Een bezoek aan Huize St. Bonaventura in Gent voelt telkens weer als een beetje thuiskomen. Een schitterend gerestaureerd voormalig begijnenhuisje in het Sint-Elisabethbegijnhof dompelt je meteen onder in een verloren gewaande wereld. Hier lijkt de drukte van het leven en het helse verkeer onbestaande. Het woord 'oase' is dus meer dan ooit op zijn plaats.
Het is een op zijn minst aparte plek, als het ware uit de tijd, maar waar actuele beeldende kunst zich steeds thuis gevoeld heeft in het gezelschap van de vrouw des huizes Christine Adam.
Haar persoonlijke voorkeur voor het kleine, het uitgepuurde, het minimale, het gevoelige,... zorgt sinds 2006 vier keer per jaar voor intieme, huiselijke tentoonstellingen.
Heel wat fijne kunstenaars maakten hier al hun opwachting.
Een blik in het archief op de website zal veel duidelijk maken.
Het is een op zijn minst aparte plek, als het ware uit de tijd, maar waar actuele beeldende kunst zich steeds thuis gevoeld heeft in het gezelschap van de vrouw des huizes Christine Adam.
Haar persoonlijke voorkeur voor het kleine, het uitgepuurde, het minimale, het gevoelige,... zorgt sinds 2006 vier keer per jaar voor intieme, huiselijke tentoonstellingen.
Heel wat fijne kunstenaars maakten hier al hun opwachting.
Een blik in het archief op de website zal veel duidelijk maken.
Huize St. Bonaventura
Met de komst van Carl JACOBS (°1957) gaat ze op de ingeslagen weg verder. Ooit kreeg deze schilder in de Gentse Academie les van Karel Dierickx en Jan Burssens (1977-1981) en studeerde hij verder in het toenmalige Nationaal Hoger Instituut (Antwerpen). (Het HISK zit nu in Gent)
Speurend in zijn artistieke verleden kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het werken zelf bij hem altijd de voorrang heeft gekregen op ambitie. De voorbije 10 jaar leek hij zelfs helemaal uit het tentoonstellingscircuit verdwenen.
Dat hij de 'stiel' niet ontgroeid is en bovendien open staat voor nieuwe experimenten, bewijst de huidige tentoonstelling.
© Carl Jacobs, 2013
Aan de basis van de huidige werken lag de vraag van een cellist om een affiche te ontwerpen. Bij gebrek aan muzikale affiniteit met het medium vroeg Carl Jacobs de muzikant om een strijkstok, zodat hij zelf 'contact' kon maken met het onderwerp.
Zo ontstond de gedachte om te schilderen met een strijkstok, aanvankelijk in vol, rechtlijnig contact met het doek, later in korte, vibrerende toetsen. Het resultaat van die ingrepen ziet u in deze tentoonstelling.
Carl Jacobs ontplooit zich als een picturale cellist, die een eigen partituur schrijft en zelf uitvoert, niet met muzieknoten, maar met olieverf op doek.
Hij creëert geen symfonieën, maar opteert voor kamermuziek in zijn bescheiden formaten. Nu eens zijn de composities minimalistisch met uitgepuurde verticale en horizontale lijnen die elkaar al dan niet ontmoeten in velden van monochrome tinten. Dan weer opteert hij voor een aanhoudende bewerking van het oppervlak, waarbij zowel een beperkt kleurenpalet als een voortdurende strijd met onderliggende lagen en reliëf een rol spelen.
Ik durf het vergelijken met de muziek van Wim Mertens, die door de jaren over en weer danst tussen strakke, minimale composities en aparte, 'Mertensiaanse' melodieën, waarvan op zijn minst enkele (zoals Close Cover) inmiddels tot het collectief geheugen behoren.
© Carl Jacobs, 2013
Na zowat 10 jaar artistieke stilte in het tentoonstellingscircuit komt Carl Jacobs met deze 'bescheiden' voorstelling weer aan de oppervlakte.
Deze picturale kamermuziek is zijn hernieuwde introductie die zich (rekening houdend met sommige van zijn monumentale werken uit het verleden) verder kan ontwikkelen tot symfonische composities, terwijl hij het intieme huisconcert (zoals in de huidige presentatie) ongetwijfeld zal blijven koesteren.
Carl Jacobs
bij
Huize St. Bonaventura
Provenierstersstraat 51
9000 GENT
tot 13 oktober 2013
zaterdag: 15 - 19 uur
zondag: 11 - 19 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten