In september 2010 introduceerden we Frank VAN HIEL in WATERSCHOENEN naar aanleiding van de groepstentoonstelling 'Werken in gesprek' in Villa De Olmen.
Ik noteerde het toen als volgt:
"Een absoluut verrassende kennismaking is hier voor mij het subtiele werk van Frank Van Hiel (°1980), die met minimale middelen een nieuwe 'klassieke' werkelijkheid schept. Zijn andere werken doorheen deze tentoonstelling zullen u zeker een rustgevend picturaal evenwicht bezorgen."
Daarna bleef hij regelmatig ons pad kruisen: 2011, 2012 (1), 2012 (2), 2013 (1), 2013 (2).
In de daaraan gekoppelde artikels vielen omschrijvingen als 'grote diversiteit inzake gebruikte materialen' of 'een warme abstractie met een bijzonder hoog poëtisch gehalte' en verwijzingen naar zijn 'lichtverslindend zwart'.
Frank Van Hiel @ Galerie De Ziener
Al die verwijzingen zijn ook vandaag nog steeds van tel. Het beelden- of vormenarsenaal waarmee hij aan de slag gaat lijkt minimaal, maar door de schier onbeperkte mix van materialen en middelen houdt de kunstenaar het voor zichzelf en de toeschouwer spannend: papier, karton, potlood, acryl, lakverf, metaal, rubber, olieverf, houten panelen,...
Alle elementen in zijn uitgepuurde composities zijn even belangrijk: vorm, kleur, aflijning, contrast, materie,...
Ook de afmetingen hebben hun specifieke rechten. Groot zal niet per definitie overheersen, maar kenmerkt zich wel door de eenvoud van oppervlaktebewerking en het industriële karakter. Klein leent zich dan weer tot meer intimiteit, mede dankzij de ambachtelijke uitwerking. Maar in elk werk proeft men de intensiteit van het scheppingsproces.
Kleur overheerst niet. Zelfs wanneer hij fel rood gebruikt, wordt dat met zwart en een lichte tegenhanger in bedwang gehouden. (Zelf)beheersing is de kerngedachte.
Frank Van Hiel, Zonder titel, rubber, 2015, 150 cx 94 cm (l)
Zonder titel, olieverf op paneel, 2015, 40 x 28,5 cm (r)
In het tuinpaviljoen hangt zijn groot, zwart rubberobject (zie foto hierboven). Geen strakke geometrie, maar niettemin een uitsnijding die drie dimensies suggereert en door zijn materiaalkeuze twijfelt tussen een vlakke en een vervormde verschijning.
Ik denk hier aan de muursculpturen in vilt van minimalist Robert Morris en zie (in gedachten) ook Frank Van Hiel met dat materiaal aan de slag gaan.
Frank Van Hiel laat zich niet van de wijs brengen, maar volgt zijn eigen pad, hooguit met af en toe een knipoog naar Mario De Brabandere, met wie hij in 2012 al eens in De Ziener opdook.
Het 'onaffe' van de rauwe realiteit krijgt de kans een wig te drijven in de mathematische precisie van rood en zwart (RW01, acryl op karton op hout, 2015, 20,5 x 18 cm - in het tuinpaviljoen), maar slaagt er niet in het esthetisch genoegen te ontmantelen.
Vlakbij hangt een soort stadsplan (zie foto hieronder - rechts) als een mix van vormen en lijnen waarin doolhofstructuur en veiligheidsgevoel elkaar in evenwicht houden.
Frank Van Hiel, DGS01, Potlod en acryl op karton, 2015, 92 x 75,5 cm (l)
Zonder titel, potlood op papier, 2015, 28 x 35,5 cm (r)
Op de verdieping krijgt u zoals gewoonlijk een greep uit de vast collectie van De Ziener. Ik wijs u op een 'Nature Morte' van Paul Morez, die overigens ook de 'Premie Editie 2016' voor de Vrienden van De Ziener verzorgt. (Info in de galerie)
Een schilderij van Maurice Wyckaert, een reeks schilderijtjes van Werner Cuvelier 'momenteel ook met een overzichtstentoonstelling in FeliXart - bespreking volgt op WATERSCHOENEN)en talrijke andere kunstenaars van de galerie...
Hier ligt ook het boek 'FRANK VAN HIEL' ter inzage, een stevige introductie in de wereld van deze kunstenaar met een nog jong maar intens onderbouwd oeuvre.
Frank Van Hiel
tot 20 december 2015
in
Galerie De Ziener
Stationsstraat 55
1730 ASSE
vrijdag, zaterdag, zondag: 15 - 18 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten