Vorige zondag werd bij Villa De Olmen in Wieze een vroege lente ingeluid met een schitterend zonnetje en de vernissage van een groepstentoonstelling waarvan de affiche 14 namen bevat. Sommigen maakten hier al eens eerder hun opwachting, maar voor de meesten is het hun eerste optreden in deze galerie.
In tegenstelling tot eerdere groepstentoonstellingen in dit huis is er nu geen centraal thema, maar konden de deelnemende kunstenaars in samenspraak met elkaar en met de galeriehoudster op zoek naar de beste plekken voor hun werk.
Het resultaat is een bijzonder uitgebreide (ruim meer dan 100 werken) en zowel inhoudelijk als qua technieken gevarieerde tentoonstelling die bovendien de intrinsieke kwaliteiten van deze uitzonderlijke woning meermaals op geraffineerde wijze benut.
Wie WATERSCHOENEN al een tijd volgt, heeft Villa De Olmen de voorbije jaren in al zijn glorie EN intimiteit leren kennen. De huidige tentoonstelling moet zowat de 25ste zijn die we hier bespreken.
Het grondplan zit inmiddels in ons hoofd gebeiteld en de galerie houdt ook voor deze tentoonstelling een wandelcatalogus beschikbaar die u moeiteloos door de talloze kamers, garages, kelders,... loodst.
In onderhavig verslag proberen we u zoals gewoonlijk mee te nemen op een wandeling zoals we die ervaren hebben. Uiteraard kunnen en willen we u niet op alle werken wijzen. Tenslotte is het de bedoeling dat u zelf de weg naar Wieze neemt. Breng alvast onze groeten over aan de 'vrouw des huizes' en geniet van uw artistieke wandeling.
In tegenstelling tot eerdere groepstentoonstellingen in dit huis is er nu geen centraal thema, maar konden de deelnemende kunstenaars in samenspraak met elkaar en met de galeriehoudster op zoek naar de beste plekken voor hun werk.
Het resultaat is een bijzonder uitgebreide (ruim meer dan 100 werken) en zowel inhoudelijk als qua technieken gevarieerde tentoonstelling die bovendien de intrinsieke kwaliteiten van deze uitzonderlijke woning meermaals op geraffineerde wijze benut.
Wie WATERSCHOENEN al een tijd volgt, heeft Villa De Olmen de voorbije jaren in al zijn glorie EN intimiteit leren kennen. De huidige tentoonstelling moet zowat de 25ste zijn die we hier bespreken.
Het grondplan zit inmiddels in ons hoofd gebeiteld en de galerie houdt ook voor deze tentoonstelling een wandelcatalogus beschikbaar die u moeiteloos door de talloze kamers, garages, kelders,... loodst.
In onderhavig verslag proberen we u zoals gewoonlijk mee te nemen op een wandeling zoals we die ervaren hebben. Uiteraard kunnen en willen we u niet op alle werken wijzen. Tenslotte is het de bedoeling dat u zelf de weg naar Wieze neemt. Breng alvast onze groeten over aan de 'vrouw des huizes' en geniet van uw artistieke wandeling.
UCAD, American pool, approximately 1776
Wie binnenkomt staat meteen oog in oog met de 'American Pool' van het kunstenaarskoppel UCAD. Het is een onverwacht element dat zowel met ons historisch besef speelt, een gezonde glimlach weet te ontlokken, een sterke beheersing van de gebruikte middelen laat vermoeden als de homo ludens in ons wakker maakt.
Joseph GAUDEUILLE zorgt met zijn 'Reliëfbox I' tegen de wand voor een strak, maar geheimzinnig sculpturaal tegengewicht in zijn typisch uitgepuurd perspectief. Hij duikt ook in de voorkamer op, samen met Marita VERVAET (ach dat witte 'schommeltje') en Luk MUTSAERTS (onderzoekt de menselijke kwetsbaarheid in 'Körperlichkeit').
Nicoline Van Stapele, Mouspath & Dog, 2014
In de lichtrijke salon achter de hal ontmoeten we Nicoline VAN STAPELE met wat meer ingehouden werk dan wat ze in oktober 2014 in Loods 12 liet zien, al heeft ze ook hier haar 'Dog' en 'Dragon' meegebracht en houdt ze 'Springtime' bij de hand.
Benny BERCKMOES toont aan de overkant een schilderij van een soort ingepakte woonvorm (ter bescherming of afscherming ?), die me herinnert aan gelijkaardige houtskooltekeningen van Maaike Leyn.
