Eric De Smet brengt drie kunstenaars samen die in een recent verleden nog elk apart in de galerie aan bod kwamen. Meteen creëert hij een internationaal onderonsje: de al 30 jaar in Nederland wonende Brit Simon BENSON, de Fransman Denis PONDRUEL en de Vlaming Toon VAN BORM.
Uiteraard komen ze elk met hun eigen artistieke discipline, maar met TAAL als gemeenschappelijk punt wil de galeriehouder een gesprek op gang brengen.
Tijdens de vernissage werd dat in eerste instantie een gesprek tussen de kunstenaars die elkaar hier voor het eerst 'in levende lijve' ontmoetten.
Zoals dat in onze gemondialiseerde wereld gaat, was Engels de gemeenschappelijke taal, met vanzelfsprekend de nodige beperkingen om tot de kern van het verhaal door te dringen.
Gelukkig kunnen beelden soms meer vertellen dan woorden. Ook beelden kunnen 'gelezen' worden.
(c) Simon Benson & Galerie EL
In het werk van Simon BENSON is dat zelfs heel letterlijk te nemen. Minutieus tovert hij uit MDF woorden of zinnen te voorschijn, die zich soms makkelijk laten lezen of een andere keer tot enig puzzelen dwingen. Hij gebruikt voor zijn boodschappen verschillende talen, zodat je constant moet focussen zoals in een gesprek tussen mensen met verschillende taalachtergronden.
'Sonderplatz' en 'Mondo Nuovo' laten zich makkelijk lezen. Voor 'Aus unruhigen Träumen erwachend' ging hij te rade bij Franz Kafka. De tekst in de hal laten we U zelf ontcijferen.
Op Simon Benson is duidelijk de zin van Multatuli van toepassing: "Ik wil gelezen worden".
(c) Denis Pondruel & Galerie EL
De in beton gegoten kubussen van Denis PONDRUEL staan op hun metalen sokkels als strakke, raadselachtige, aantrekkelijke doolhoven te wachten op de nieuwsgierige blikken van de toeschouwer-voyeur.
Tijdens zijn vorige tentoonstelling kreeg je via ontwerptekeningen en doorsneden een gedetailleerd beeld van de binnenruimte, maar nu moet je het redden met de inkijk via kijkgaten of deuropeningen. Hier en daar lees je één of meer lichtgevende woorden. (Het licht wordt via draden in de wand van de kubus naar binnen gebracht)
De vergelijking met de Egyptische piramides dringt zich op. Bovendien zetten deze kleine kubussen je aan tot een sprookjesachtig denken: als we nu eens heel klein konden worden om de verborgen wereld van Denis Pondruel te kunnen betreden?
Dan ontmoeten we daarbinnen misschien andere bezoekers of de bewoners van deze 'huizen'. Maar eerst moeten we de formule kennen om nadien weer onze normale proporties aan te nemen.
(c) Toon Van Borm & Galerie EL
Met twee grote bladen hoog tegen de muur en een geplooide stapel op een sokkel bij de trap, lijkt Toon VAN BORM zich in eerste instantie wat afzijdig te houden. Op zijn rustige manier bekijkt hij het gebeuren vanuit zijn hoekje of vanop veilige hoogte, zijn 'dagboeknotities' bij de hand en steeds klaar om te vertrekken. In vergelijking met zijn vorige tentoonstelling, waar hij ook nog gegraveerde metalen platen liet zien, is het 'kunnen meenemen' van zijn werk belangrijker geworden.
Zijn notities zijn totaal onleesbaar en dus het minst toegankelijk. Dat is duidelijk een bewuste keuze van de kunstenaar. Ook ben ik er steeds meer van overtuigd dat zijn ellenlange teksten ontstaan vanuit de behoefte om zijn geest leeg te maken, te ontdoen van alle ballast.
Bij zijn vorige tentoonstelling besloot ik nog als volgt: "Ik stel voor mezelf vast dat de taal van Van Borm (voorlopig) onvatbaar is. Ik ben er overigens nog lang niet uit of ik nu al dan niet op zoek moet naar de sleutel om de wereld van deze kunstenaar te ontcijferen... als die sleutel overigens al zou bestaan!"
Vandaag kom ik tot het besef dat ik die sleutel helemaal niet hoef. Het mysterie heeft dikwijls meer kracht dan de werkelijkheid.
En hiermee sluiten we dan weer aan bij de 'ondoordringbare' kubussen van Pondruel en de enigmatische zinnen van Benson
.
Nog tot 10 oktober 2010bij Galerie EL
rieselken 38
9473 WELLE
vrijdag, zaterdag, zondag: 14 - 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten