Maria Degrève gaat quasi onverstoorbaar verder op haar artistieke parcours, een 'work in progress' dat inherent verbonden is met haar leven en de gebeurtenissen die daar onmiskenbaar ijkpunten gezet hebben of zorgden voor periodes van artistieke stilte en bezinning.
Het werk van Maria Degrève straalt een grote lichamelijke betrokkenheid uit, ook als ze zich niet als performance-artieste toont, maar uitpakt met objecten.
(c) kunstwerken: Maria Degrève (c) foto's: Artspotter
Bij Galerie c. de vos uit zich dat al meteen in het eerste zaaltje, waar ze grote foto's van contrastrijke, gespiegelde bomen laat zien. De beelden zijn wat ze zijn, maar creëren toch ook een voor andere interpretaties mogelijke werkelijkheid.Dat wil de kunstenares ook zo houden, doorheen de hele tentoonstelling. De kijker mag zelf fantaseren, verbanden leggen in de 'sprookjeswereld' die de kunstenares uitgetekend heeft. Zoals we intussen allemaal weten, bevatten sprookjes angstvallig echte elementen. Zo ook bij Maria Degrève, waar leven en werk erg verweven zijn, ook met links naar een soms ver verleden. Zoals in 'echte' sprookjes (denk maar aan Klein Duimpje) kan je maar best herkenningspunten leggen om de weg terug te vinden als je het bos ingaat.
Vanuit de letterlijk zwart-witte, maar zeer verfijnde en genuanceerde wereld in de eerste kamer trekt ze langs de rechterwand de lijn door tot in de achterkamer met een lange reeks schilderijtjes waarin rood de hoofdrol speelt tegen een achtergrond van natuurlijk (maar op aloude wijze met konijnenlijm geprepareerd) schildersdoek. Die 'doeken' zijn restjes van de grote schilderijen die ze maakt. Ze beschilderen doet ze met (alweer restjes) lippenstift. (Ook hier is het lichamelijke aspect onbetwist aanwezig).Het intense rood (van de passie) wordt afgewisseld met 'bijna' wit (van de rust... of de leegte), soms in rustige lijnen, dan weer in krassen of dichtgekleurde vlakken, maar ook wel met nog een stuk onbewerkte achtergrond van het doek.
In de achterkamer staat een huisje en hangt een ontdubbeld roodfluwelen rokje, dat verwijst naar het rode rokje uit haar kindertijd.
Haar zin voor precisie en handwerk komt sterk tot uiting in de huisjes zoals hier, waar ze op een ijzerdraadconstructie werkt met doorzichtige kanten wanden, die op hun beurt bewerkt zijn met borduurwerk en hele fijne pailletten. Het huis dat beschutting en afzondering zou moeten bieden, is op die manier uiteraard een mooie, maar bijzonder broze droom geworden.
In het onverwarmde tuinpaviljoen heeft Maria Degrève haar hut van takken en bont geïnstalleerd. Ze staat zo dicht bij de deur dat je verplicht wordt heel voorzichtig naar binnen te gaan. Ze lijkt te twijfelen of ze deze diep in het bos verstopte hut wel kan delen met de toeschouwer, dan wel of ze bewaard moet worden als plek waar ze zich kan verbergen. Ook de foto tegen de wand verwijst naar hetzelfde begrip 'verbergen'...
Op de bovenverdieping van de galerie wordt de intimiteit in het werk van Maria Degrève extra belichaamd door de sobere opstelling in een diffuus licht. Naast een doorlopende diavoorstelling van bomen en takken staat weer een kwetsbaar huisje met kanten muren, doorgelicht met een 'warme' spot die een gevoelig spel van licht en schaduw projecteert op de muur naast de 'koele' beelden van de winterse bomen.
Achteraan staat nog een vitrinekast met twee schitterende, poëtische objecten met een nochtans prozaïsche oorsprong. Ze doen je denken aan nesten, plekken om je terug te trekken.
Wie het bos van Maria Degrève wil binnengaan, kan misschien best vooraf even luisteren naar het liedje waarop de titel van deze tentoonstelling gebaseerd is.
'The Teddy Bears' Picnic' is een melodie uit 1907 van John Walter Bratton, waarvoor Jimmy Kennedy in 1932 de tekst schreef. U kent het vast wel dankzij Walt Disney, de Muppets of Peter Greenaway...
If you go down in the woods today
You're sure of a big surprise.
If you go down in the woods today
You'd better go in disguise.
...
Het bos als metafoor, het leven als theater, gevat in een serene tentoonstelling loopt nog tot 13 februari 2010 bij Galerie c. de vos
Oude Gentbaan 295-297
9300 AALST
vr-za: 14-18 uur
zo: 10.30-18.30 uur
en na afspraak
www.galcdevos.be
In de achterkamer staat een huisje en hangt een ontdubbeld roodfluwelen rokje, dat verwijst naar het rode rokje uit haar kindertijd.
Haar zin voor precisie en handwerk komt sterk tot uiting in de huisjes zoals hier, waar ze op een ijzerdraadconstructie werkt met doorzichtige kanten wanden, die op hun beurt bewerkt zijn met borduurwerk en hele fijne pailletten. Het huis dat beschutting en afzondering zou moeten bieden, is op die manier uiteraard een mooie, maar bijzonder broze droom geworden.
In het onverwarmde tuinpaviljoen heeft Maria Degrève haar hut van takken en bont geïnstalleerd. Ze staat zo dicht bij de deur dat je verplicht wordt heel voorzichtig naar binnen te gaan. Ze lijkt te twijfelen of ze deze diep in het bos verstopte hut wel kan delen met de toeschouwer, dan wel of ze bewaard moet worden als plek waar ze zich kan verbergen. Ook de foto tegen de wand verwijst naar hetzelfde begrip 'verbergen'... 
Op de bovenverdieping van de galerie wordt de intimiteit in het werk van Maria Degrève extra belichaamd door de sobere opstelling in een diffuus licht. Naast een doorlopende diavoorstelling van bomen en takken staat weer een kwetsbaar huisje met kanten muren, doorgelicht met een 'warme' spot die een gevoelig spel van licht en schaduw projecteert op de muur naast de 'koele' beelden van de winterse bomen.Achteraan staat nog een vitrinekast met twee schitterende, poëtische objecten met een nochtans prozaïsche oorsprong. Ze doen je denken aan nesten, plekken om je terug te trekken.
Wie het bos van Maria Degrève wil binnengaan, kan misschien best vooraf even luisteren naar het liedje waarop de titel van deze tentoonstelling gebaseerd is.
'The Teddy Bears' Picnic' is een melodie uit 1907 van John Walter Bratton, waarvoor Jimmy Kennedy in 1932 de tekst schreef. U kent het vast wel dankzij Walt Disney, de Muppets of Peter Greenaway...
If you go down in the woods today
You're sure of a big surprise.
If you go down in the woods today
You'd better go in disguise.
...
Het bos als metafoor, het leven als theater, gevat in een serene tentoonstelling loopt nog tot 13 februari 2010 bij Galerie c. de vos
Oude Gentbaan 295-297
9300 AALST
vr-za: 14-18 uur
zo: 10.30-18.30 uur
en na afspraak
www.galcdevos.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten