Lucie RENNEBOOG (°1976) neemt onder de titel 'You want me to be obsessive -not flawless, just' de benedenzaal van galerie EL voor haar rekening met één sculpturale installatie (waaraan de tentoonstelling tevens haar titel ontleent), omringd door een serie schilderijen die hun krachten bundelen in een mix van duistere en kleurrijke materie.
De titel van haar tentoonstelling doet me qua taalkundige opbouw denken aan die beroemde titel van Marcel Duchamp: La Jeune mariée mise à nue par ses célibataires, Même , één van de meest enigmatische kunstwerken uit de moderne kunstgeschiedenis.
Ook bij Lucie Renneboog is enig mysterie niet weg, al focust ze schijnbaar op de vormelijke verhoudingen en een 'basic' materiaalkeuze met zin voor avontuur.
In vergelijking met de flamboyante installatie waarmee ze mij bijna 7 jaar geleden in galerie EL wist te verrassen, is de huidige presentatie van een ongekende rust. Het theater is ingetogener, het speelveld in (wankel) evenwicht maar toch letterlijk meer 'down to earth'. Ons artikel van januari 2009 kan als referentiepunt de evolutie duidelijk maken.
Sindsdien volgden we haar regelmatig in WATERSCHOENEN: 2010, 2011, 2012 (1), 2012 (2), 2012 (3), 2014 (1), 2014 (2).
In vergelijking met de flamboyante installatie waarmee ze mij bijna 7 jaar geleden in galerie EL wist te verrassen, is de huidige presentatie van een ongekende rust. Het theater is ingetogener, het speelveld in (wankel) evenwicht maar toch letterlijk meer 'down to earth'. Ons artikel van januari 2009 kan als referentiepunt de evolutie duidelijk maken.
Sindsdien volgden we haar regelmatig in WATERSCHOENEN: 2010, 2011, 2012 (1), 2012 (2), 2012 (3), 2014 (1), 2014 (2).
Lucie Renneboog, You want me to be obsessive
not flawless just, 2015
Van een uitbundig evenwicht is ze geëvolueerd naar een verstild evenwicht. Het kleurrijke, oranje vlak van gelaagd tapijt heeft wel nog wat ondersteuning nodig, wordt 'gespied'. Moet de ene grote, witte spie de boel nog extra in bedwang houden? 'Obsessief' en toch niet zomaar 'perfect'. Gedrevenheid laat ruimte voor imperfectie.
Misschien is deze 'vlakke' sculpturale installatie een tussenhalte en laat ze zich straks weer gaan in 'wilde', maar afgewogen ruimtelijke scheppingen of gaat ze er vandoor op haar vliegend tapijt.
De schilderijen lijken aanvankelijk voetnoten, maar zijn bij nader inzien bijzonder intens.
"Ik kan perfect een portret op doek schilderen", zegt Lucie Renneboog, "maar voor deze schilderijen waarin de omgang met de materialen primeert, heb ik een harde ondergrond nodig".
Dus werkt ze meestal op multiplex, experimenterend met kleuren en materialen, laverend tussen een chaotisch universum en momenten van relatieve rust.
Lucie Renneboog, 3 X 'zonder titel', 2015
*
Rein DUFAIT (°1990, Oostende) is een kind van de zee. Hij 'speelt' nu ook als kunstenaar op het strand. Maar 'spelen' is, zoals we allemaal weten, een bijzonder ernstige bezigheid.
Zand heeft de neiging door je vingers te glijden, maar Rein Dufait doet er alles aan om dat zand in allerlei mogelijke en onmogelijke vormen te gieten. De titel 'ZANDMAL' is voor deze tentoonstelling dan ook de logische keuze. Wanneer we in de titel van dit artikel de term 'materiekunst' gebruiken is die wat Dufait betreft zeker op zijn plaats. Ook in vroegere tentoonstellingen zagen we hem op een hoogst persoonlijke en onverwachte manier met (ook ter plaatse gevonden) materie omgaan.
De kunstenaar heeft de zolderruimte van de galerie perfect onder controle met zijn strak geënsceneerde, esthetische installatie van 'strandtafels' met miniaturen van de acties die hij op het strand zelf uitvoerde en enkele tekeningen.
Eerder dit jaar dook hij met zijn 'zandproject' ook al op het Antwerpse M HKA en tot 29 november 2015 in het Oostendse Mu.ZEE.
Het is niet zijn eerste passage in Galerie EL en ook geenszins in WATERSCHOENEN. Sinds 2012 was hij bij ons in 2012 (1), 2012 (2), 2012 (3), 2012 (4), 2012 (5), 2014 (1) en 2014 (2) te gast.
Rein Dufait, Geslierd, 2015, foto in boek 'Tesanada' van actie op strand
Laat me u tevens wijzen op het vierde boek uit de reeks 'Tesanada' dat hier ter beschikking is. Dufait gebruikt wel meer vreemde titels, die zonder betekenis zijn. Toch kan ik in verband met dit zandproject bij 'tesanada' niet nalaten te denken aan plakken, verbinden, samenvoegen (tesa) en aan niets (nada).
Rein Dufait heeft zichzelf voor de (on)mogelijke taak gesteld om zand te stapelen of op te rollen met het gebruik van zo weinig mogelijk hulpmiddelen.
Twee korte videolinks van Hans Theys over Rein Dufait: LINK 1 - LINK 2 geven u een idee van de strandactiviteiten.
Rein Dufait, Geslierd, 2015, 20 x 6 x 3 cm (plastiek, zand), nr 2/2
en Looppaal, 2015, 27 x 3 x 3 cm (cement, plexi), nr 2/2
Lucie RENNBEOOG & Rein DUFAIT
tot 13 december 2015
in
Galerie EL
Drieselken 40
9473 WELLE
vrijdag, zaterdag en zondag: 15 - 18 uur
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten