YVES BEAUMONT bij Schoonjans & Vandenbussche (Brussel)

Tien jaar geleden (21 januari 2010) mocht ik u in WATERSCHOENEN kennis laten maken met het werk van Yves BEAUMONT (°1970), naar aanleiding van een tentoonstelling bij Galerie Jan Dhaese in Gent.

Ik noteeerde onder andere het volgende:

"Toen de kunstenaars in het midden van de 19de eeuw hun ateliers verlieten om hun schildersezel in het landschap neer te zetten, wilden ze het academisme achter zich laten om de echte natuurlijke omgeving in zich op te nemen en meteen weer te geven.

Noem Yves Beaumont gerust een 'landschapsschilder' met de nadruk op de beide onderdelen van het woord. Hij benadert het landschap of delen ervan als een schilder die er naar streeft het waargenomene in een nieuwe artistieke realiteit om te zetten."

Twee jaar later waren we er in Gent opnieuw bij voor 'Landscapes & Dialogues'. 

We volgden hem ook nog in enkele groepstentoonstellingen, waaronder 'Generatiegenoten met Karel Dierickx' (In den Bouw - Kalken, 31 mei 2012).

© Yves Beaumont

Landscape, Beach view, Versluierd landschap, 

Provencaals licht en Reflection

acrylics on canvas / 40x50, 50x70, 24x30, 30x24, 30x24 cm

2015, 2015-2016, 2018, 2018, 2019

Met de huidige tentoonstelling 'Escapes 2009 - 2019' maakt S&V Gallery een stand van zaken op van het landschappelijk onderzoek dat Yves BEAUMONT het voorbije decennium voerde.

Als landschapsschilder kent hij wel degelijk zijn klassiekers, maar hij zorgt voor een persoonlijke, actuele interpretatie van het onderwerp. Het landschap, het bos, maar ook het strand en de zee (Beaumont woont en werkt in Oostende) zijn onuitputtelijke bronnen.

© Yves Beaumont

Het laatste licht, acrylics on canvas, 3 x 24x30 cm, 2016

Zijn voormalige leraar Karel Dierickx omschreef zijn werk als volgt.

“In zijn werk komt op tactiele wijze het zintuiglijk, gevoelig waarnemen zeer aan de orde: de vormgeving is er één van vermoedens, het koloriet is ingehouden en bedachtzaam aangebracht in een poging de werkelijkheid, “zijn” werkelijkheid, te overstijgen.” 

© Yves Beaumont

Invierno, oil on canvas, 120x100 cm, 2011-2012

Tot 22 februari 2020

donderdag, vrijdag, zaterdag 14.00 - 18.00

bij

Schoonjans&Vandenbussche Gallery

Rivoli #25,

Waterloosesteenweg 690

1180 Brussel

www.svgallery.be

FRANK VAN HIEL en DAVID QUINN bij Rossicontemporary (Brussel)

ROSSICONTEMPORY biedt met de dubbele solo van Frank VAN HIEL en David QUINN zonder twijfel de meest verstilde, poëtische tentoonstelling van het hele Rivoli-complex.

Door de grote ramen van de middengang krijg je een open blik op het sobere  samenspel van de beide oeuvres, maar pas wanneer je binnenstapt in de  opeenvolging van kleine kamers, dringt de werkelijke samenhang tussen kracht en verstilling langzaam tot je door.

Voor de Ierse kunstenaar David QUINN is het zijn tweede passage in de galerie, terwijl Frank VAN HIEL hier voor het eerst verschijnt.

© Frank Van Hiel

Frank VAN HIEL is voor de lezers van WATERSCHOENEN uiteraard geen onbekende. Toen ik hem in september 2010 voor het eerst ontdekte tijdens de groepstentoonstelling 'Werken in gesprek' bij Villa De Olmen (Wieze), noteerde ik reeds het volgende:

"Een absoluut verrassende kennismaking is hier voor mij het subtiele werk van Frank VAN HIEL (°1980), die met minimale middelen een nieuwe 'klassieke' werkelijkheid schept. Zijn andere werken doorheen deze tentoonstelling zullen U zeker een rustgevend picturaal evenwicht bezorgen."

Sindsdien dook hij met de regelmaat van een klok op in deze kunstblog met de bespreking van individuele en groepstentoonstellingen. Laat me hier toch ook even wijzen op de speciale artistieke band met zijn mentor Mario De Brabandere, met wie hij bijvoorbeeld in december 2012 een dubbeltentoonstelling had in De Ziener.

Frank VAN HIEL maakt inventief werk met een beperkte vormentaal. Het voorbije decennium zagen we hem met verschillende materialen aan de slag gaan, steeds met geometrisch-abstracte inslag, maar met een bijzondere intensiteit en gevoeligheid. In de bespreking van zijn tentoonstelling 'Touching the void' leest u meer over zijn benadering en werkwijze.

(Tik zijn naam in de 'zoekbalk' van Waterschoenen voor een overzicht van alle besprekingen waarin hij voorkomt.)

© David Quinn

Het werk van David QUINN is ook voor mij een nieuw gegeven, maar met zijn poëtische paneeltjes weet hij mij met gemak op sleeptouw te nemen.

Met de titel 'VERSE' toont hij ons meteen de weg naar de poëzie in zijn werk.

(verse = a number of lines of poetry, grouped together and forming a separate unit within the poem.)

Vertaal 'verse' als 'een vers, een couplet, een strofe, een dichtregel' ,... en we zijn helemaal mee in zijn beeldende wereld. 

David QUINN voert zijn werk uit op papier dat hij nadien op kleine houten panelen monteert. Die paneeltjes worden dan in series gepresenteerd, als lettergrepen van een woord, woorden van een versregel of strofen van een gedicht.

De intimistische bewerking van het oppervlak zorgt in samenspraak met de gevoelige tinten voor een poëtisch minimalisme dat tot intense verstilling leidt.

© Frank Van Hiel

© David Quinn


Mis in geen geval dat piepkleine, driehoekige kamertje...

Tot 22 februari 2020

Donderdag, 13 - 18 uur

Vrijdag 13 - 18 uur

Zaterdag 14 - 18 uur

bij

ROSSICONTEMPORARY

Rivoli Building #17

690, chaussée de Waterloo

1180 Brussel

www.rossicontemporary.be

© Art Spotter / Waterschoenen

ANTOINE GOOSSENS bij ZWART HUIS (Brussel)

In september 2018 zag ik voor het eerst schilderijen van Antoine Goossens bij Galerie Zwart Huis in Brussel.

Ik was meteen in de ban van zijn beeldtaal en schreef toen het volgende:

"Misschien ben ik wel gewoon een billboard, zegt Antoine Goossens. Een billboard bevat per definitie eenvoudige, makkelijk leesbare boodschappen. Maar zo simpel is het bij Goossens dan ook weer niet. Hij brengt alvast geen 'kunst met een boodschap', maar geeft mij integendeel het gevoel van schilderkunst om de schilderkunst. Verhalend ? Ja, maar veeleer impulsief dan lineair. Ik hou van de kleurrijke lichtpunten die hij aan de duisternis onttrekt."
(Waterschoenen, 13 september 2018)

Nu toont hij onder titel 'Merci Marcel' (overigens ook als schilderij in de serie) een nieuwe kijk op een kleurrijke, 'kinderlijke' wereld vol speelse figuren. Maar ook nu weer zitten er ongetwijfeld addertjes onder het gras van de onschuld.

Antoine Goossens bij Zwart Huis

'Untitled' is altijd een goeie titel voor een schilderij omdat het de gedachtengangen van de toeschouwer volledige vrijheid geeft. Die vrijheid krijgen we dan ook van de kunstenaar.

Wie 'Waterschoenen' al een tijd volgt, weet dat we in onze besprekingen niet streven naar hoogdravende bewoordingen, maar steeds proberen te vertrekken van wat we te zien krijgen.

Antoine Goossen, Untitled, 2018

Oil on canvas, 265x172 cm

Antoine Goossens hanteert soms de klare lijnvoering binnen een uitgebalanceerde compositie waarin contrasterende kleuren mee het ritme bepalen. Een andere keer opteert hij voor een systeem waarbij voor- en achtergrond in elkaar overvloeien en stripachtige wezens of knuffeldieren rondzweven.

Eén enkele keer laat hij de omschrijving 'Untitled' achterwege voor de echte titel 'IF I WERE', wat hij dan op het schilderij zelf als 'IF I WER . a...' weergeeft, alsof een bloem zich om spelling zou moeten  bekommeren...

Laat Antoine Goossens nog maar in zijn atelier verder werken, want in een veld gaan schilderen is niet altijd zonder gevaar. Vraag dat maar aan Vincent Van Gogh.

Antoine Goossens, If I were, 2019

Oil on canvas, 58x43,5 cm

Antoine Goossens, Untitled, 2019

Oil on canvas, 66,5x53 cm

Antoine Goossens

'Merci Marcel'

tot 22 februari 2020

bij

Zwart Huis

Rivoli Building #20

Chaussée de Waterloo 690

1180 Brussel

vrijdag & zaterdag

14 tot 18 uur

galeriezwarthuis.be

© Art Spotter / Waterschoenen

Karel THIENPONT bij Galerie VAN CAELENBERG (Aalst)

Karel THIENPONT, die nog maar pas de gerenommeerde Tekenprijs van de stad Ronse won, staat sinds 16 januari 2020 met een kleurrijke, sprookjesachtige expositie in de Aalsterse galerie VAN CAELENBERG.


In Ronse werd hij met zijn winnende tekening 'Part-time zelfportret' door de jury als volgt beoordeeld: 

"Deze kunstenaar maakt een werk met een vreemde compositie en opvallend formaat waarbij de toeschouwer niet echt kan achterhalen waar het concept vandaan komt. Toch zit alles goed aan de tekening: het is waar gebeurd, niet bedacht, het voelt aan als noodzaak van de kunstenaar en met een bijzonder eigenzinnige dynamiek. De kunstenaar zet een onnavolgbare verbeelding op papier maar evenzeer een diepgaande reflectie."

Bovenstaande omschrijving is tevens perfect toepasbaar op de huidige tentoonstelling bij galerie van caelenberg.

Je wordt in eerste instantie overvallen door een veelheid aan kleurrijke impulsen. Nader onderzoek dringt zich echter op om dieper door te dringen in de 'eigenzinnige dynamiek' en de 'onnavolgbare verbeelding' van de kunstenaar.

Karel Thienpont, Sad Ending

Tijdens de bijzonder druk bijgewoonde vernissage werd de kunstenaar door curator Jan Hoet Jr. voorgesteld.

Als u straks zelf de tentoonstelling gaat bezoeken, zal ook galeriehouder Bruno Van Caelenberg u met verve introduceren in de driedubbel gelaagde wereld van Karel Thienpont.

Door deze tentoonstelling lopen twee betekenislijnen die het werk van deze kunstenaar zin geven en de inhoud en vormgeving verklaren: 'vrijheid' en 'kinderlijke speelsheid'.

De titel 'The cry of the wild goose", een tophit in de Verenigde Staten uit 1950 van Franky Laine, benadrukt die vrijheid. Het was in Amerika ook de tijd van de abstract expressionisten die hun artistieke vrijheid opeisten.  

"My heart knows what the wild goose knows 

And I must go where the wild goose goes 

Wild goose, brother goose, which is best? 

A wandering fool or a heart at rest?…"

Hier en nu gebruikt ook Karel THIENPONT diezelfde vrijheid om zich artistiek te manifesteren zonder compromissen.

Een tweede lijn doorheen de tentoonstelling is de 'kinderlijke speelsheid'. Natuurlijk is Thienpont niet de eerste kunstenaar die zich dit gegeven toeëigent.
Denk maar aan COBRA, de kunstbeweging die in 1948 door figuren als Karel Appel, Asger Jorn, Corneille en anderen werd opgericht.

Als kind van zijn tijd vult hij die 'speelsheid' op zijn manier in met referenties aan Jigglypuff (Pokemon), Pacman,... en talloze andere interventies.

Plots moet ik hier  denken aan de vraag die één van mijn kleindochters (8) (moppenboekje bij de hand) me pas nog stelde: 

Welk dier doet KAAWK KAAWK? ... Een eend die achteruit zwemt!

Ook Karel Thienpont spreekt of schildert een 'omgekeerde' of 'tegendraadse' taal, alsof ook hij achteruit zwemt. Hij wil in elk geval niet mee met de massa en vaart zijn eigen artistieke koers.

Karel Thienpont, Soul Mates

Karel THIENPONT is een man van het BEELD, ook al vult hij dikwijls de achtergrond van zijn doeken met taal. Hij schildert ellenlange zinnen, die quasi onleesbaar worden.

We hadden het in het begin reeds over de veelheid aan 'kleurrijke impulsen'. Je wordt vergast op pasteuze verfoppervlakken in bijwijlen suikerzoete kleuren. Soms vullen collage en verf elkaar aan. Je wordt getrakteerd op onverwachte vorm- en kleurcombinaties. 

De kunstenaar dompelt je onder in een zeer levendige wereld.

Maar onderhuids spelen de symbolen dikwijls een andere rol.

Neem nu de 'Soul Mates' hierboven, of de Jigglypuff (zie onderaan). De Pacman-figuurtjes staan rug aan rug, onlosmakelijk verbonden, maar houdt de liefde stand?

En wat te denken van het grote schilderij 'Sad Ending'? De titel en de doodskoppen liegen er niet om, al laten de snoepjeskleuren je een ander verhaal verzinnen.

Karel Thienpont, Aperon Farth (detail)

Karel Thienpont, Jigglypuff

Naar aanleiding van het tentoonstellingsproject 'CHARIVARI' in Oudenaarde (2018) schreef Melanie DEBOUTTE (sinds 1 januari aan het hoofd van het Raveelmuseum en toen medecurator samen met Jan Hoet Jr.):

"Thienpont is een autodidact die een geheel eigen 'anti-esthetische' en vrije vormentaal ontwikkeld heeft. Via een spel van vrije associaties op verschillende niveaus ontplooien narratieve structuren zich op zijn gerecycleerde dragers. De schilderijen dragen referenties zowel naar de kunstgeschiedenis als naar de persoonlijke omgeving van de kunstenaar. Van de meest banale tot traumatische of memorabele gebeurtenisssen, alles wordt verweven tot een bevreemdend en chaotisch geheel als weerspiegeling van een overweldigende realiteit." 

(md)

De strakke meubelwereld van designer Pieter De Bruyne 

ontmoet de wilde frisheid van Karel Thienpont in spiegelbeeld

Tot 17 FEBRUARI 2020

in 

galerie van caelenberg

Dendermondsesteenweg 15 - 17

(vlakbij de Zeshoek)

9300 AALST

vrijdag van 13 tot 18 uur

zaterdag van 10 tot 18 uur

galerievancaelenberg.com

© Art Spotter / Waterschoenen

PAPER STORIES bij SCHONFELD GALLERY (Brussel)

Met 
'PAPER STORIES' 
duikt Schönfeld Gallery in Brussel 
vol kleurrijke en uitgebalanceerde 
ambitie het nieuwe jaar in.


Na de eerdere installatie van de trap naar de verdieping heeft de galerie alweer voor een nieuwe uitbreiding gezorgd.

'Paper Stories' laat met werk van 5 kunstenaars een hele waaier aan onderwerpen, benaderingswijzen en technieken op ons los, maar de gemeenschappelijke noemer is 'PAPIER'.

Nog voor je naar binnen gaat kan je op de lange wand rechts al genieten van de 'klassieke' stillevens die Eliza PEPERMANS (°1988) in een levendig kleurenpalet neerzet.

Sinds we in 2012 haar eveneens kleurrijke, bladvullende, wrange sprookjes op KRASJ (Ninove) ontdekten, heeft ze een hele weg afgelegd. We bespraken haar tentoonstelling 'Make money, not war' in 2013 en bezochten haar in 2015 onder de titel 'Het zachte geweld van Eliza Pepermans'.

Toen was ze in haar illustraties voor kranten en tijdschriften geëvolueerd naar een soort 'podiumsituaties'. Ze creëerde voor haar personages een achtergrond, een scène, waardoor ze acteurs werden in een regie van de illustratrice.

Diezelfde tactiek past natuurlijk ook perfect in het thema 'stilleven'.

Sinds enige tijd is het illustratiewerk naar de achtergrond verschoven en richt ze zich ten volle op de eigen artistieke activiteit, zeg maar de 'vrije' kunst.

Het stilleven krijgt in haar handen een nieuw elan, dankzij een gedegen constructieve kracht en een gedurfd maar weloverwogen kleurenpalet. Ik denk aan een uitgepuurde versie van Matisse of Cézanne met hier en daar een vleugje strakheid van Morandi.

Binnenkort stelt ze ook in Gent tentoon en presenteert er haar boek met tekeningen die ze vorig jaar tijdens een vakantie in Bourgondië maakte: THE BURGUNDIAN SUMMERHOUSE.
Vernissage op 8 februari bij Rufus Gallery. 
Wij houden u op de hoogte.

Eliza Pepermans

Peonies and tomatoes / Bowl of tomatoes / Jug with peonies

48x64 cm, oil on paper, 2018

Vooraan links toont Jesse WILLEMS (°1984) een totaal andere beeldtaal in zijn gebruik van het medium papier. Voor deze geometrisch-abstract uitziende collages gebruikt hij 'gedateerd' papier (vrij van beeld of taal) dat met andere woorden al een geschiedenis in zich draagt. 

Zijn keuze voor geometrische abstractie in deze presentatie is blijkbaar een manier om afstand te nemen van 'de' werkelijkheid. Toch gebruikt hij titels die verwijzen naar een realiteit, een verhaal. What's in a name?

Jesse Willems is ook fotograaf. 

Jesse Willems

The larks - still bravely singing, 60x48 cm, handcut collage, 2019

Grus Grus, 41x30 cm, handcut collage, 2019

Comédie Sentimentale Américaine, 81x62 cm, handcut collage, 2019

De nieuwe ruimte rechtsachter is het terrein van Albert PEPERMANS (°1947).
Al een hele kunstenaarscarrière lang werkt hij op papier. Het medium heeft voor hem dus geen geheimen. Als een zachte anarchist gaat hij hij op de drager te keer met acryl, inkt, zelf ontworpen stempels en sjablonen, oliestick,...

Elke dag vindt hij zijn kunst weer uit, op groot of klein formaat. Zijn beeldtaal lijkt chaotisch, maar is zeer trefzeker en straalt een grote intensiteit uit.
Naast het grote werk hieronder toont hij twee series kleine werken.

In december 2018 hadden we het in Waterschoenen over zijn tentoonstelling 'Serial Killer - Part 2' in deze galerie. In 2011 keken we in Watou met grote ogen naar zijn samenwerking met Hugo Claus. 

Albert Pepermans, 

Blue Face, 200x200 cm, acrylic and ink on paper, 2000

Op de bovenverdieping staan we meteen oog in oog met het werk van Manuel GEERINCK (Brussel °1961, woont en werkt in New York). 

Hij presenteert hier tekeningen in acryl, potlood of ballpoint. Zijn onderwerpen laten zich slechts raden. Je denkt aan vreemdsoortige objecten en af en toe aan figuren. Geerinck laat je in het ongewisse of geeft je integendeel de ruimte om zelf in te vullen, want hij noemt al zijn tekeningen simpelweg 'Dessin'.

Hij is ook actief als fotograaf.

Manuel Geerinck

Dessin 1719, 67x52 cm, ballpoint pen on paper,

framed museumglass, 2018

Janine VANDEBOSCH (°1967), interieurarchitecte sinds 1989, maakt hier haar debuut als kunstenares in het officiële kunstcircuit. Dat doet ze met verve.

Ik probeer in de drukte van de vernissage haar werk van dichtbij te bekijken, maar geniet in eerste instantie van de speelse, doch doelgerichte installatie. Wervelende lijnen en kleuren op bladen met een verleden banen zich een weg naar mijn netvlies. 

© Janine Vandebosch - Detail

Tot 22 februari 2020

donderdag, vrijdag, zaterdag

14 tot 18 uur

in

Schönfeld Gallery

Rivoli Building

690, Chaussée de Waterloo

1180 Brussel

www.schonfeldgallery.com

© Art Spotter / Waterschoenen

SARA BJARLAND bij HOPSTREET GALLERY (Brussel)

Onder de titel 

'CONSTANT ERUPTIONS' 

presenteert 

HOPSTREET Gallery 

werk van 

Sara BJARLAND 

(°1981, Helsinki)
(woont en werkt in Amsterdam) 

In 2013 maakte ze deel uit van de Laureaten van het HISK (o.a. ook met Meggy Rustamova en Patrick Wokmeni) en kwam ik in de tentoonstelling 'Portrait of the Artist' voor het eerst in contact met haar artistieke visie.

Het artikel in Waterschoenen begon toen als volgt:

'Portrait of the Artist' is niet alleen een tentoonstelling waarin de nieuwe Laureaten van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten hun visitekaartje afleveren, maar tegelijk een dubbele catalogus die je in één deel onderdompelt in (de context van) de beeldende wereld van deze kunstenaars en je in een tweede boekje via gesprekken en biografische gegevens kennis laat maken met hun achtergronden en evolutie.

In een gesprek met Roel Arkestijn liet Sara Bjarland toen ondermeer het volgende optekenen:

" I'm exploring the relationship between nature and culture in a mundane, everyday context, sometimes in the urban or domestic sphere, sometimes on a personal, psychological level. "

" I often turn my attention to the miniscule or overlooked: waste materials and discarded objects I find on the streets; objects generally considered 'unimportant'; things that are forgotten in a corner or at the margin of our lives, which reveal a lot about who we are as a society. "

Ik herinner me foto's van verdroogde en/of in plastic verpakte planten of tot sculptuur getransformeerde lamellen.

In essentie is de interessesfeer van de kunstenares dezelfde gebleven. Wel zijn de expressiemiddelen geëvolueerd.
Zo krijgen we in 'Constant Eruptions' een sculpturale presentatie in een mix van gerecupereerde materialen in combinatie met naar de natuur gevormde bronzen en keramische elementen.

Natuur en Cultuur worden in evenwicht gebracht door afval en natuurlijke elementen op te waarderen als sculpturale gegevens. Symboliek en esthetica vormen een perfect huwelijk.

Zo wordt een afgedankt droogrekje gecombineerd met een bronzen takje tot een uitgebalanceerde sculptuur.

Tangled II, 2020, found object, bronze,

57x54x26 cm, unique

Courtesy The Artist & Hopstreet Gallery

Constant Eruptions is de derde solo-tentoonstelling van Bjarland in Hopstreet Gallery. De titel van de tentoonstelling is geïnspireerd op de stad Leonia in Italo Calvino’s boek Invisible Cities, waar de stad zichzelf en al haar materialen elke dag vernieuwt met als gevolg groeiende afvalbergen in haar periferie. Leonia is in veel opzichten een weerspiegeling van elke westerse, op consumptie gerichte stad waar de cyclus van het kopen van nieuwe dingen en het weggooien van andere dingen even constant lijkt als een natuurkracht.

Een stapeling van gevonden isolatiemateriaal doet dienst als sokkel voor een bronzen draadsculptuur en een gevonden rubberen band wordt 'opperhuid'.

Drained Down, 2020, bronze, found objects, 130x70x60 cm, unique

(R) Epidermis (2), 2019, foud object, 135x30x15 cm, unique

Courtesy The Artist & Hopstreet Gallery

Stukken van rubberbanden zijn nu keramische sculpturen op een sokkel van gestripte autozetels.

(L) Sof Blowout, 2019, unglazed ceramic, found object, 37x77x52 cm, unique

(M) Post-Blowout (Good Year), 2019, unglazed ceramic, found object, 90x90x15 cm, ed. 2 + 1 ap

(R) Soft Blowout, 2019, unglazed ceramic, found object, 40x81x42 cm, unique

Courtesy The Artist & Hopstreet Gallery

Detail uit een gevonden object

Detail uit: Untitled, 2020, found object, 85x154x23 cm, unique

Courtesy The Artist & Hopstreet Gallery

Bij het zien van deze werken denk ik (gezien de relatie natuur/cultuur) onvermijdelijk terug aan een tentoonstelling die ik enkele maanden geleden in het TEA (Tenerife Espacio de las Artes) in Santa Cruz de Tenerife bezocht: ESTAR AQUI ES TODO van Gonzalo GONZALEZ.

© Gonzalo Gonzales

*

In de vitrine aan de achterkant van de galerie (in de Rivoli Building) bouwt Egon VAN HERREWEGHE verder op de lijn van de 'High Fidelity'. Vorige keer toonde hij hier de 'Marshall' bluetooth speaker en nu is het de beurt aan de 'Bose' draadloze hoofdtelefoon.

'The stupidity of the naked object'.

Bij Van Herreweghe ben je "on the verge to see (or hear) more than you were hoping for!".

© Egon Van Herreweghe

TOT 22 FEBRUARI 2020

Donderdag/Vrijdag/Zaterdag

13 tot 18 uur

HOPSTREET GALLERY

Sint-Jorisstraat 109

1050 Brussels

www.hopstreet.be 

hop@hopstreet.be 

+32 496 54 44 54

©Art Spotter / Waterschoenen