Pierre Alechinsky en Kikie Crêvecoeur in de 'Botanique'

In de Brussels 'Botanique' (Koningsstraat 236) kan je nog tot volgende zondag 2 mei naar de tentoonstelling 'Sorties de presse/Drukwerk' van Pierre Alechinsky. Bovendien werd Kikie Crêvecoeur door Alechinsky uitgenodigd om haar eigen grafisch werk te tonen.

Pierre Alechinsky (°1927), die een opleiding 'boekillustratie en typografie' in La Cambre volgde, raakte in 1949 betrokken bij Cobra met o.a. Christian Dotremont, Karel Appel en Asger Jorn.

Na het einde van Cobra ging hij zich vanaf 1952 in Parijs verder vervolmaken in de grafische technieken en zocht hij enkele jaren later in Japan voeling met de kalligrafie.

Toen hij in 1965 acrylverf i.p.v. olieverf ging gebruiken, werd ook zijn schilderstijl losser en beweeglijker.

In deze tentoonstelling vind je een selectie van 100 prenten en boeken uit de periode 1962 - 2009, samengesteld uit de collecties van het 'Centre de la Gravure' in La Louvière.

Je ziet hier o.a. de reeks van 7 etsen 'Sur l'écorce' (1989), waarvan 'Le Fort de Touillon' de eerste is. Deze etsen zijn gedrukt op reproducties van militaire kaarten uit de 17de eeuw. (zie foto hierboven)

Maar ook in zijn boeken vind je steeds die onvervalste, speelse Alechinsky-schriftuur.
*

Kikie Crêvecoeur (°1960, echte naam Frédérique Huygens) gebruikt sinds 1986 een even eenvoudige als schitterend toegepaste techniek voor haar grafisch werk. Zij snijdt haar te drukken figuren in doodgewone gommetjes die ze dan meestal in reeksen naast en boven elkaar op grote bladen drukt (en eventueel inkleurt).

Net als Alechinsky toont ze zowel losbladige grafiek als boeken (al is het formaat bij haar doorgaans minuscuul, de boekjes zijn daarom niet minder impressionant).

Voor het grotere werk gebruikt ze de linosnede als uitgangspunt.

Nog tot 2 mei 2010
van woensdag tot zondag: 12 - 20 uur

Pierre Alechinsky in het 'Museum' (5 Euro)
Nikie Crêvecoeur in de 'Galerie' (gratis)

www.botanique.be

Art Brussels 2010: een impressie...

Art Brussels 2010, verdeeld over de hallen 3 en 1 op de Heizel, biedt veel, heel veel...

Hierna een impressie van een eerste wandeling. We starten uiterst rechts in Hall 3.

Bij Galerie Tatjana Pieters (3D-07) worden we ondermeer begroet door de one-woman-show van Anne Wenzel. Maar er is uiteraard meer.

Banken en kunst... hier bij ING (3D-26A)

Galerie EL (3D-30) met o.a. Albert Pepermans en Denis Pondruel

Bij EL ook Eric De Smet en Simon Benson

Daar hebben we Liliane Vertessen bij Zwart Huis (3D-21)

Ook Jan Vanriet bij Zwart Huis

(Je ziet hem ook nog terug bij De Zwarte Panter op stand 1A-21, helemaal op het einde)

Bovendien staat Vanriet vanaf dit weekend in confrontatie met de collectie van het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen.

Cornelia Parker bij Meessen-De Clercq (3C-16)

Bij Annie Gentils (3C-02) ondermeer een solo van Dirk Zoete, maar ook Els Vanden Meersch, Steven Baelen e.a.

Bij de overburen ZINK (3C-01) hangt een monumentale tekening van Ante Timmermans.

'There is hope' bij Aero-Plastics (3B-02)b

Bij Hoet-Bekaert (3A-01) is er misschien nog hoop voor de ouderen...

Wim Delvoye ontmoet je niet alleen hier bij Janssen (1D-12)

Goold old BEN Vautier bij '1900-2000' (1B-13)

Stephan Balkenhol bij Deweer (1B-01)

Genoeg kunst? Toch liever een hond?

Ga dan naar Marlborough Fine Art (1A-23)

Of tenslotte toch een juweel: 'Don't steal my happiness' van Shilpa Gupta bij Volker Diehl (1A-03)

En natuurlijk is er meer, veel meer...

U kunt er op zondag 25 en maandag 26 april nog terecht van 12 tot 19 uur.

www.artbrussels.be

'MELLE STATION'... 'In de Vaart der Volkeren'

'In de Vaart der Volkeren' is een artistiek project van Claire Stragier en Annelien Vermeir, dat we al eerder in deze blog bespraken. In het najaar van 2009 stonden ze hiermee al in het SMAK tijdens de tentoonstelling 'Coming People - Forwarding Backyards'.

Sinds vorige vrijdag houdt 'In de Vaart der Volkeren' halt in het voormalige station van MELLE, op de spoorlijn tussen Aalst en Gent. Dat is geen toevallige plek, aangezien deze spoorlijn het 'speelterrein' was waar het project geboren is.
In dit geklasseerd (maar ook al aan verval ten prooi) gebouw installeerden de dames hun 'Museum van een Week', waarin ze even terugblikken op het verloop van het project en tegelijk langs het traject weer een paar nieuwe ingrepen of initiatieven plannen.


(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

Met de deuren van de voormalige wachtzaal open, komen ook de reizigers weer binnenlopen, op zoek naar informatie over de treinen of een ticket. Voor sommigen is het nostalgisch aspect dan weer een bepalende factor: ze hebben hier jaren de trein genomen of hebben zelfs in het woonhuis van het stationsgebouw gewoond.


(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

Dit kunstproject is ontstaan binnen een geografisch en sociaal weefsel. Als studenten van de Gentse academie legden de dames vanuit hun toenmalige woonplaats dagelijks het parcours tussen Aalst en Gent af. Daardoor werd deze omgeving ook hun wereld, waarmee ze contact zochten en een relatie opbouwden. Stilaan rijpte de idee om er via verschillende ingrepen of activiteiten ook hun artistieke stempel op te drukken.

U leest en ziet er alles over op:

www.indevaartdervolkeren.be


(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

Wie vandaag hetzelfde parcours volgt en bereid is de ogen open te houden, ontdekt ook zonder hun ingrepen een gevarieerd landschap waarin de overgang tussen en de mix van natuurlijke en cultuurgebonden elementen voor rijke ervaringen zorgt. Deze eenvoudige reis doorheen een 'banaal' landschap is een les in historische, esthetische en natuurlijke beleving.

Met een 'boemeltreintje' dat in elk station stopt, wordt de 'vaart der volkeren' in een rustig tempo afgewerkt en krijg je de tijd om dingen waar te nemen waar je misschien nooit op gelet hebt.

(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

(c) In de Vaart der Volkeren & Artspotter

Langs deze spoorlijn vind je heel wat boomkwekerijen, een containerpark met aan de overkant van de spoorweg een kunstgalerie met beeldentuin, schuilhuisjes in verschillende stijlen en in wisselende staat van verwaarlozing, nieuwe, versleten of bijna gerenoveerde stations, huizen uit de fermettecultuur naast 'moderne' exemplaren en talloze woningen met ellenlange 'koterijen', een achtergelaten zetel, water- en andere torens, een plek waar je oude fietsen of afgedankt tuinmateriaal kan kopen (de 'schoeper' in de wachtzaal van Melle Station stond hier ooit te koop)...

Een mix van cultuurgebonden en natuurlijke elementen...

In het Waasland, langs de spoorlijn tussen Lokeren en Beveren, werkt 'In de Vaart der Volkeren' i.s.m. WARP (Waasland Art Projects) aan een vervolgproject.

www.warp-art.be

Wij volgen de activiteiten op de voet (en af en toe met de trein).

Sjoerd BUISMAN met 'Een nieuwe lente' bij Galerie DE ZIENER

Sjoerd Buisman (°1948,NL) is al sinds 1967 begaan met beeldende kunst, geïnspireerd door de wetmatigheden in de groei bij planten en bomen.

Aanvankelijk maakte hij vooral gebruik van de natuurlijke materialen zelf. Zo creëerde hij o.a. 'levende' schilderijen en sculpturen met planten en zaden. Vanaf de jaren '80 concentreerde hij zich veeleer op de sculpturale vormgeving, weliswaar nog steeds rechtstreeks refererend naar de natuurlijk-wetenschappelijke kenmerken van groeiprocessen.

Je zou Buisman een 'biologisch beeldhouwer' kunnen noemen, maar dan wel met de nadruk op 'beeldhouwer'. Uit jarenlange studie van de groeiprocessen leerde hij dat de natuur met zijn eigen wetmatigheden manipuleerbaar is. Dat gegeven past hij duidelijk toe in zijn 'groeiwerken', waarbij hij rechtstreeks in en met de natuur werkt.

In deze landschappelijke ingrepen zet hij de natuur letterlijk naar zijn hand. Hij laat bomen en planten horizontaal groeien of van boven naar beneden.

Hij stelt dus onvermijdelijk vragen over de relatie tussen natuur en cultuur.

(In 2009 zat hij ook in de tentoonstelling 'Artificial Nature' bij de Verbeke Foundation)

(c) Sjoerd Buisman & De Ziener

Net zoals zijn landgenoot Marinus Boezem, gebruikt Sjoerd Buisman de natuur om er cultuur van te maken. Allebei stoppen ze de natuur in een soort keurslijf. Marinus Boezem bouwt bijvoorbeeld zijn 'Kathedraal' met echte bomen op het grondplan van de kathedraal van Reims, maar Buisman beïnvloedt in zijn 'groeiwerken' de bomen zelf (zoals we hierboven reeds beschreven).

In deze natuurlijke werken speelt ook het uiteindelijke verval mee.

Bij 'De Ziener' krijg je een idee van dit soort ingrepen als je de 'bomentunnel' in de tuin van de galerie bekijkt. Maar bij de 'groeiwerken' van Buisman is het meestal veel complexer.

(De sculptuur op het gras is van Norman Dilworth)
*

De sculpturen die in deze tentoonstelling aan bod komen, zijn meestal in brons. Maar ook metalen constructies zijn mogelijk.

Hier toont zich de beeldhouwer, die met de natuur als rechtstreekse inspiratiebron, gebruik maakt van sculpturale technieken en materialen.

(c) Sjoerd Buisman & De Ziener

Zijn werken dragen titels als 'Ouroboros', 'Phyllotaxis' en 'Fractalen'.

'Ouroboros' is de slang die in zijn eigen staart bijt en op die manier naar onsterfelijkheid en een nieuw begin wijst. De vorm is dus te herleiden tot het principe van de spiraal.

'Phyllotaxis' is de studie van de bladstanden.

(c) Sjoerd Buisman & De Ziener

'Fractalen' zijn geometrische figuren die zelfgelijkend zijn, m.a.w. opgebouwd uit delen die op hun beurt weer gelijkvormig zijn met de figuren zelf.

Ik kan bij werken als 'Phyllotaxis' niet nalaten te denken aan Jean Arp (1887-1966) en zijn 'Schalenboom' in de collectie van het Middelheimmuseum. Ook Jean Arp werkte 'niet NAAR de natuur, maar ZOALS de natuur'. Het resultaat is een organisch-geometrische sculptuur.

De 'fractalen' in de ruimte vooraan doen me, ondanks hun koele bronzen of metalen verschijning, denken aan de wildgeschilderde, kleurrijke figuren van Georg Baselitz. De omgekeerde wereld brengt een soort abstrahering teweeg, die je verplicht nog aandachtiger te kijken.

(c) Sjoerd Buisman & De Ziener

Jan De Smedt van 'De Ziener' heeft voor deze tentoonstelling een schitterende keuze gemaakt uit het sculpturale oeuvre van Sjoerd Buisman.

Nog te bezoeken tot 2 mei 2010

vr-za-zo: 15 - 18 uur

DE ZIENER - Stationsstraat 55 - 1730 Asse

www.deziener.be

www.sjoerdbuisman.nl

Klaas Van der Linden bij 'Quartier A' in Aalst

Bijna drie jaar geleden maakte ik kennis met het werk van Klaas Van der Linden (°1986). Hij stelde toen tentoon bij 'Take*Away Art Gallery' in Vilvoorde en realiseerde ter plekke een schitterende graffitiwand. Zijn schilderijen bewogen zich toen ook al tussen de nachtelijke wegenwerkers en de virtuoze, soms 'geschonden' zelfportretten.

Klaas Van der Linden in 2007 bij Take*Away Art Gallery

De spuitbus heeft hij intussen compleet ingeruild voor het penseel, maar de zin voor technische perfectie en uitgepuurde compositie zijn gebleven.

Klaas Van der Linden is een vakman. Daar is uiteraard zijn opleiding tot 'Master in de Grafische Kunsten' (Sint-Lucas Gent) niet vreemd aan. Maar ook zijn ervaring in de wereld van de graffiti is ongetwijfeld een belangrijke factor. En wellicht is het meest doorslaggevende element doodgewoon 'talent'!

(c) Klaas Van der Linden

Van der Linden schildert realistisch, maar incorporeert toch telkens een fantastische, bevreemdende of bijwijlen sprookjesachtige toets. Als een moderne Rembrandt haalt hij vanuit een donkere achtergrond het onderwerp naar voren. Felle kleuren en contrasten spelen daarbij uiteraard een cruciale rol. De nacht lijkt wel zijn geliefkoosde tijdstip.

(c) Klaas Van der Linden

Eén van de eerste onderwerpen voor zijn schilderijen vond hij bij zichzelf. Zijn zelfportretten in allerlei merkwaardige poses en voorzien van uiteenlopende, onverwachte attributen lijken te wijzen op een zoektocht naar zijn eigen identiteit. Deze portretten zijn verre van vrijblijvend en zelfs bijzonder indringend.
Ook mensen uit zijn omgeving komen voor dergelijke portretten in aanmerking.



(c) Klaas Van der Linden

De werken waarin hij de wereld van de nachtelijke straat- en spoorwegarbeiders weergeeft (en waarin hij overigens af en toe ook zichzelf in beeld brengt) lijken allemaal een soort sub-wereld te tonen: het domein van de nacht waarin allerlei vreemde werken op al even bevreemdende plekken (al dan niet) in uitvoering zijn.



(c) Klaas Van der Linden

De grote schilderijen met rijdende koetsen die op de lange muur van de open, hoge galerieruimte hangen, geven de indruk uit een fantastisch-historisch stripverhaal te komen. Lijnvoering en kleurtoon zijn subliem. De compositie is bijzonder sterk. De decorstukken waarmee hij de setting opbouwt, zijn geput uit zijn eigen beeldvocabularium. Terwijl de nachtelijke activiteiten van de straat- of spoorwegarbeiders stil lijken te staan, komt hier plotseling alles tot leven. Het lijkt op een ontsnapping uit boze dromen, waarbij de kunstenaar als 'menner' van zijn eigen 'bouwkeet-woonwagen' met zijn hele hebben en houden op de vlucht slaat.




Klaas Van der Linden is ondanks (of dankzij) zijn nog jonge leeftijd (hij is nu 24) een gedreven kunstenaar. Schilderen is voor hem van levensbelang. Je voelt dat hij dat even hard nodig heeft als ademen of eten.

De werken die hij nu bij 'Quartier A' tentoonstelt, vormen een staalkaart van zijn artistieke activiteit.


Deze man moeten we echt verder volgen...

*



Nog te bekijken
op 15-16-17-18 / 22-23-24 en 25 april 2010
telkens van 18 tot 22 uur

bij 'Quartier A'
Burgemeestersplein 10
9300 AALST

*

www.klaasvanderlinden.com

http://www.quartiera.com/

Lopende en komende activiteiten: TIPS van WATERSCHOENEN

'Villa De Olmen' in Wieze presenteert nog tot 25 april 2010 werk van Agnes Maes (open op zaterdag en zondag van 11 tot 18 uur).

Bespreking op 'waterschoenen'

(c) Agnes Maes & Villa De Olmen

Bij 'Galerie budA' in Asse loopt eveneens tot 25 april 2010 de tentoonstelling van de Frans-Koreaanse Valéro-Kim (open op zaterdag en zondag van 14 tot 18 uur).

Bespreking op 'waterschoenen'

(c) Valéro-Kim & Galerie budA

Op zondag 25 april tussen 11 en 18 uur gaat opnieuw 'Gent Matinees' door. Je kan dan uitzonderlijk terecht in een aantal Gentse galeries, kunstencentra en musea.

Info op: www.gentmatinees.be

25 april is ook 'ERFGOEDDAG' met als thema 'FAKE ?'

Info op: www.erfgoeddag.be

*

Bij Galerie 'Verzameld Werk' (ook deelnemer aan 'Gent Matinees') kan je nog tot 5 juni 2010 terecht voor de tentoonstelling 'Rewind, Play/Forward' met werk van Anu Tuominen, Kristof Van Gestel en Richard Hutten.

Bespreking met alle info op 'waterschoenen'

(c) Anu Tuominen, Richard Hutten & Verzameld Werk

De Finse kunstenares Anu Tuominen neemt intussen ook deel aan de groepstentoonstelling 'On paper 2010' in de Deense 'Stalke Galleri'.

*

Een werk van Kristof Van Gestel vinden we dichterbij terug in de tentoonstelling 'Hacking Public Space' in het SMAK (tot 13 juni 2010). Deze tweede editie van 'Electrified' is een samenwerking tussen het SMAK en VOORUIT.

*

Van de Nederlandse designer Richard Hutten loopt nog tot zondag 6 juni 2010 de overzichtstentoonstelling '18 jaar spelen' in het Gentse Designmuseum.
*

Galerie EL (Welle) en Galerie Tatjana Pieters (Gent) nemen van 23 tot 26 april 2010 deel aan ART BRUSSELS.

www.artbrussels.be

*

IN SITU gallery (Aalst) neemt met o.a. een one-man-show van Jo DE SMEDT deel aan 'Art on Paper' in het Brusselse 'The White Hotel' (Louizalaan 212) op 23, 24 en 25 april 2010.

www.artonpaper.be

*

Samuel VANDERVEKEN is tussen 4 april en 2 mei 'kunstenaar van de maand' in de Zebrastraat (Gent).

www.zebrastraat.be

(c) Samuel Vanderveken

Nicoline VAN STAPELE stelt tentoon in Kanazawa (Japan). Ze verblijft er momenteel op uitnodiging van Meruro Washida, curator van het '21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa' en in 2009 gastcurator in het Gentse SMAK.

De tentoonstelling werd op 11 april geopend in 'Kanazawa Art Port' en loopt tot 9 mei 2010.

http://www.kapolog.com/

http://www.nicolinevanstapele.com/

Ed TEMPLETON in het SMAK

Het SMAK beweegt zich, in elkaar doorheen de tijd overlappende 'clusters', in een stevig tempo doorheen de wereld van de actuele kunst. Tentoonstellingen en activiteiten volgen elkaar op in een optimaal gebruik van de beschikbare ruimte. Dat daarbij de eigen collectie slechts sporadisch aan bod komt, is een spijtig nevenverschijnsel dat ook wel met een gebrek aan beschikbare ruimte te maken heeft.

Toch laat dit museum voor 'actuele kunst' niet na om in zijn deelgebied van het kunstgebeuren een evenwicht te zoeken tussen de retrospectieve blik en het zuiver actuele gebeuren.

Bovendien krijgt elke tentoonstelling voldoende tijd, zodat het publiek zijn weg naar Gent kan (blijven) vinden.

(c) kunstwerken: Ed Templeton & SMAK

Meer dan ooit wordt met deze tentoonstelling van Ed TEMPLETON (°1972) gemikt op een nieuw, jonger publiek. Met 'The cemetary of reason' (de laatste rustplaats voor de Rede) brengt deze professionele skater en selfmade-kunstenaar een overzicht van zijn foto's, schilderijen en beschilderde beelden uit de afgelopen vijftien jaar.

Ed Templeton, geboren en getogen in Orange County (een voorstad van Los Angeles, VS) was reeds als prille tiener gebeten door de skateboardmicrobe. Toen hij enkele jaren later de kans kreeg om als professionele skater mee te gaan naar Europa, aarzelde hij niet. Op zijn eenentwintigste richtte hij bovendien zijn eigen skateboardbedrijf op: 'Toy Machine Bloodsucking Skateboard'.

(c) Ed Templeton & SMAK

Op reis als skater spendeerde hij heel wat van zijn vrije tijd aan de ontdekking van de kunst in musea en kerken. Figuren als Egon Schiele, Balthus en David Hockney intrigeerden en inspireerden hem het meest voor zijn eigen artistieke werk. Heel wat van zijn schilderijen zijn dan ook in pure Hockney-stijl, terwijl je de sfeer van Balthus ook wel proeft in de ambiguïteit van zijn documentair-fotografisch werk.

Eigenlijk is Templeton 'geen schilder en geen fotograaf', maar toch creëert hij hier een beklijvend beeld. Hij is een voyeur en een (ingehouden) exhibitionist, een verbeelder van zijn eigen leven en vooral dat van de mensen rondom hem. Hij kan zich 'als één van hen' vrij bewegen in de skaterswereld. De subcultuur van de skaters is ook de zijne.

Maar in feite houdt hij zichzelf meestal buiten het beeld. Zijn vrouw Deanna is zijn grote muze en model.

(c) Ed Templeton

Templeton ontpopt zich als 'intermediair' tussen zijn onderwerpen en de toeschouwer-voyeur. Als regisseur van het geheel is hij in feite de voyeur die zelf bepaalt wat er te zien is.

(c) foto: Artspotter

Vooral het fotografische werk maakt indruk. Dit is in hoge mate te danken aan de overweldigende, wandvullende presentaties. Daarin als toeschouwer de verbanden tussen de details zoeken, is een heuse opdracht. Deze enorme presentaties doen eigenlijk denken aan de opstellingen in de musea en kunstsalons van de negentiende eeuw, waar de werken zeker drie rijen hoog boven elkaar hingen.
Templeton trekt de lijn nog verder door tot een collage van al dan niet ingelijste foto's tegen een neutrale of felgekleurde, dramatische of speelse achtergrond.


(c) Ed Templeton & SMAK

In de zwart-witte fotoreeks 'Faith Fear / Fear Faith' (hierboven) geeft hij een beeld van de 'wrede' kant van religie. Bepaalde beelden herken je hier meteen als kwamen ze uit het werk van Carl De Keyzer. Ze verwijzen dan ook naar dezelfde fenomenen. Maar Templeton put ook uit het kunsthistorische-godsdienstige beeldenarsenaal in kerken en musea.

In een ander werk, het grote schilderij 'The ascension of Christ' (2008), waarin de schilderkunstige invloed van Hockney bijna lijfelijk aanwezig is, maakt hij wel een merkwaardige, maar zeer bewuste keuze voor de Christusfiguur.


(c) Ed Templeton & SMAK

De reeks grote zwart-witte foto's (2009) van naakten (o.a. Deanna) met geschilderde kleurmotieven zijn toch wel indrukwekkend.

*

Ed Templeton wordt in België vertegenwoordigd door Galerie Tim van Laere. Het is dan ook geen toeval dat Templeton een cd-hoes ontworpen heeft voor Tom van Laere (broer van...), alias Admiral Freebee en dat diezelfde Tom van Laere voor Cobra-tv de tentoonstelling met de kunstenaar ging bezoeken.

Het museum voor hedendaagse kunst van Gent is slechts in die mate een eiland, dat je er als toeschouwer een tijdje ongestoord kan ronddwalen in een 'andere' wereld. Terugkeren naar de 'echte' wereld doe je dan met een verruimde bagage.

(c) Ed Templeton & SMAK

Deze tentoonstelling moet je vooral ZIEN!
Het werk van Templeton is tegelijk documentair, poëtisch, duister, kleurrijk, stil, vol taalverwijzingen (zie de woordenstromen bij de beelden en de bijschriften onder foto's), expliciet, speels, hard,...


(c) Ed Templeton & SMAK)
*
Tot 13 juni 2010
in het SMAK
Citadelpark
9000 GENT

dinsdag t.e.m. zondag
van 10 tot 18 uur

www.smak.be