Inge Decuypere, '132', 2014
Op weg naar de bovenverdieping ontmoeten we een eerste keer Inge DECUYPERE. Even verder duikt ze in verschillende kamers op met bedrieglijk eenvoudige wandinstallaties waarin (geometrische) vormen in tere kleuren met de omgeving in dialoog gaan.
Achteraan in de gang toont ze de grote structuur 'Otis', in de lange kamer gaat ze aan de slag met Rainer Maria Rilke en in de Twee Bedden Kamer aan de straatkant organiseert ze een strakke (maar warme), horizontale '132' in samenspraak met het verticaal gestreepte behang, de gebogen lijnen en de rode bekleding van de stoel: een nostalgisch, maar tegelijk gestructureerd gesprek.
Joseph Gaudeuille, Canvas follows..., 2015
Robin Vermeersch, Z.T., 2012
In diezelfde kamer hangen twee getekende figuren (let ook op de subtiele toevoegingen) van UCAD boven de bedden.
Daar tegenover hebben Joseph GAUDEUILLE en Robin VERMEERSCH zich in een intimistisch tafereel samen teruggetrokken.
De grote kamer aan de overkant van de gang is exclusief het terrein van Robin VERMEERSCH en 'fantastisch' tekenaar Peter DEPELCHIN.
Het duistere zoldertje vlakbij de trap wordt door Liesbet MARIT omgetoverd tot een kleurrijke lichtgrot.
Vergeet de badkamer met werk van Patrick VERTENTEN en Jonas CALLAERT niet.
UCAD, Once upon a time, 2014, reeks van 3
Op weg naar de Groene Kamer op het einde van de gang passeert u rechts nog een kleurrijk 'verhaal' in drie bedrijven van en over UCAD: 'Once upon a time', een sprookje over 'jager', 'prooi' en een 'United Couple'.
In de groene kamer harmoniseren de horizontalen en verticalen van Ibrich GEES wonderwel met de TOMADO-rekjes.
Kurt BROUCKE zet tijd en beweging even stil.
Vergeet in geen geval de 'Shortview barrel' van Joseph GAUDEUILLE.
Nu wacht ons nog de halfduistere intimiteit van het 'gebloemde zolderkamertje', waar UCAD onder andere met twee verrassende CRIME-SCENES uitpakt: 'Motel room' en 'Motel bathroom'. Dat ze ook als decorbouwers in de film- en televisiewereld aan de slag zijn, zal u bij het zien ervan geenszins verbazen.
Kurt Broucke, Antwerp - Westkaai 3 under construction, 2014
We worden opnieuw beneden verwacht bij Jonas CALLAERT, Inge DECUYPERE, Kurt BROUCKE en Ibrich GEES in de garages.
De raket van Kurt BROUCKE (T minus 9 hours) is hopelijk sinds ons bezoek nog niet opgestegen en zijn 'Antwerp - Westkaai 3' aan de overkant is ongetwijfeld nog steeds 'under construction'.
Ibrich Gees, Z.T., 2014
De 'kleine' geschilderde wereld van Ibrich GEES hebben we u onlangs reeds leren kennen. In kleur, zwart of grijs-blauw weet ze binnen beperkte grenzen boeiende verbindingen te creëren.
In de voorkamer van Villa De Olmen ligt een boekje over haar werk ter inzage.
Patrick Vertenten, Leather uniforms, 2014
Dan rest ons nog de kelderruimte van Villa De Olmen, een omgeving die in het verleden meer dan eens voor artistiek vuurwerk zorgde.
Nu is de grote kelder zowat de private ruimte van Patrick VERTENTEN, die me in eerste instantie met zijn 'Leather uniforms' ten volle weet in te palmen, al slaat hij met zijn 'Cruel nature (has won again)' ook de nagel op de kop.
Joseph Gaudeuille, Point of view, 2015
Om het hoekje heeft Joseph GAUDEUILLE de perfecte setting voor zijn sculptuur 'Point of view' gevonden.
In de frigokelder rechts krijgt de projectie van Liesbet MARIT méér dan één extra dimensie.
Links cohabiteren twee schilders. Terwijl Benny BERCKMOES het verval en de duisternis van de omgeving lijkt te absorberen, brengt Kurt BROUCKE kleur en licht, doch met een duister historisch kantje ('Diksmuide gasfabriek, november 1916).
Liesbeth Marit, By the wave of the horsetail
Tijd voor frisse lucht en bezinning over wat u hier allemaal voorgeschoteld kreeg...
Tot 29 maart 2015
in
VILLA DE OLMEN
Nieuwstraat 83
9280 WIEZE
zaterdag en zondag: 11 - 18 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten