Zoeken in deze blog

woensdag 16 oktober 2013

Diffractions of Destroyed Design in NETWERK (Aalst)



 In de aanloop naar de opening van het nieuwe museumgebouw 'FRAC Nord - Pas de Calais' in Duinkerque (F) toont Kunstencentrum NETWERK (Aalst) sinds 15 september de tenoonstelling 'Diffractions of Destroyed Design', met hoofdzakelijk werken in bruikleen uit de collectie van het FRAC.

FRAC is de afkorting van 'Fonds régional d'art contemporain', een in 1982 door de Franse staat opgerichte keten van culturele instellingen met als doel een regionale collectie met internationale hedendaagse kunst op te bouwen en aan een zo breed mogelijk publiek voor te stellen.

FRAC Nord - Pas de Calais werkt in dat verband dus ook samen met instellingen buiten Frankrijk, zoals NETWERK (Aalst), BE-PART (Waregem), S.M.A.K. 'Gent en andere (in Watou zagen we ook al heel wat werk uit die collectie).


Kunstencentrum Netwerk, Aalst

Met deze tentoonstelling speelt NETWERK in op de raakpunten en divergenties tussen design, architectuur, fotografie en hedendaagse kunst. Referentiepunt is dus ongetwijfeld de collectie van het FRAC zelf, maar ook de architectuur van het nieuwe museumgebouw in Duinkerque, een realisatie van het architectenbureau LACATON & VASSAL.


Wandelt u even mee?

Via de presentatie rond Patrick Van Caeckenbergh, die we u onlangs voorstelden, komen we in de grote galerie terecht.

Adel ABDEMESSED (°1971) neemt je meteen bij het nekvel. 'Foot on' is een eindeloos herhaalde video, gepresenteerd op een monitor op de grond, waarin de kunstenaar met de voet een blikje cola kapot stampt. Niet meer of minder dan die voet en dat uit elkaar spattende blikje krijg je in beeld, maar het is meteen een statement dat je 'een geweten schopt' (om het -we zijn tenslotte in Aalst - met Louis Paul Boon te zeggen).

 
 Ronan & Erwan Bouroullec, Lit Clos, @ Netwerk, Aalst
 
 In de grote zaal staat het verrassende 'Lit clos' van Ronan & Ewan BOUROULLEC (°1971 & °1973). Het is een briljant vormgegeven, bewoonbaar object op de grens tussen architectuur, sculptuur en meubeldsign. Het verenigt intimiteit en openheid in een minimalistische, maar perfecte vormgeving.
 
Dirk BRAECKMAN (°1958) mag hier de rechtstreekse link leggen met het FRAC in Duinkerque met zijn foto's uit 2009 van constructiehal AP2 als nieuwe museumafdeling.
 

 Erik Van Lieshout, Respect, 2003 (detail) @ Netwerk, Aalst
 
 En dan staan we plots oog in oog met de ontstellende, verrassend gele eenvoud in de installatie van Erik VAN LIESHOUT (°1968). Met deze 'Respect' stond hij in 2003 in het Nederlands paviljoen op de Biënnale van Venetië. Het met goedkope materialen en Turkse tapijten in elkaar 'geflanste' gebouw lijkt uit een bidonville te komen en herbergt een bioscoop met zelfgemaakte, basic Rietveldzetels. De film (8') toont een beeld van een Rotterdamse jeugdcultuur met Turkse Koerden en de kunstenaar zelf in een mix van 'speelfilm' en registratie van een onderhuidse realiteit.
 
In de hoek tegenover het gebouwtje van Van Lieshout creëert een donkere, geplooide wand een intieme plek voor de videoprojectie 'Sculpture House' van Aglaia KONRAD (°1960). Ook hier lopen de begrippen sculptuur en architectuur in elkaar over, temeer daar het in beeld gebrachte huis ontworpen werd (1967-68) door een architect (Jacques Gillet) in samenwerking met een beeldhouwer (Félix Roulin). De beeldende benadering in 'Sculpture House' bezit bovendien en hoog poëtisch gehalte.
 

 Aglaia Konrad, C'est ça maison, c'est ma maison @ Netwerk, Aalst
 
 
Op de eerste verdieping ontmoeten we opnieuw Aglaia KONRAD met een sober-poëtische ontmoetingsinstallatie, die ons uitnodigt om te luisteren naar gesprekken die aansluiten bij de video 'Sculpture House' uit de benedenzaal.
C'est ça maison, c'est ma maison (met Nederlandstalige transcriptie) bevat 'dialogen' tussen de architecten Wim Cuyvers en Jacques Gillet, naast kunstenaars Félix Roulin en Joelle Tuerlinckx.
Via hen krijgen we, naast de visuele, ook een auditieve insteek naar de architectuur als bewoonde sculptuur.
 
Kelly SCHACHT (°1983) maakte het werk 'on unfolding' speciaal voor deze tentoonstelling. Op het raakvlak van architectuur en sculptuur plooide ze de 'museumbox' van Netwerk open tot een nieuwe, zigzaggende ruimte. Toch bouwt ze een drempel in, die weliswaar makkelijk te nemen is, maar die qua symbolische waarde toch kan tellen. Let maar eens op de titels van de boeken. Ze zijn zo te zien niet lukraak gekozen.
Via een 'getransformeerd museum' neemt Kelly Schacht ons mee, langs 'imagined corners' 'to the ends of the earth', 'op zoek naar het paradijs' en met bovendien de 'Netwerk BIJBEL' binnen handbereik... 
 

Kelly Schacht, On unfolding, 2013 (detail) @ Netwerk, Aalst
 
Op de tweede verdieping sta je voor een lange, donkere gang waar helemaal achteraan beweging is. De Franse fotograaf en videokunstenaar Bertrand GADENNE (°1951) toont een video van een witte rat die telkens in en uit het beeld rent. 
 
In de ruimte vooraan gaan Frederik VAN SIMAEY (°1979) en Florian SLOTAWA (°1972) een beeldende dialoog aan, die verder gaat dan de uiterlijke verschijningsvorm, maar toch sterk focust op de grenzen tussen schilderkunst, sculptuur en design.
 
Met zijn omgekeerde spiegels ('Arrêtez de me copier') toont Van Simaey de toeschouwer letterlijk de achterkant van de gekende realiteit en ontneemt hem tegelijk de rechtstreekse confrontatie met zichzelf. De spiegels zijn monochrome schilderijen geworden met lijsten die begrenzend en tijdsrefererend werken.
De assemblage 'KS.028' van Slotawa combineert elementen met een zekere designstatus (de stoel - de vaas) met banale elementen, maar creëert op die manier een bijzonder evenwichtige 'sculptuur', waarin zowel compositie als kleur een perfecte rol spelen.
 
 

Florian Slotawa, KS.028 @ Netwerk, Aalst
 
 
Op de vraag "Wat is kunst?" gaf Paul Lagring (artistiek directeur van Netwerk) ons op het einde van een gesprek voor WATERSCHOENEN (3 april 2008) het volgende antwoord:
 
"Kunst is iets wat kunstenaars maken. Zij zijn daarvoor opgeleid. Voor de rest bepalen zij het gezicht van de kunst en de kunstwerken en krijgen ze daar al dan niet een maatschappelijk draagvalk voor".
 
 
Diffractions of Distroyed Design
tot 17 november 2013
in
 
NETWERK / Centrum voor hedendaagse kunst
Houtkaai z/n
9300 AALST
 
dinsdag t.e.m. vrijdag: 11 - 18 uur
zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
 
 
 
P.S.: Sinds vorige week is ook Goele DE BRUYN neergestreken in NETWERk. Met 'Clean Speech & Soap' wacht ze op ons in de Studio. Verslag volgt binnenkort op WATERSCHOENEN...
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 
 
 


Geen opmerkingen: