UCAD LAAT ZIEN in CC De Breughel / Kapel Pensionaat (Bree)

 

UCAD staat voor United Couple Action Doll.
UCAD is een kunstenaarscollectief uit Vilvoorde.
UCAD bestaat uit Nicolas Vander Biest & Véro Bakos.

In de tentoonstellingszaal van het Cultureel Centrum te Bree laten ze nu hun meest recente werken zien. 

 

 

 

 

 De leden van UCAD verdienen al jaren hun strepen als art-director, rekwisiteur, ontwerper en uitvoerder van decors voor talloze tv-reeksen en -programma's, reclamespots, videoclips en fotoshoots.

De knowhow die ze hier opbouwden is ook terug te vinden in hun artistieke werk. Je zou het (een beetje oneerbiedig) kunnen omschrijven als 'rekwisieten' die ontstaan zonder dat een scenarist of regisseur er ooit om vroeg. Als kunstenaars creëren ze dus, volgens eigen scenario's, een aparte wereld met objecten en tweedimensionale beelden.

 

*

 

De nieuwe werken zijn allemaal eenmalige digitale collages geprint op hout, stof, papier en zelfs op de vacht van een koe. Bepaalde delen worden verder 'behandeld' met verf of vernis. Teksten maken soms een belangrijk deel van het beeld uit.

Meestal gebeurt het printen op 'spruce', een grove multiplex constructieplaat die ze kennen uit hun activiteiten in decorbouw. De grove houtstructuur met knopen en splinters zorgt voor een levendige ondergrond en een extra dimensie in het beeld.

 

 UCAD, The lake, mixed media op spruceplaat, 100 x 240, 2012

 

 

De huidige werken zijn in zekere zin een vervolg op de reeks 'Der Anfang vom Ende', die in 2011 bij Galerie c. de vos in Aalst getoond werd. De dreigende sfeer met bijwijlen HItchcockiaanse taferelen is lichter geworden.

We lijken nu te bladeren in een fotoalbum van (weliswaar vreemde) reizen, dromen of herinneringen van fictieve personages. Het lijkt wel een rariteitenkabinet van vakantiefoto's.

 

Mensen willen altijd duizend dingen vertellen met de foto's die ze op vakantie maken. Meestal is het een flauw afkooksel van de werkelijkheid. Bovendien is de vakantiewerkelijkheid vaak een georkestreerde illusie.

Met deze werken wil UCAD deze schijnwerelden tegelijk creëren en doorprikken.

 

Neem nu het grote werk hierboven: The lake.

De tekst luidt als volgt...

 

'You have been misinformed. I am not at the lake. I don't carry a stone in my hand. These are no birds circling around me. There are no trees and no mountains. It's just a lake with an abandoned house on the side and nothing ever happens here. I asure you.'

 

UCAD, Garaam, mixed media op spruceplaat, 80 x 100, 2013 

 

 

 Garaam is een verzonnen woord dat gekozen werd omwille van zijn klank en grafische kenmerken binnen het gebruikte lettertype. Het werk vindt zijn oorsprong in een serie die focust op imaginaire werelden, gevuld met gebouwen, mensen en dieren en waartussen bepaalde relaties zich opdringen of latent aanwezig zijn. Elke toeschouwer kan deze wereld in gedachten tot de zijne uitbouwen. Vele verhalen zijn mogelijk, geen enkel is juist of fout. Er is geen 'absolute waarheid'

 

 

 UCAD, L'homme et la mouette, mixed media op spruceplaat, 80 x 100 cm, 2012

 

 De link tussen de man en de meeuw was ongetwijfeld de eerste die ook U legde in bovenstaand werk. Dit is duidelijk een oefening in (on)geconditioneerd kijken.

 

Natuurlijk nemen de kunstenaars ook in deze tentoonstelling hun 'pronkkast' met borden mee. De taferelen op de borden zijn helemaal nieuw.

 

Dat en nog veel meer in...

 

'UCAD LAAT ZIEN'

in

CC DE BREUGHEL

Kapel Pensionaat (ingang Grauwe Torenwal)

3960 BREE

 

tot 10 maart 2013

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

 

www.debreughel.be

 

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN 



Collectiepresentatie XXXII - Persoonlijkheidstest in het M HKA (Antwerpen)

Het M HKA (Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen) heeft een collectie met zowat 3000 werken van 500 verschillende kunstenaars, van de jaren 60 tot heden.

Bij de oprichting van het museum in 1985 had men geen eigen collectie. Men kon enkel beschikken over de werken van de Stichting Gordon Matta Clark (zie voetnoot *).
Het is dan ook geen toeval dat het museum in 1987 de deuren opende met een tentoonstelling over Gordon Matta Clark.

In de loop der jaren is de collectie aangegroeid dankzij aankopen, schenkingen, bruiklenen,... en werd de museumruimte uitgebreid.
Een permanente tentoonstelling van de complete collectie is niettemin onmogelijk. Dus wordt telkens geopteerd voor tijdelijke keuzes.
De huidige tentoonstelling is de voorzichtige aanloop naar de grote zomertentoonstelling, een 'Persoonlijkheidstest' als 'een moedwillig onsystematisch begin van de inspanning om een beeld te scheppen' van wat er gedurende de voorbije 25 jaar verzameld is en schetst dan ook een heel divers beeld in een sobere accrochage met zowel nationale als internationale kunstenaars.

