Het Egyptische paviljoen grijpt in een gediversifieerde videowand terug naar de politieke en maatschappelijke omwenteling van de afgelopen maanden. Onder de titel 'Thirty days running in the street' worden beelden van de gelijknamige performance door multimediakunstenaar en musicus Ahmed Basiony (1978-2011) afgewisseld met beelden van de opstanden op het Tahrirplein. Basiony filmde daar drie dagen, tot hij op 28 januari door de veiligheidsdiensten doodgeschoten werd.
Vredig familietafereeltje bij het paviljoen van Egypte
Foto: artspotter
Bij de Serviërs, waar nog steeds 'Jugoslavia' boven de toegangspoort staat, wordt met 'Light and darkness of symbols' het nationalistische discours tot op het bot uitgespit. Hier wordt duidelijk gemaakt dat symbolen tot verschillende interpretaties kunnen leiden: positief (light) of negatief (darkness).
Op de wand met tientallen lijstjes ('Journal') springt ondermeer de pijama met 'Gott liebt die Serben' zeker in het oog.
'Gott liebt die Serben'
Foto: artspotter
Het Oostenrijkse paviljoen (architect Josef Hoffmann) is door Markus Schinwald omgebouwd tot een bevreemdend labyrint, met daarin 19de eeuwse schilderijen, die hij bewerkt heeft als ware Michaël Borremans hier langs geweest. Hier en daar steken (houten) 'benen' uit de hangende wanden. Het vloeroppervlak blijft vrij. In een gefilmde performance wordt het gevecht van de echte benen met de wanden weergegeven.
De razende machine van leven en dood in het Franse paviljoen
Foto: artspotter
We gaan nu terug over de brug, naar het hoofdgedeelte van de Giardini, waar in een aantal paviljoenen voor artistiek (en aanverwant) spektakel gezorgd wordt.
In het Franse paviljoen gebeurt dat met een ruimtevullende installatie waarin geboorte en dood wereldwijd 'à la minute' in beeld gebracht worden door Christian Boltanski.
Boltanski kennen we vooral van verstilde installaties rond dood en herinnering, maar hier raast en ratelt de machine als gek.
In de duistere doolhoven van Mike Nelson
Foto: artspotter
Even overweldigend, maar van een totaal andere aard, is de gigantische installatie van Mike Nelson in het Brits paviljoen. Nelson bouwt interieurs als duistere doolhoven waarin je oriëntatievermogen danig op de proef gesteld wordt. Hier bouwde hij een stuk Istanbul na.
Nu was ik van hem wel al wat gewend. In 2001 was hij hier in de marge als eens te gast met een gelijkaardige installatie, gebaseerd op Tanger. In een voormalige brouwerij op het eiland Guidecca creëerde hij toen een parcours dat voor evenveel accuratesse, maar voor veel meer desoriëntatie en 'unheimlichkeit' zorgde.
Werk van Steven Shearer
Het gaat je hier op de duur een beetje verbazen dat beeldende kunst ook nog te maken heeft met tekenen en schilderen. Nochtans wordt dat met Steven Shearer 'met verve' bewezen in het paviljoen van Canada.
Tussendoor even van het uitzicht op de lagune genieten...
Germania is EGOmania geworden
Foto: artspotter
Foto: artspotter
De centrale zaal van het Duitse paviljoen is, zoniet de meest spectaculaire, dan toch de meest barokke (ja zelfs bombastische). De installatie van 'Eine Kirche der Angst vor dem Fremden in mir' (oorspronkelijk uit 2008) is een eerbetoon aan de vorig jaar overleden Christoph Schlingensief.
Germania op de voorgevel is omgeturnd tot EGOmania.
Pas op voor 'brekende' spiegels in het Koreaanse paviljoen
Foto: artspotter
Van het duistere Duitse naar het klare, open ogende Koreaanse paviljoen vergt slechts enkele stappen. Maar laat U niet beetnemen door de frisse, kleurrijke bloemenwand, want als het er echt op aankomt 'is niets wat het lijkt te zijn'.
Bij de Japanse buren komen we terecht in een esthetische donkere kamer. In het Russische paviljoen wanen we ons even in een verlaten concentratiekamp. Venezuela biedt onder andere een kleurrijke en vrolijke stripmuur van bekende levende en historische figuren (door Francis Bassim). Het Zwitserse paviljoen is door Thomas Hirschhorn omgebouwd tot een gigantische 'artistieke puinhoop'. Enige tijd geleden stouwde hij nog het Musuem Dhondt-Dhaenens in Deurle vol drankblikken.
Bart De Wever in spiegelbeeld: Speech matters
Foto: artspotter
Bij de overburen in het Deense paviljoen draait het allemaal rond de vrijheid van meningsuiting onder de titel 'Speech matters'. Op het grote houten buitenterras met houtsneden van Thomas Klipper ontmoeten we ondermeer het portret van Bart De Wever. Maar het hele paviljoen 'schreeuwt' om een aandachtig bezoek.
Laat U bij de buren nog opnemen in de natuur respecterende architectuur van het Zweedse paviljoen.
Mocht U daarna nog zin hebben in enig spektakel met een heuse omgekeerde tank voor de deur of het vrijheidsbeeld op een zonnebank, dan moet U zeker nog even bij de Amerikanen langs.
U zal merken dat we nog enkele paviljoenen links hebben laten liggen. Maar die laten we U graag zelf ontdekken.
Wij zoeken alvast de uitgang op...
Voor meer informatie over dit alles en nog veel meer:
© Artspotter voor 'waterschoenen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten