Mieke Teirlinck en Xavier Tricot in Villa De Olmen (Wieze)

Villa De Olmen heeft zich de laatste paar jaren vooral geprofileerd met groepstentoonstellingen. Projecten als 'La part des anges', 'Abstracties', 'Mais l'aile ne fait pas l'oiseau', 'Sans gêne',... kwamen in WATERSCHOENEN ruim aan bod.

Met 'Velden IV' waagde Trees Leroy zich in november 2012 met grote overtuigingskracht aan een individuele confrontatie met de immense ruimte van dit huis.

Nu de winterslaap voorbij is, bundelen Mieke TEIRLINCK en Xavier TRICOT de schilderkunstige krachten in de tentoonstelling 'TEA FOR TWO': een stevige 'afternoontea' met heel veel 'lekkernijen'.

Je moet van goeden huize zijn om alleen of met twee de ontelbare kamers van Villa De Omen op samenhangende wijze te gebruiken. Voor iemand als Trees Leroy is terreinafbakening een wezenlijk en zelfs letterlijk onderdeel van haar artistieke discours.

Tea for two @ Villa De Olmen

 

Voor het schildersduo Mieke Teirlinck en Xavier Tricot ligt het uitgangspunt totaal anders. Zij pakken uit met een 'klassieke' schilderkunst, zowel wat materiaalgebruik (olieverf op doek) als onderwerpen betreft (portret, landschap, figuren, stilleven,...). Ze zijn vrienden, maar creëren hun oeuvre los van elkaar.

 

Via een uitgekiende accrochage laten ze echter doorheen het hele huis een vormelijk en thematisch samenspel tussen beide oeuvres zien, waarbij zowel de gelijkenissen als de verschillen in hun respectievelijke werk benadrukt worden.

 

Dat ze elk een eigen picturale benadering hebben, wordt meteen in de hall overduidelijk aangetoond in de sobere ophanging van telkens twee kleine portretten / zelfportretten op de linkerwand.

Mieke Teirlinck, Selfportrait & Portrait Xavier Tricot, oil on canvas

 

Xavier Tricot, Selfportrait & Portrait Anne Marie Teirlinck, oil on canvas

 

Terwijl Mieke Teirlinck op weergaloze wijze tederheid en weemoed vangt in haar realistische portretten, gaat Xavier Tricot voor 'onbeschreven', maar daarom niet minder suggestieve 'gezichten'.

 

Mieke Teirlinck schildert naar de natuur (een landschap temidden van dat landschap, een portret naar levend model,...).

Xavier Tricot trekt zich met bestaand beeldmateriaal (gedrukt of digitaal) terug in zijn atelier.

 

Ook in de toepassing van hun medium (olieverf) bewandelen ze andere paden. Voor Mieke Teirlinck is dat intensief ('vet') verfgebruik, terwijl Xavier Tricot voor een sobere ('droog') aanwending kiest.

 

Wat ze echter ontegensprekelijk gemeen hebben is hun intense betrokkenheid bij de onderwerpen en thema's die ze behandelen.

 

U houdt de beide schilders ongetwijfeld al snel uit elkaar. Toch een tip om mee te starten: Xavier Tricot laat de zijkanten van zijn doeken wit, terwijl Mieke Teirlinck ze mee beschildert.

 

De (ir)realiteit van het leven, met tastbare en ongrijpbare (zij)paden, is aan de orde in de beide oeuvres.

Een groot huis met heel veel, zeer diverse kamers, vraagt om nogal wat (in dit geval meestal kleine) schilderijen. Toch is de accrochage zeer overzichtelijk gehouden: 'beladen' qua sfeer, maar in geen geval 'overladen'.

 

Loopt U even mee?

 

Mieke Teirlinck, The Fantasy, oil on canvas

 

 In de Voorkamer wordt al snel duidelijk dat de beide kunstenaars bij voorkeur gecentraliseerde, autonome objecten of figuren afbeelden.

 

De verwijzing naar het glaswerk van René Lalique bij Xavier Tricot en de onverwachte warmte in de 'broze' relatie tussen het porseleinen postuurtje van een kind en een nijlpaard(je) bij Mieke Teirlinck zetten de toon in een onderzoek naar onschuld, relaties, kwetsbaarheid, dialoog,...

 

Via de hall (let hier tegenover de portretten ook nog op het surreële 'Model House' van Tricot) vinden we in de Salon onder andere twee landschappen, waarbij Tricot een 'eenzaam' huis en een al even 'eenzame' boom zich tegen een onwezenlijk blauwe lucht laat aftekenen, terwijl Teirlinck haar weg door het bos in de mist laat verglijden. (zie foto hierna) 

 

 

Xavier Tricot, Manor House, oil on canvas

Mieke Teirlinck, Fog, oil on canvas

 

Maar let in diezelfde kamer ook op de geheel uiteenlopende manier waarop de kunstenaars de overgang tussen zee en land in beeld brengen.

 

Op weg naar de eerste verdieping verwijst Xavier Tricot met zijn grijze schilderij 'Ghost descending a staircase' naar Marcel Duchamp, al brengt die trappenscène me ook onvermijdelijk bij het werk van Xavier Mellery.

 

Op de gang laten we ons vooral 'verleiden' door drie indringende en empatische portretten (Mieke Teirlinck) van mensen met een verstandelijke beperking.

Hier toont zich ook een totaal andere Xavier Tricot in een mystieke, dromerige sfeer met haast weggeveegde beelden.

 

De Groene Kamer 'lijkt' heel speels met een paardje van de kermis (Tricot) en een porseleinen pop met korset en steun in de rug (Teirlinck). Die porseleinen pop verwijst echter naar een traumatische jeugdervaring.

 

In de verduisterde Blauwe Kamer wordt het verloren kinderparadijs herdacht. De pluchen beer van Xavier Tricot houdt zich kranig recht.

 

Mieke Teirlinck, Tenderness, oil on canvas

 

'Tristesse' en 'Tendresse' houden elkaar in evenwicht in de Tweebeddenkamer, terwijl aan de overkant van de gang het schuldgevoel overheerst in 'The Accusation' van Mieke Teirlinck.

 

Het doorkijkje naar de 'Sleeping woman' van Xavier Tricot in de Lange Slaapkamer mag en kan U niet missen. 

 

Xavier Tricot, Nude in a Tub, oil on canvas

 

 Een vreemd duo bevolkt de badkamer: het portret van een prematuur kindje (Teirlinck) en een sober, naar abstractie neigend vrouwelijk naakt (Tricot). Toch zorgt die combinatie voor een boeiende dialoog in hoofde van de toeschouwer.

 

We keren terug naar beneden waar de garages fungeren als kweekvijvers voor geschilderde fauna en flora. De bloemen van Mieke Teirlinck vormen een levendig tegengewicht voor de kille en duistere wintertaferelen.

 

Mieke Teirlinck, The confession, oil on canvas

 

Tenslotte duiken we de kelder in, al moeten we daarvoor eerst langs de biechtstoel passeren... ('The Confession - Mieke Teirlinck). Eens beneden worden we helemaal in religieuze rituelen ondergedompeld: kruisen, kloostergangen, begrafenissen,... 

 

Xavier Tricot, Dead boy, oil on canvas (right)

Mieke Teirlinck, Still Life (detail), oil on canvas (left)

 

Waar anders eindigt het leven dan in de dood?

'Dead boy' of 'Dead child' van Xavier Tricot of de in plastic verpakte pop ('Farewell') van Mieke Teirlinck zijn enkele van de stille getuigen.

 

Mieke Teirlinck, Shackled, oil on canvas

 

Toch kan het blijkbaar nog uitzichtlozer, zoals in het zeer sterke 'Shackled' (Teirlinck). Maar misschien kan de 'Poet at the Sea' van Xavier Tricot een en ander wat draaglijker maken.

 

Zolang er hoop is, is er leven... 

 

 *

Tea fo two

Mieke Teirlinck & Xavier Tricot

tot 14 april 2013
in
Villa De Olmen
Nieuwstraat 83
9280 WIEZE

zaterdag - zondag: 11 tot 17 uur
Gesloten tijdens het paasweekend

www.villadeolmen
voor info en contact

www.xaviertricot.com

www.mieketeirlinck.be
 

 

 © Artspotter voor WATERSCHOENEN