Enkele tips moeten volstaan om U tot een echte wandeling door deze tentoonstelling te bewegen.
We nemen U eerst mee naar het einde van de tentoonstellingszalen, waar we met de installatie 'Uitzicht' van Suchan KINOSHITA en de gigantische etswand 'Nevada' van Fred BERVOETS meteen bij het nekvel gegrepen worden.

 

  

Suchan Kinoshita, Uitzicht, 2002, Collectie M HKA

 

Fred Bervoets, Nevada, 1989, Courtesy De Zwarte Panter en

de Vrienden van het M HKA 

 

De installatie 'Uitzicht' bestaat uit twee simpele leunstoelen en een stuk vasttapijt, maar betrekt tegelijk ook de binnen- en buitenruimte van het museum in het verhaal. De bezoeker kan deel uitmaken van het kunstwerk door in één van de zetels te gaan zitten met uitzicht op de Scheldekaai. Tegelijk keert hij/zij echter het museum de rug toe.

 

'Nevada' is ontstaan naar aanleiding van een bezoek in 1989 van de (nochtans honkvaste) Fred Bervoets aan zijn collega-kunstenaar Albert Szukalski in de Nevadawoestijn (Death Valley). Het geheel is een mengvorm van schilderen en etsen. 

  

Tegenover 'Nevada' hangt het indrukwekkende, maar vertederende 'Nadezhda' van Konstantin ZVEZDOCHTOV dat in 2003 speciaal voor deze wand ontworpen werd. Initieel was het als muurschildering bedacht, maar om praktische redenen koost de kunstenaar voor deze uitvoering. Een kindje (zijn dochter) ligt te slapen onder een gigantisch deken.

 

Nadia Naveau, Mr. Bunnykins Autumn Days, 2008 -2012,

Collectie M HKA / Schenking Vrienden van het M HKA vzw 

 

 

De keramieksculptuur van Nadia NAVEAU stelt een boomhut voor met bovenop een konijn in scoutsuniform, een gehavend porseleinen beeldje uit de jaren '30 (de mascotte van de scouts). Dit is tegelijk schattig en krachtig werk.

 

 Bernd Lohaus, Installatie Paper Art, Dominikanerker Maastricht, 1987

Courtesy Bernd Lohaus Stichting

 

 Hier manifesteert zich een andere Bernd LOHAUS dan die van de 'stoere' balken en de touwen. Een doorgang is ontoegankelijk gemaakt met repen bruine papiertape. Toch krijg je nog een doorkijk via de horizontale openingen.

De installatie zweeft tussen een krachtig signaal en een frêle constructie.

De opstelling roept ook een zeker gevoel van nutteloosheid op, vermits je er op alle manieren langs kan.

Narcisse Tordoir, Zonder Titel, 1985

Collectie M HKA / Vlaamse Gemeenschap 

 

Narcisse TORDOIR creëerde hier één van zijn 'ruimtelijke' wandinstallaties met kleine paneeltjes (40 x 40 cm) in een beperkt kleurenpalet en telkens voorzien van één motief of symbool, ontleend aan voorwerpen uit zijn omgeing.

 

 Wolfgang Laib, Blütenstaub von Hasselnuss, 1987

Collectie M HKA / Vlaamse Gemeenschap

 

 Na zijn studies geneeskunde hing Wolfgang LAIB meteen zijn doktersjas aan de haak om zich volop als kunstenaar terug te trekken. Hij begon met het geduldig verzamelen van pollen in de omgeving van zijn atelier. Via een intensief proces van reiniging, filtering wordt deze basisstof uiteindelijk als een soort mat via een zeef over de vloer verspreid. Puurheid en integriteit van de uiterlijke verschijningsvorm zijn de uiteindelijke basisbegrippen.

 

Ik denk hier plots weer aan Oscar Van den Boogaard, wiens roman 'De heerlijkheid van Julia' (die in het Pajottenland speelt)  voor een deel het gevolg is van zijn toevallige ontmoeting met het 'gele stuifmeel' van Laib als kunstobject.

 

 

 Er is ook nog werk van Richard Artschwager, Daniël Buren, Dan Flavin, Marek Chlanda, Leo Copers, Daniël Dewaele, Ilya Kabakov, Raoul De Keyser, Philippe Van Snick, Michelangelo Pistoletto, Mark Manders, e.a. ...

 

 

* Gordon Matta Clarck (1943 - 1978)

 

Met een opleding tot architect was hij goed geplaatst voor zijn artistiek-architecturale ingrepen in meestal leegstaande gebouwen. In 1974 zaagde hij een huis vertikaal middendoor. Later zaagde hij stukken uit vloeren en plafonds en boorde zich zo een weg doorheen alle verdiepingen van een gebouw. In 1977 deed hij op die manier een ingreep in Antwerpen. Een jaar later hadden de vrienden van de toen net overleden kunstenaar een Stichting in het leven geroepen om het gebouw van de sloophamer te redden door het een bestemming als Museum voor Hedendaagse Kunst te geven. (Matta-Clark had het door hem bewerkte pand de naam 'Office baroque' gegeven als eerbetoon aan Rubens - 1977 was trouwens het Rubensjaar). Zowat tweehonderd werken waren door internationaal erkende kunstenaars aan de Stichting afgestaan. Het gebouw werd toch afgebroken, maar de collectie werd beheerd door Flor Bex, die de eerste conservator van het MUHKA zou worden. Het was dan ook geen toeval dat het nieuwe museum in 1987 opende met een tentoonstelling over Gordon Matta-Clark.

 

 

Tot 21 april 2012

in het

M HKA

Leuvenstraat 32

2000 ANTWERPEN

 

Di - Woe en Vr - Za - Zo: 11 - 18 uur

Do: 11 - 21 uur

 

www.muhka.be

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN

 

Tot 19 mei kunst U ook naar de tentoonstelling 'OPTIMUNDUS' van Jos De Gruyter en Harald Theys.



Nico De Guchtenaere & Corry Vandermassen in Galerie LINK (Gent)

Wie bij Galerie LINK wil binnenstappen, staat meteen voor een (aangenaam) dilemma: ga ik meteen links de galerie in of neem ik de rechterdeur naar de juwelencollecties van Isabelle Onselaere bij ONIS ?
Alsof dat nog niet voldoende is, vind je hier ook eens een 'guesthouse' of B&B met 5 kamers en een 'art-club', waar je terecht kan voor ontbijt, lunch of koffie en waar bovendien ruimte is voor tentoonstellingen van fotografie.
Wouter De Bruycker en Isabelle Onselaere zijn bezige bijen die kunst ademen.


Maak U vooral geen zorgen over Uw keuze, want eenmaal binnen kunt U nog probleemloos van de ene in de andere ruimte binnenstappen.

We kiezen voor de galerie en staan meteen in een kamer die nog de grandeur van een vroeger burgershuis uitstraalt, maar verder schitterend aangepast is aan de noden van een  galerie voor actuele kunst.

Hier en in de volgende kamers krijg ik meteen een mix van twee kunstenaars die zowat 30 jaar geleden samen schilderkunst studeerden in de Gentse Academie: Nico DE GUCHTENAERE & Corry VANDERMASSEN.

Nico De Guchtenaere, zonder titel, gemengde techniek op doek, 70 x 80 cm, 2011

 

 

Nico De Guchtenaere is de schilderkunst trouw gebleven. Ik word allereerst gegrepen door zijn blauwe titelloze schilderij in de eerste kamer. Zijn abstact aandoende schilderijen blijken allemaal 'zonder titel', maar daarom niet zonder inhoud. Ze laten zich stuk voor stuk kennen in hun doorwerkte huid.

Of hun ondergrond nu hout of linnen is... telkens voel je een (on)geduldig ontstaansproces van aangebrachte en weggeschraapte verflagen.

Nico De Guchtenaere creëert doeken als abstracte vlakten, waarvan hij eerst de grenzen probeert vast te leggen. Binnen die grenzen onderzoekt hij dan het oppervlak, zet als een veldwerker verschillende ijkpunten uit om vat te krijgen op een reële en mentale ruimte. 

 

Corry Vandermassen, Shit happens, Mrs. Darwin - Mariabeelden,

koeienmest, polyester, pigmenten

 

Corry Vandermassen heeft de schilderkunst van weleer ingeruild voor een heel eigen benadering van de beeldhouwkunst en de creatie van objecten, als 'verbeelding' van haar open levensfilosofie.

We zijn pas in de tweede kamer van de galerie en worden al meteen gegrepen door de drie schitterend gepresenteerde 'Mariabeelden', die onvermijdelijk doen denken aan de 'snoep-lievevrouwtjes'. Maar laat U vooral niet verleiden om een hapje te proeven, want deze hebben een andere samenstelling.

De titel laat ook al een minder rooskleurige achtergrond vermoeden: 'Shit happens, Mrs. Darwin'.

 

De kunstenares omschrijft het zelf als volgt: "De werken afgeleid van het Mariabeeld zijn een in vraagstelling van normen en waarden in onze patriarchale maatschappij. De kwetsbaarheid en complexiteit van het menselijk handelen staat centraal; het sculpturaal bezig zijn is ook een middel om met het wezen van de dingen om te gaan en vorm te geven aan woordeloze essenties in het leven".

 

 

Nico De Guchtenaere, zonder titel, gemengde techniek

op hout, 39 x 39 cm (ingelijst), 2010

 

Nico De Guchtenaere lijkt de funderingen van imaginaire plekken bloot te leggen.

 

Corry Vandermassen, Deësis - objecten, koeienmest, brood,...

 

 Vergankelijkheid en christelijke iconografie, tijd en seizoenen vinden elkaar in kruisvormen en materialen als brood en koeienmest.

Maar er is meer...

Neem de tijd!

 

 Nico De Guchtenaere & Corry Vandermassen

tot 3 maart 2013
in
Galerie LINK
Kwaadham 52
9000 GENT

zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

www.galerie-link.be

© Artspotter voor WATERSCHOENEN



Vicken Parsons bij Kristof De Clercq Gallery (Gent)

Aankomen in de galerie van Kristof De Clercq is telkens een verademing. Je laat de stad met het drukke verkeer achterwege, stapt onder het gebouw door en komt op een binnenkoer met moestuin terecht. Zelfs in zijn winterse gedaante is het groen nog voldoende weelderig om je een 'boost' natuur mee te geven voor je de cleane, witte galerieruimte binnenstapt.
De grens tussen natuur en cultuur is hier scherp getrokken, maar tegelijk onbestaande vermits binnen en buiten slechts door grote schuiframen van elkaar gescheiden worden.

Toch sta je meteen in een andere wereld, zeker in de huidige tentoonstelling van Vicken PARSONS (°1952) (echtgenote van beeldhouwer Antony Gormley, winnaar van de Turner Prize in 1984 en die  van 24 februari tot 5 mei 2013 tentoonstelt in het Middelheim Museum te Antwerpen) 

Vicken Parsons, Untitled, 2012, Oil on board, 26 x 32 cm

Courtesy Kristof De Clercq Gallery

 

 

De eerste indruk is er een van enorme soberheid. Je ziet horizontaal opgehangen reeksen van kleine schilderijen als doorkijkjes in die grote witte wanden. Enig lijnenspel en een meestal sober koloriet laat zich reeds opmerken, maar het is duidelijk dat je dichterbij moet voor een nadere kennismaking.

 

Geen mens te zien in deze tentoonstelling... en dan bedoel ik in de werken. Vicken Parsons is duidelijk bezeten door lijnen, vlakken, openingen, hoeken,... van de elementaire architectuur.

Toen we daarstraks van op enige afstand al een sober koloriet meenden te ontwaren, worden we nu geconfronteerd met summiere picturale aanduidingen in een dermate ingehouden materiaalgebruik dat het woord 'sober' zelfs nog barok aandoet. 

 

 

Vicken Parsons, Untitled, 2005, Oil on board, 20 x 20 cm

Courtesy Kristof De Clercq Gallery

 

Op haar paneeltjes in multiplex brengt Parsons sterk verdunde lagen olieverf aan. Het lijkt er op dat enkel hoeken een extra benadrukking verdienen in de vorm van een donkere aflijning of een schaduw, maar dieptewerking en vervlakking kunnen ook met het grootste gemak door elkaar lopen.

 

Wat me bijzonder aanspreekt is de verhouding tussen de kleine formaten en de grote ruimte van de galerie enerzijds, maar ook de relatie met de onvermoede omvang van de in beeld gebrachte ruimtes.

 

In de kleine zaal ligt de nadruk op het driedimensionale in enkele 'architecturale' sculpturen, als waren het maquettes voor stadsplanning.

Vicken Parsons, Untitled, 2012, painted steel on board

Courtesy Kristof De Clercq Gallery

 

 

 De vanzelfsprekende en perfecte 'onafheid' die dit hele oeuvre uitstraalt is buitengewoon belangrijk voor de waarheidsgetrouwheid ervan. Zo tastbaar en toch 'beyond reality' !



Vicken Parsons

tot 10 maart 2013
in

Kristof De Clercq Gallery
Tichelrei 82
9000 GENT

vrijdag, zaterdag, zondag: 15 - 18 uur


www.kristofdeclercq.com

 

 © Artspotter voor WATERSCHOENEN

 



P.R.E.S.T.I.G.E. 2 in Gent

 

Op vrijdag 22 februari 2013 opent de tweede P.R.E.S.T.I.G.E.-tentoonstelling de deuren, na de eerste editie in oktober van vorig jaar in de marge van de 'Open Ateliers' van NUCLEO.

Toen werd gekozen voor een stemmige ruimte in het Sint-Elisabethbegijnhof.

 

Net zoals toen is ook nu Nicoline VAN STAPELE als curator de drijvende kracht.

Met een sterk aangegroeid aantal deelnemers was het uitkijken naar een ruimere lokatie.

Het voormalig laboratorium van het Instituut der Wetenschappen van de Gentse Universiteit in de Jozef Plateaustraat voldoet perfect aan de voorwaarden.

 

 

 

 

Vermits we de vernissage en het eerste weekend moeten missen, gingen we eerder deze week al eens een kijkje nemen zodat we ook U vooraf even de sfeer kunnen laten opsnuiven.

Verschillende kunstenaars hadden hun werk al geïnstalleerd. Anderen waren ter plekke.

 

Dit is een initiatief van en voor kunstenaars.

 

Voor wie wil weten hoe P.R.E.S.T.I.G.E. ontstaan is, verwijs ik graag naar de blog:

 

http://prestigeprestige.wordpress.com

 

Nicoline Van Stapele @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

 

Na de vernissage blijft de tentoonstelling drie weekends open

 

za 23 / zo 24 februari 2013: 13 - 19 uur

za 02 / zo 03 maart 2013: 13 - 19 uur

za 09 / 10 maart 2013: 13 - 19 uur

 

Wim De Maat @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

De volgende kunstenaars verwelkomen U...

 

Mira ALBRECHT, Tania ANTOSHINA, BARDTHESQUE, Ben BENAOUISSE,

 

Alan Smith @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

Christian BORS - Marius RITIU, BRANTT, Hedwig BROUCKAERT,

 

 

 

Antonio CLAUDIO CARVALHO, Leo COPERS, Ann DECAESTECKER,

 

Sofie Muller @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

Mario DE BRABANDERE, Wim DE MAAT, Kobe DE PEUTER, Olivier GOETHALS,

 

Stephanie Leblon @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

Salvador GUANPERE, Gerasim KUZNETSOV, Stephanie LEBLON, Delphine LEBON,

 

Hedwig Brouckaert (l) en Olivier Goethals (m) @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

Michel LEONARDI, Maaike LEYN, Agnes MAES, Sofie MULLER,

 

Olivier Goethals @ P.R.E.S.T.I.G.E. 2

 

Kristof VAN HEESCHVELDE, Alan SMITH, Nicoline VAN STAPELE.

 

 

Na 3 maart brengen we vanzelfsprekend verslag uit van ons bezoek aan de complete tentoonstelling. U hoeft natuurlijk niet zo lang te wachten om te gaan kijken.

Zeg maar dat ik ook op weg ben...

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN



Yaakov Israel met 'The Quest for the Man on the White Donkey' in Fifty One Gallery (Antwerpen)

Wanneer ik voor het eerst de foto's van Yaakov ISRAEL (°1974) op de benedenverdieping van Fifty One Gallery zie, heb ik gevoel tussen zowel weidse als bevreemdende Amerikaanse landschappen te staan. Nu en dan duiken schijnbaar achteloos poserende figuren of verlaten architectonische elementen op.

Elk van deze foto's is nochtans in Israël gemaakt. De fotograaf, Yaakov Israel (what's in a name ?) trekt met zijn grootbeeldcamera door zijn land. In de keuze van zijn onderwerpen en de manier van fotograferen heeft hij ongetwijfeld inspiratie gevonden bij een paar Amerikaanse pioniers van de artistieke kleurenfotografie: Joel Sternfeld en Stephen Shore.
Nogal wat jonge fotografen hier bij ons zijn momenteel ook met deze benadering begaan.

In tegenstelling tot zijn Amerikaanse voorbeelden, die met een gigantisch continent geconfronteerd worden, kan Yaakov Israel zich snel van grens tot grens bewegen in een land dat zelfs nog heel wat kleiner is dan België. 

 

 

Yaakov Israel, Kalia Beach - Dead Sea, QMWD, 2006, 50 x 40 cm

Archival Inkjet prints on Hahnemühle fine art paper

@ Fifty One Gallery

 

In deze tijden van snelle fotografie gaat Yaakov Israel echter wel op een trage, ambachtelijke wijze aan de slag met zijn grootbeeldcamera op statief, als een soort rondtrekkende fotograaf uit een andere tijd. Hij observeert het landschap, registreert verrassende omgevingen en situaties, ontmoet onverwachte personages die voor hem poseren en bouwt zo langzaam aan een album van de Israëlische identiteit.

 

In de benedenzaal hangt ondermeer het campagnebeeld waaraan de tentoonstelling haar titel te danken heeft. Op één van zijn fotografische ontdekkingstochten ontmoette Yaakov Israel toevallig een Palestijnse boer op een witte ezel. Volgens de Joods-orthodoxe leer zal de Messias op een witte ezel terugkeren. De schijnbare banaliteit van het tafereel op de foto bloeit open in een kluwen van betekenissen.

 

Het lijkt me alsof de fotograaf op zijn tochten door het land bewust op zoek gaat naar plekken die de sporen van het modernisme negeren, proberen toe te dekken of in al hun desolate zinloosheid bevestigen. Ik denk hier aan de schitterende foto 'Kalia Beach, Dead Sea' (zie hierboven) met dat stukje straat dat in het niets lijkt te verdwijnen of te pletter loopt tegen die immer aanwezige afsluiting.

 

 Of neem nu die foto van het vreemd belichte tankstation dat een quasi buitenaardse sfeer uitstraalt.

Yaakov Israel, Nili asleep - Nebi Musa, QMWD, 2010, 106 x 84 cm

Archival Inkjet Prints on Hahnemühle fine art paper

@ Fifty One Gallery

Zelfs het portret van het slapende meisje 'Nili asleep', lijkt in al zijn hedendaagsheid toch de incarnatie van een bijbels tafereel. Ik denk ook onwillekeurig aan het schilderij van Douanier Rouseau: 'Le Gitan endormi' (1897). Maar het echte verhaal achter deze foto is ongetwijfeld het mooiste. Yaakov Israel neemt zijn studenten ook wel eens mee voor lessen 'op het terrein'. Maar blijkbaar waren die lessen nogal saai (dixit Y I zelf) want Nili (het vriendinnetje van één van zijn studenten) was in slaap gevallen. Hij vond dit tafereel zo aandoenlijk dat hij het niet kon laten passeren. We zijn het volkomen eens met zijn keuze!

In een land waar de spanningen van het dagelijks (samen) leven telkens weer op excessieve wijze in onze massamedia opgevoerd worden, weet Yaakov Israel een envenwichtig en rustig beeld te scheppen, zonder evenwel de onderhuidse spanning te negeren.

Achter het beeld van de landschappelijke en sociaal-documentaire fotografie schuilt mijns inziens een volbloed romanticus.

De tentoonstelling omvat uiteraard slechts een keuze uit de complete reeks. Het boek met 64 foto's is een uitgave van Schilt Publishing (Amsterdam). Het is beschikbaar in de galerie.


Yaakov Israel

'The Quest for the Man on th White Donkey'

tot
30 maart 2013
in
FIFTY ONE GALLERY
fine art photography
Zirkstraat 20
2000 ANTWERPEN

dinsdag t.e.m. zaterdag: 13 - 18 uur

www.gallery51.com

© Artspotter voor WATERSCHOENEN
 



Dejan Kaludjerovic & Stijn Cole bij Galerie Van De Weghe (Antwerpen)

 Galerie Van De Weghe pakt uit met een dubbeltentoonstelling van twee uiteenlopende oeuvres.

Dejan KALUDJEROVIC (°  Belgrado, 1972, woont en werkt in Wenen) presenteert een onschuldig ogende kinderwereld, die echter vol angels blijkt te zitten, met andere woorden een regelrechte 'sprookjeswereld'.
Daartoe maakt hij in deze tentoonstelling een totaalinstallatie met elementen uit verschillende projecten van de afgelopen jaren. Het is zijn eerste passage in deze galerie.

Centraal in de tentoonstelling staat de installatie met de uit kartonnen dozen samengestelde 'Tin Man' uit 'The Wizard of Oz'. Aan zijn ene arm hangt een schommel, aan de andere een kartonnen scherm waar op de achterkant de video 'Keine Angst vor kleinen Tiere' geprojecteerd wordt. In die film spelen drie kinderen een scene na uit een reclameposter voor kinderkleding van begin jaren '80. De kinderen op de poster zijn gekleed als kat, konijn en hond en de jongen stopt een wortel in de mond van het zittende meisje. De onschuldige presentatie uit die tijd krijgt in het huidige tijdsbestek een totaal andere connotatie als gevolg van een gewijzigde symboliek.

 

 

Dejan Kaludjerovic, Tin Man, 2013, cardboard boxes, inkjet prints

includes Keine Angst vor kleinen Tieren, video 1' 20" looped, 2004

 

Love and Rockets (from the series Can I change my career for a Little Fun?), 2007,

Acrylic and carbon paper on canvas, 200 x 160 cm (rechts achter)

 

Maar de zoektocht naar een verloren kinderlijke wereld start al meteen bij het binnenkomen. Getuigen zijn de twee iele tekeningen uit de serie 'Children's Playgrounds - The Monuments of a Void Childhood' (2010).

Het hele oeuvre is doordrongen van de onmogelijkheid om de kinderlijke onschuld vast te houden.

 

Ook 'The Future Belongs to Us ?' krijgt een onvermijdelijk vraagteken. Het wrange spel met toekomst en verleden is een constante bij Kaludjerovic.

De poster 'What Did Tomorrow Bring Us?' kan U hier overigens gratis meenemen.

 

 

 Dejan Kaludjerovic, Je Suis Malade, Australian Version - feat. Kip,

Audio/Video installation (2012-2013)

 

 Enkele dagen geleden hadden we hier in WATERSCHOENEN nog over 'Dreaming of the South' bij buurgalerie Marion De Cannière. Ook daar gaat het over aanpassing aan een veranderende wereld, waarvan we de dominante touwtjes niet zelf in handen hebben, maar gestuuurd worden door ideologische en economische krachten.

 

Ik moet U nog wijzen op de video op de zwarte muur links van 'Tim Man': 'Je suis Malade'.

Samen met Kaludjerovic heb ik me ooit wel eens afgevraagd: 'Can I change my career for a Little Fun?'

 

*

 

Stijn COLE (°1978) mag in de kelderverdieping uitpakken met werk dat we enige tijd geleden ook in Be-Part te Waregem van hem te zien kregen in het kader van het project 'Façades'.

De twee grote potloodtekeningen van bomen kaderen in een grotere serie , ontstaan naar aanleiding van de expeditie tussen Texel (NL) en Bialowieza (PL), van het waddeneiland tot diep in de Poolse oerbossen. Midden op dat traject ligt Branitz, een aangelegd 19de eeuws park. Hier maakte Cole foto's, zette twee stappen opzij en drukte weer af.

 

 Stijn Cole, Two Steps Aside - Branitz, 2012, potlood op papier, 2 x 180 x 123 cm

Colorscape, 2013, olie op glas, 132 x 120 cm (links)

 

Een aantal van die foto's zijn als basis gebruikt voor de monumentale potloodtekeningen, die steeds paarsgewijs en met twee stappen tussen de centrale assen gepresenteerd worden, net zoals in de oorspronkelijke fotografische waarneming.

 

Deze gigantische, gedetailleerde potloodtekeningen zijn één benaderingswijze van het landschap, maar steeds gaat het over een weergave van de realiteit en niet over de realiteit zelf.

Stijn Cole kan een landschap net zo goed omzetten in een digitale kleurensamenstelling die dan resulteert in grote rasters van gekleurde vierkanten. De 'colorscapes' vormen een eigen realiteit.

 

Op 23 februari 2013 wordt in Be-Part (Waregem) het boek 'Two Steps aside' voorgesteld.

 

 

Stijn Cole & Dejan Kaludjerovic

tot 2 maart 2013

bij

Galerie Van De Weghe

Pourbusstraat 5

2000 Antwerpen

 

woensdag t.e.m. zaterdag: 14 - 18 uur

 

www.galerievandeweghe.be 

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN



'Dreaming of the South' bij Marion De Cannière (Antwerpen)

Met een titel als 'Dreaming of the South' kan je mij moeiteloos verleiden. Dromen we niet (bijna) allemaal graag van het 'zuiden' als die betere, warmere plek, waar alles zorgeloos kan verlopen? Van Paradise Lost naar Paradise Regained...

Toen ik de uitnodiging van Marion De Cannière kreeg en de namen van de deelnemende kunstenaars bekeek, besefte ik al snel dat het verhaal wel wat anders zou zijn en wellicht minder doorzichtige invalshoeken zou krijgen.
Toch is het uitgangspunt van deze tentoonstelling zeer duidelijk en vanuit de praktijk ondersteund.

Wie het over 't Zuid in Antwerpen heeft, legt al gauw de link met beeldende kunst en nogal wat galeries in de buurt van het Museum voor Hedendaagse Kunst (M HKA) en het aloude Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSKA).

Uitnodiging tentoonstelling tegen de achtergrond van:

Riiko Sakkinen, Los Zetas Want You, 2012

Ondanks het recente verdwijnen van enkele bekende galeries (gestopt of naar Brussel  vertrokken), blijft de concentratie toch hoog en de kwaliteit gegarandeerd.

Waar ruimtes vrijkomen is er bovendien weer plaats voor nieuwe spelers die de Droom van dit Zuiden ten volle mee willen beleven en bepalen.

Marion De Cannière legt nu de link tussen haar nieuwe stek in de Pourbusstraat en haar reeds vroeger bestaande galerie in het noordelijke stadsdeel (Nassaustraat 34), vlakbij het MAS.

Als curator en deelnemend kunstenaar mocht Herman VAN INGELGEM andere collega's uitnodigen (ik ontwaar nogal wat HISK-gerelateerde namen) voor een groepstentoonstelling die niet alleen de twee galeries in het project betrekt, maar bovendien zorgt voor gedeeld of medeplichtig werk van dezelfde kunstenaars op de beide locaties.

Museum aan de Stroom - MAS

Misschien is het wel prettig om, in de geest van de titel, Uw bezoek in het noorden te beginnen.

Pal achter het Eilandje (met het drukbezochte Museum aan de Stroom - MAS) ligt de Nassaustraat in het verlengde van de Nassaubrug. Op het nummer 34 (links) huist de galerie als een white cube met een stevige structuur achter een gevel met een apart karakter.

Met enkele aanknopingspunten zetten we U graag op weg.

Meteen links zet Herman VAN INGELGEM het minimalisme op scherp met 'Somewhere else', niet meer of minder dan een in twee gebroken standaard vezelplaat, waarvan de tegenhanger zich in de andere galerie bevindt. Geloof het of niet, maar de 'noordelijke' afstandelijkheid van dit vlakke object krijgt wel degelijk een opstoot van 'zuidelijk' temperament in de voorzichtige ruimtelijke ambities van zijn pendent in de andere galerie.

Ermias Kifleyesus, Unseasonal

 Ook Francis DENYS vertrekt van een 'arm' basismateriaal, maar voegt toch de noodzakelijke constructieve en picturale elementen toe om zijn noordelijk - blauw - (NORT) en zuidelijk - rood - (SOUT) een centrale plaats te geven: gelaagde, rechthoekige eilanden met een gapende leegte in het midden... la possibilité (ou l'impossibilité) d'une île ?

Ermias KIFLEYESUS  verzamelt, registreert en coördineert door eigen ingrepen de gekraste boodschappen die hij verzamelt in telefooncabines. Hij symboliseert zo een web van wereldwijde sporen en contacten tussen mensen. Let ook op zijn 'Web' van kleurrijke linten boven de trap in de galerie op 't Zuid.

Tina Gillen, Greetings From

Francis Denys, Sout

Vanuit datzelfe 'Zuid' stuurt Tina GILLEN gigantische 'Greetings From', een geschilderde postkaart vol donkere schaduwen van wuivende palmbomen boven een weggeveegde realiteit. Zijn die zuiderse dromen dan toch niet allemaal bedrog zeker...? 

Els VAN DEN MEERSCH neemt ons in de video 'Units of Infinity' mee langs de gevels van de stad en legt op trage documentaire wijze de ziel achter die gevels bloot: een wandeling langs naast elkaar bestaande overtuigingen, levensbeschouwingen, identiteiten,noord en zuid naast oost en west... als een horizontale toren van Babel.

Tot daar enkele tipjes van de sluier. Maar ook de andere deelnemers zijn Uw aandacht waard. Er is nog werk van Agentschap, Anoniem, Anne Daems, Dennis T. Chapter, Christophe Floré, Paulien Föllings, Gerlach en Koop, Wesley Meuris, Marc Nagtzaam en Riiko Sakkinen.

DREAMING OF THE SOUTH

tot 9 maart 2013

in

Marion De Cannière Gallery

Pourbusstraat 3 & Nassaustraat 34

Antwerpen

woensdag tot zaterdag: 14 - 18 uur

www.mariondecanniere.com



Joachim Koester bij Jan Mot (Brussel)

Midden december 2012 nam WATERSCHOENEN U mee naar de overzichtstentoonstelling van Joachim KOESTER (°1962), 'Maybe one must begin with some particular places' in het Gentse S.M.A.K.
Deze tentoonstelling loop overigens nog tot 10 maart 2013 en donderdag 14 februari nodigt het museum U uit voor uitzonderlijke openingsuren in 'Extra Time' van 18 tot 22 uur.

 

 

 

 

Inmiddels staat Joachim Koester met twee andere werken tot 2 maart 2013 bij Galerie Jan Mot in de Brusselse Dansaertstraat.

 

Vooraan wacht U de film in loop 'Reptile brain, or reptile body, it's your animal' (2012)

De film werd opgenomen in de tuin achter de galerie van Jan Mot in Mexico City en is gebaseerd op oefeningen voorgeschreven door de Poolse theaterman Jerzy Grotowski (1933 - 1999) om het acteren 'af te leren' en te evolueren naar een 'Sober Theater'.

  

Het werk in het achterzaaltje is 'Passaic: seems full of holes' (2012). Hierin verwijst Koester naar het werk van de kunstenaar (land art) Robert Smithson (1938 - 1973) , die in 1967 voor de fotoreeks 'Monuments of Passaic' terugkeerde naar zijn geboortestad.

 

 

Joachim Koester

tot 2 maart 2013

bij

Jan Mot

Dansaertstraat 190

1000 Brussel

donderdag, vrijdag en zaterdag: 14 tot 18.30 uur

 

www.janmot.com

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN



Trees De Mits met 'Gekloond rood' in Casa Argentaurum (Gent)

 

In 'Gekloond rood' zorgt Trees DE MITS (°1951) voor de symbiose tussen het rood uit de Japanse cultuur en de ruwe kracht van het Ijslandse landschap. Ze legt als het ware een nieuwe laag over de bestaande huid van dat oerlandschap.

 

Trees De Mits heeft een onweerstaanbare drang om zich onder te dompelen in de omgevingsfactoren van haar onderwerpen. Dat doet ze tijdens studieverblijven ter plekke ondermeer door fotografische registratie (wat reeds een enorm digitaal archief oplevert), maar ook in haar steeds groeiende collectie tastbare beïnvloedingsbronnen met de nadruk op rood.

 

 

Trees De Mits, uit' Gekloond rood' @ Casa Argentaurum

 

Ze ontdekt haar rood in een veelheid aan voorwerpen, die ze in haar grijze (neutrale), gekooide kasten verzamelt, als studieobjecten voor nu of later. De kast die ze hier meteen bij de ingang neergezet heeft, is ook een letterlijke bibliotheek met ongetwijfeld werk van Rainer Maria Rilke (Das Rot der Rosen) of Yasunori Kawabata (The House of the Sleeping Dolls - De Schone Slaapsters).

 

Rood staat voor het lichamelijke, maar ook voor vuur, temperament of zinnelijke kracht. We associëren rood zowel met liefde als met gevaar, met leven en met dood. Voor Trees De Mits is rood ook rustgevend en geruststellend.

Rood infiltreert, insinueert, contamineert, assimileert, regenereert,...

 

'Gekloond rood' situeert zich in de nawerking van het onderzoeksproject 'Navel - Lichaam - Huid' (2008 - 2010) in samenwerking met de afdeling Kunstwetenschappen van de associatie KU Leuven.

Het boek 'Folded Stones' is de schriftelijke en beeldende neerslag van dit project, waarvoor de kunstenares zowel in Japan als Ijsland verbleef. Haar keramische activiteiten, het 'sensuele' contact met de klei, het rood in de Japanse cultuur, het Ijslandse landschap en de dialoog tussen al die elementen vormen de kern van het boek.

 

Trees De Mits, 'Roodarchief' @ Casa Argentaurum

 

 

De foto's van Ijslandse landschappen in 'Gekloond rood' worden in digitale bewerking grotendeels ontdaan van hun oorspronkelijke (natuurlijke) kleuren en nadien via dezelfde weg geheel of gedeeltelijk met rood uit haar archief geïmpregneerd.

In de rood gekleurde huid van die landschappen ervaar ik de onderliggende kracht van het vuur in de aardkorst die dit weerbarstige landschap nog elke dag beïnvloedt.

 

Dat rood kan verschillende intonaties aannemen, gaande van helrood of vuurrood, dat het warme water rond de badende vrouw in gloed zet en haar 'stralend' opneemt in deze sensuele ervaring, dan wel de roze-paarse vlekken die tegen de sneeuwlaag proberen op te boksen of het oranjerood dat het gras in lichterlaaie zet en de achterliggende duistere groeven in de aardkorst tegelijk intensifieert en egaliseert.

 

In combinatie met deze landschappen krijgt het rood een bovennatuurlijke kracht in dubbele betekenis.

 

 

Trees De Mits, uit 'Gekloond rood' @ Casa Argentaurum

 

 

Als keramiste is Trees De Mits per definitie met ruimtelijke vormen begaan. In haar met rood gekleurde foto's bereikt ze een wonderlijke compliciteit tussen twee en drie dimensies: letterlijke vervlakking leidt tot verdieping.

 

Rood dient als aanknopingspunt of alibi om door te dringen in het onbekende of ... het verbodene, net zoals bij de oude mijnheer Eguchi in de wereld van 'De Schone Slaapsters'.

 

Het rood van Trees De Mits is universeel: 'UDMR' of Universal De Mits Red (voor blauw hadden we lang geleden Yves Klein al).

 

Met de keientafeltjes 'On The Rocks' zorgt Trees voor een huwelijk tussen haar zuiver artistieke beeldtaal en design. Symboliek en fuctionaliteit worden verweven in drie dimensies. En zo wordt haar kunst terug bij het dagdagelijkse betrokken. De uitvoering was in handen van Michiel & Rogier Pauwels.

 

Bij de tentoonstelling verschijnt ook een kleine, maar (als naar gewoonte) bijzonder verzorgde uitgave.

 

'GEKLOOND ROOD'

van

Trees De Mits

tot

30 maart 2013

in

Casa Argentaurum

Brabantdam 68

9000 GENT

 

donderdag t.e.m. zaterdag: 14 - 18 uur

 

www.beyondargentaurum.com

 

Casa Argentaurum is een initiatief van binnenhuisarchtiecte Caroline De Wolf en architect Eddy François. De naam is ontleend aan hun eerste tentoonstelling in 1988: 'Zilver en goud, ontworpen door beroemde architecten-ontwerpers'.

 

© Artspotter voor WATERSCHOENEN

 

Sinds oktober 2012 heeft kunstenaar Honoré d'O hier zijn eigen 'permanent room', waar hij zijn onuitputtelijke, spitse ideeën kan uitwerken en voorstellen aan het publiek. Noem het gerust een 'denkatelier' en permanente galerie voor zijn 'work in progress'.

 

 Honoré d'O, permanent room @ Casa Argentaurum (detail)

 

Binnenkort nemen we U mee voor een nadere kennismaking...