Kunstencentrum NETWERK in Aalst staat bekend om zijn nuchtere, maar tegelijk betrokken, experimentele kijk op de hedendaagse kunst. De titel van de huidige tentoonstelling laat echter vermoeden dat de de nuchtere professionaliteit zich laat wegdrummen door een zweverige benadering.
'Magie in de kunst' roept een zeker beeld op van verlaten landschappen of verweerde architecturale decors, waarin welgevormde (naakte) vrouwen zich als nymfen ophouden.
Wat Netwerk vandaag te bieden heeft is uiteraard van een totaal andere orde, maar staat ontegensprekelijk 'in het teken van magie, zinsbegoocheling en ridiculiteit': what you (think you) see is (not always) what you get.
Het korte filmfragment dat voor de titel van deze tentoonstelling zorgde is een tegelijk bevreemdend en banaal beeld. Tijdens een voetbalmatch wordt Rafael Benitez, de coach van FC Liverpool, in beeld gebracht op een cruciaal moment in de match. Met een beweging van zijn hand lijkt hij in een flits zijn naam op het scherm te voorschijn te toveren: Rafa the Magician is geboren!
Even verder krijgen we een tekstbijdrage van Jean-Philippe CONVERT (°1972). De tekst 'Lévitation' fungeert hier in gelezen (audio), geprojecteerde en gedrukte vorm als aanzet om de toeschouwer (in geachten) mee te laten zweven. Hier waart de geest van Yves Klein rond...
De wandinstallatie net buiten de grote galerie (zie detail in foto hieronder) drukt ons nog even duidelijk op het hart dat we een wereld van zinsbegoocheling binnenstappen: de tuc met de fles in de vaas, het (onmogelijke) evenwicht op de rand van het glas, de (fotografische) illusie van de levitatie,...
U bent gewaarschuwd! Het bestuur is niet verantwoordelijk voor eventuele misverstanden! Betreden op eigen risico!
Magie heeft, net zoals het echte leven, prettige en minder prettige kanten, poëtische en beangstigende verschijningsvormen, beweegt in het licht of zoekt de duisternis en houdt blijkbaar van de schemerzone.
Magie transponeert het gewone naar het buitengewone of het ongewone.
De magie zit in de creatie, de presentatie en de perceptie door de toeschouwer. En precies in dat laatste ligt dikwijls de moeilijkheid. Een kunstenaar maakt een werk en presenteert dat, eventueel in samenspraak met de curator, in de best mogelijke omstandigheden. Waar de ene toeschouwer meestapt in het verhaal, zal de andere afhaken of het verhaal op een totaal andere manier invullen. En dat kan natuurlijk perfect!
De samenstellers van deze tentoonstelling, Bram VAN DAMME (Netwerk) en Jean-Philippe CONVERT (ook deelnemend kunstenaar) stellen het in hun begeleidende tekst overigens als volgt: "Het gaat in de tentoonstelling niet om de spektakelwaarde van het gebeuren: van de toeschouwer wordt geen naïviteit, geen 'suspension of disbelief' verwacht. Misschien werken kunstenaars eerder toe naar een 'suspension of belief'. In deze zin is magie een dankbaar vertrekpunt om het geloofssysteem kunst in vraag te stellen, samen met andere geloofssystemen die de kunstenaars in de wereld detecteren."
Met al het voorgaande in het achterhoofd wandelen we langs het uitgestippelde parcours (een plannetje is, zoals steeds bij Netwerk, beschikbaar). Sommige uitingen zullen ons meteen 'pakken', andere blijven misschien 'hangen' en hier en daar zal er eentje in de nevel van onze geest verdwijnen.
(c) Guy Rombouts & Netwerk
Guy ROMBOUTS (°1949), in oorsprong drukker-typograaf en ontwerper van o.a. het AZART-alfabet, 'schrijft' in zijn lineaire 'Lettre à Gulliver' (2010) een brief als een uitgesponnen beeld-zin, gevormd met gevonden en gemanipuleerde voorwerpen. Door de opeenvolging injecteert hij betekenissen die evolueren van de lage grondtekst naar de grote opgehangen elementen en waarvan de boodschap uiteindelijk in de lucht lijkt te verdwijnen.
In het cijerbord 'Mouvement' (2009 laat Jean-Philippe CONVERT de getallen in een onvatbare volgorde verspringen.
(c) Jacques Lennep & Netwerk
Met de installatie 'Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem' (1977), kortweg VITRIOL, verwijst Jacques LENNEP (°1941) naar een spreuk waarmee de alchimisten aangaven dat ze grondstoffen in goud konden omzetten, maar waarmee hij ook refereert aan de Italiaanse immigrant-mijnwerker Ezzio Bucci uit zijn 'Musée de l'Homme', die in de streek van Charleroi het 'zwarte goud' uit de mijn ging delven.
(c) Lieven Segers & Netwerk
De muurtekeningen van Lieven SEGERS (°1975) verenigen het repetitieve, het spirituele en het hilarische en worden begroet door de tekst op de tegenoverliggende muur: 'Her new world full of difficult decisions...'
*
Op de eerste verdieping is de studio ingericht als donkere kamer met enkele letterlijke en figuurlijke lichtpunten.
De filmische confrontatie tussen 'Le rayon vert' (1986) van Eric ROHMER (°1920 +2010) en de 'Olivet Pong Shots' (2010) van Olivet&Matt Compton, Steve Olson, David Anderson & Michael Schimp zorgt voor een (toch weer niet zo) vreemde dialoog tussen de 'echte', professionele cinema en de verspreiding van 'banale' filmpjes via Youtube.
Vreemd toch hoe je door de simultane projectie van beide uiteenlopende (inhoudelijk, qua sfeer en technisch) fragmenten toch een sfeer van gelijkwaardigheid en compliciteit creëert, terwijl je tegelijk toch vragen stelt over vakmanschap en kwaliteit.
(c) Heide Hinrichs & Netwerk
Met 'Space of (a) Collapsed Intimacy' (2010) creëerde Heide HINRICHS (°1976) een installatie met baksten, haar en -niet te vergeten- een sterk LICHT dat voor een extra magische sfeer zorgt. Het bouwsel lijkt op wat eens een huis was, een plaats voor (samen)wonen, maar een relatie lijkt gestrand, haar is achtergebleven tussen de stenen van deze doolhof als symbool voor het verlies. Maar de grootste, intact gebleven strengen haar hangen even verderop tegen de muur als symbool van overgebleven kracht voor een nieuwe start...(?)
'La Méduse' (2007) van Stephan GOLDRAJCH (°1985) heeft, net zoals het geloofssysteem 'Kunst' (en andere geloofssystemen) haar kracht werloren. Waar ze in de Griekse mythologie iedereen die haar aankeek ter plekke deed verstenen, is ze nu zelf verworden tot een slappe plastic figuur, onderhevig aan de wind. Maar tegelijk heeft ze daardoor een nieuwe lichtheid, levendigheid en beweeglijkheid bereikt.
Honoré d'O (°1961) verzekert ons dat 'One day we will understand Full Moon' (2010)...Wie weet!
In de wandelgangen van Netwerk...
(c) Ermias Kifleyesus & Netwerk
In Pakhuis +2 zorgt Ermias KIFLEYESUS (°1974) voor een indrukwekkende installatie met architecturale elementen, die lijken te refereren aan archeologische resten van vergane beschavingen op andere planeten. De schilderijen zorgen voor een vreemde kleurtoets in een verder witte, verlaten wereld van gedeconstrueerde gebouwen opgetrokken uit verbrokkelde piepschuim verpakkingen.
Dit is een ronduit indrukwekkende installatie!
(c) Stephan Goldrajch & Netwerk
De andere kant van Pakhuis +2 herbergt de intieme en bevreemdende video-installatie van Stephan GOLDRAJCH: 'Dorénavant, le vert représente la couleur du bonheur' (2010). Daarin schetst hij het menselijke streven om bij een groep te horen in de hoop daar het geluk te vinden. De steeds terugkerende actie symboliseert de mislukkende pogingen om het geluk te bereiken.
(c) Gerard Herman & Netwerk
Tenslotte rest ons Pakhuis +3.
Daar wacht ons Gerard HERMAN (°1989) met zijn installatie 'De Juiste Frequentie', waarin een opgezette haas naar een radio luistert en de kanalen langsloopt. De inspiratie voor dit werk vond hij uiteraard bij Jozef BEUYS met zijn performance 'Hoe leg je beelden uit aan een dode haas'.(of hoe je makkelijker over beeldende kunst kan spreken met een dode haas dan met mensen..., aldus Beuys.)
(c) Sofie Haesaerts & Netwerk
Deze tentoonstelling zijn we gestart met een magisch televisiebeeld en een fotografische levitatie.
Eindigen doen we met Sofie HAESAERTS (°1972) in haar geometrische, veelkleurige tent. Naast verwijzingen naar het meditatieve, het sacrale, vind je er de mogelijkheid om, gekleed in een decoratief en warm pak, naar youtubefilmpjes te kijken...
Het is rustig vertoeven in deze omgeving en bovendien krijgt U er het uitzicht op de stad zomaar gratis bij. Het geeft U bovendien de tijd om de 'magie' van deze tentoonstelling rustig te laten bezinken.
Te bezoeken tot 23 januari 2001
in
KUNSTENCENTRUM NETWERK
Houtkaai z/n
9300 AALST
Open: dinsdag t/m zondag: 14 - 18 uur
Gesloten van 21 december 2010 tot 3 januari 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten