Het is dezer dagen een beetje beangstigend binnenkomen bij Galerie Jan Dhaese. Je komt er meteen terecht in een kabinet met doodshoofden. Dit lijkt wel het verlengde van de beeldencaroussel die Hans Op de Beeck bij 'Sleeping Beauties' in het kasteel van Gaasbeek op ons losliet.
Maar ach, wij kinderen van de beeldmaatschappij zijn niet meer zo snel van ons stuk te brengen. Dus drijven we onze kijkervaring meteen door en worden in tweede instantie vooral getroffen door de presentatie van de werken. Een groot aantal zijn gewoon tegen de muur geplakt met een soort beige schildertape, die dan ook nog eens als deel van het werk beschreven werd met zinnen uit liedjesteksten of andere literaire verwijzingen.
(c) LG White & Galerie Jan Dhaese
Bovendien zien we een onderwerp in een tekening en niet het ding zelf (Ceci n'est pas un crâne). En er is meer dan deze en latere doodshoofden. Ook andere, eveneens minutieus uitgewerkte onderwerpen komen aan bod.
In onze digitale kijkervaring hebben we het fotografische beeld allang als 'waarheid' geadopteerd. Wanneer we hier voor de beelden van LG WHITE staan, denken we dan ook onwillekeurig in die richting. Nochtans werkt ze in hoofdzaak met potlood, inkt,... aan geperfectioneerde tekeningen.
Tussendoor toont ze ook simpele notities of verwijzingen, zoals op dat blaadje met de foto van Virginia Woolf: 'If the mind is a machine, then the self is its ghost. It is what cannot be seen.'
Een andere keer is het een kunsthistorische verwijzing naar de dood van een artistiek icoon via een portret van Francis Bacon met de vermelding: 'That's all Folks!'. (De kunstwereld als steeds weerkerende animatiefilm... Those were the days...)
(c) LG White & Galerie Jan Dhaese
Even later wordt een link gelegd met het architectonische oeuvre van Le Corbusier, een toch wel heel overtuigde voorstander van overzichtelijkheid en ordening, terwijl wat verder een stuk tekst van Bob Dylan op de galeriemuur geschreven staat: 'I accept chaos, I'm not sure wether it accepts me!'
Vlakbij hangen dan weer tot in de perfectie uitgewerkte tekeningen, die doen denken aan een 3D-presentatie van denappels of kerstboompjes en die een soort Escheriaanse illusie oproepen.
LG White wandelt over en weer tussen verleden en heden, ze verscheurt en ordent, creëert dromen en nachtmerries, pendelt tussen een reële en een synthetische werkelijkheid. Haar beeldgebruik lijkt een schoolvoorbeeld van hyperlinks, een beweging van muisklik naar muisklik via een parcours van toeëigening, waarbij de gerecupereerde beelden uiteindelijk in geïsoleerde of gemultipliceerde, meerlagige weergave opnieuw aan het beeldenarsenaal toegevoegd worden.
(c) LG White & Galerie Jan Dhaese
'Those were the days' laat me achter met de gedachte dat niets is wat het lijkt, terwijl er hoe dan ook maar één weg mogelijk is: vooruit ! En dat terwijl het er naar uitziet dat we hoe langer hoe meer in een virtuele wereld fungeren. Daar, maar ook in het echte leven, geldt de regel: 'More lies ahead'. De interpretatie hiervan laten we graag aan U over.
L.G. WHITE
'THOSE WERE THE DAYS'
bij Galerie Jan Dhaese
Ajuinlei 15 B
9000 GENT
tot 23 oktober 2011
do - za: 14 - 18 uur
zondag: 11 - 14 uur
(c) Tekst en foto's: Artspotter voor 'Waterschoenen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten