweer op weg naar de uitgang zijn, want het blad hangt rechts achter het hoekje.
De geschreven boodschappen vormen overigens niet te verwaarlozen elementen in tal van tekeningen, maar ook de composities met de verschillende bladen, tonaliteiten en vormgegevens spelen een belangrijke rol.
Toch springt mijn aandacht voortdurend over en weer, brengt deze presentatie me niet tot rust. Misschien is het mijn eigen angst om te 'verdrinken'.
Een verhaal van vallen en opstaan speelt zich af onder de lijn van levensvatbaarheid; een strijd tussen verdringen en verdrinken. Net zoals de kunstenares moeten we af en toe boven water komen om naar adem te happen.
Arpaïs Du Bois, Noyade sèche @ Van Der Mieden
Bij een volgende duik neemt de stroming je mee. Dit is niet zomaar een lineair getekend verhaal, maar een opeenvolging van actie en reactie, met tekens en contrapunten, met 'twijfelachtige krachten' die zichzelf als kronkelende slangen in de staart bijten naast lineaire, horizontale of gekartelde, eindeloos doorlopende (verhaal)lijnen.
'Matifier l'érotisme d'un chagrin' duikt even verder op tegen een matte zwarte ondergrond. En wat dacht U van dat kleine blaadje met het schijnbaar onhandig getekende 'Rater la marche'?
'Tous nos horizons' lijkt zo hoopvol, maar tegelijk zonder uitkomst in combinatie met het grote zwarte gat vlakbij.
Arpaïs Du Bois, Noyade sèche @ Van Der Mieden
In 'Subir la recurrence' lijkt ook de terugkeer een stap in het duister, in een zoektocht die zich situeert tussen 'la perfection' en 'ma propre obscurité'.
Vergeet vooral niet een blik achter het muurtje te werpen.
Via allerlei tussenstations eindigt U tenslotte bij de reeds vermelde boodschap: 'Surtout ne pas tout comprendre', want misschien is het beter om zich af en toe ongeremd aan het leven over te geven, zonder alles te willen begrijpen of controleren.
Of om het met de pas overleden Georges Moustaki te zeggen: "Nous prendrons le temps de vivre, d'être libres, mon amour. Sans projets et sans habitudes, nous pourrons rêver notre vie..."
Arpaïs Du Bois, Noyade sèche @ Van Der Mieden
En dan nu naar de Aalststraat in Brussel...
ARPAÏS DU BOIS
'Noyade sèche'
tot 15 juni 2013
in
Galerie Van Der Mieden
Aalststraat 10
1000 BRUSSEL
woensdag tot zaterdag: 14 - 18 uur
(c) Artspotter voor WATERSCHOENEN
(c) Artspotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten