Wij moeten u waarschuwen voor HINDER door kunstwerken in de Diepestraat te Aalst of beter gezegd u uitnodigen om dringend te gaan kijken wat daar aan de hand is.
Sinds vorig weekend kunnen we bij DISKUS AALST (Diepestraat 48) eens flink uit de bol artistieke bol gaan met dank aan het kunstenaarsduo MAT AND NIKKI.
Of wat mag je verwachten als een cartoonist met een voorkeur voor absurde humor en een maker van animatiefilms met elkaar aan de slag gaan?
Onderstaand schilderij is meteen het campagnebeeld van de tentoonstelling. Het is een mix van cartoon, fotografisch-realistische schilderkunst en installatie. Dit is nog maar het begin.
MAT AND NIKKI
'HINDER'
acrylic & spraypaint on wood
108 x 180 cm
Matthias PHLIPS (°1982) kent u wellicht als cartoontekenaar 'mat' met zijn knotsgekke, absurde cartoons en zijn pagina 'Zoeker' in De Standaard Magazine.
Nicolas KEPPENS (°1989) heeft reeds flink zijn strepen verdiend met door hem geschreven, getekende en geregisseerde animatiefilms als 'Beautiful Men' en 'Easter Eggs' (met talrijke bekroningen). Reken daarbij zijn ervaring als 'New Media Manager' in de Studio van kunstenaar Hans Op de Beeck.
Samen maakten de heren ook al de veelbekroonde en internationaal geselecteerde animatiefilm 'Wildebeest' (2018).
MAT AND NIKKI
'TRISTAR 6245' (detail)
mixed media
50 x 80 x 126 cm
Wat ze nu als MAT AND NIKKI onder de titel 'HINDER' bij DISKUS presenteren, is een mix van schilderijen en objecten/installaties, waarin vakkennis en (knots)gekke ideeën een meer dan verrassende artistieke visie opleveren.
In de beeldende wereld van dit tweetal mag gerust gelachen worden, een welkome afwisseling in deze vreemde tijden. Nu eens primeert een glimlach, soms een 'grimlach' en ongetwijfeld ook een schaterlach.
Sommige mensen zullen misschien wel enig ongemak voelen bij het zien van de beelden. De titel 'Hinder' is dan ook niet zomaar gekozen (NL: last, ongemak, ergenis, EN: disturb, annoy, bother,...)
Welkom in de wereld van MAT AND NIKKI.
MAT AND NIKKI
'CLATRONIC 828'
mixed media
55 x 40 x 122 cm
In de grote zaal rechts houdt de 'maskotte' met de roze anorak toezicht op de interne keuken van de kunstenaars.
Hun keukentoestellen zorgen voor heel wat vreemde toepassingen: een kruimeldief wordt een sigaretten rokend monster, een stuk vlees ligt in een braadpan op een kookplaat te schreeuwen om verlossing, spiegeleitjes kijken verloren in het rond, een sinaasappel met menselijke trekken wordt tot de laatste druppel uitgeknepen, een triestig kijkende worst wordt door een snijmachine gedraaid en twee zwartgeblakerde toastjes zijn helemaal de kluts kwijt.
MAT AND NIKKI
'HIPPODROOM'
acrylic & spraypaint on wood
3 x 150 x 150 cm
De schilderijen krijgen in hun mix van perfect hyperrealistisch geschilderde objecten en cartooneske toevoegingen een vreemd, bijwijlen surrealistisch aandoend karakter. Deze volstrekt verwarrend situatieschetsen zijn wel gemaakt door 'stielmannen' (misschien een ouderwets, maar in deze belangrijk woord). Ze nemen hun werk heel serieus, maar laten niet na verwarring te stichten in de hoofden van de kijker.
Neem nu een werk als 'Hippodroom', een installatie in ware stripstijl of 'Arsival' met een ridderhelm in een gedeelde hoofdrol.
Laat u gerust hypnotiseren door de zilveren ogen achter staldeur...
En wie heeft zijn sigaretten gedoofd in een onaangeroerde 'Coupe Tropicana'?
MAT AND NIKKI
'TROPICANA'
acrylic & spraypaint on wood
120 x 180 cm
Een speciale vermelding maak ik hier graag voor 'Lorelei', een schitterende maquette van een zwembad met duiktoren en een typische dame uit de cartoonwereld van MAT. Zowel de technische realisatie als de situatieschets zijn subliem.
MAT AND NIKKI
'LORELEI'
mixed media
105 x 105 x 160 cm
Ga vooral zelf op bezoek bij DISKUS (Diepestraat 48 - 9300 AALST)
tot 6 juni 2021
zaterdag en zondag: 13 - 18 uur
RESERVEER UW BEZOEK VIA DE LINK 'MAT AND NIKKI'
BOVENAAN DIT ARTIKEL.
***
De heren leveren ook een opgemerkte bijdrage met het tuinproject
is gevestigd in de kantoren van een voormalige textielfabriek in de interbellumwijk van Oudenaarde, op een zucht van de Markt.
Je komt er letterlijk via de grote poort binnen.
Dankzij een 'zachte' restauratie werd de sfeer van weleer gerespecteerd, maar werd tegelijk gezorgd voor efficiënte tentoonstellingsmogelijkheden. In de twee grote ruimtes stroomt het daglicht volop binnen, terwijl de kleine kamertjes voor pure intimiteit zorgen.
En ach, dat kacheltje bleek bij ons bezoek vorige zondag een warm attribuut.
Met de komst van Jan VINDEVOGEL (°1978) kunnen de deuren eindelijk weer open.
Voor mij was het vorige zondag een eerste kennismaking met de ruimte en de kunstenaar. Twee aangename verrassingen zijn in deze vreemde tijden van ganser harte meegenomen.
Jan Vindevogel, Sailor (gold)
Meteen bij het binnenkomen vangt de kunstenaar je blik met het grote schilderij hierboven. Het is het eerste en meteen ook het grootste van vier uit de serie 'Sailor'.
Al schilderend zoekt de kunstenaar zich een weg in dit portret dat lijkt te zweven in een gouden achtergrond. Deze karakterkop bezit de sterkte van een zelfzekere historische figuur, maar draagt tegelijk ook een gevoelig karakter. De combinatie met het goud laat me de link naar een icoon leggen, terwijl ik denk aan de tekst van Leonard Cohen: "...and Jesus was a sailor, when he walked upon the water, and he spent a long time watching from his lonely wooden tower, and when he knew for certain only drowning men could see him, He said all men will be sailors then until the sea shall free them…"
Maar misschien laat ik mijn fantasie al te zeer met mij op de loop gaan.
Tegenover de grote blauwe 'Sailor' hangt een kleine naamgenoot. Samen beheren ze de benedenruimte.
Jan Vindevogel, Easter
Op de eerste verdieping is er plaats voor meer, om te beginnen in de grote ruimte.
Jan VINDEVOGEL laat zich niet vastpinnen op één benadering van het beeld. Zijn beeldtaal en technische benadering van het doek is gevarieerd.
Die verwijzing naar Jezus was misschien nog niet zo gek, want meteen boven aan de trap krijgen we het schilderijtje 'Suffering' , met een doornenkroon die aan stukken springt.
Jan Vindevogel
Suffering
De titels van de werken zijn bijzonder beknopt. Eén woord volstaat voor de kunstenaar, maar met omschrijvingen als Skull, Beast, War, Fire, Mist, Rag,... moet je wellicht niet meteen vrolijke taferelen verwachten.
Boeiend zijn de schilderijen des te meer.
Tussen alle recente werken hangt er eentje dat al 15 oud is en let vooral op de driedubbele gelaagdheid van dat duistere doek 'WAR'. De tweede wereldoorlog is blijkbaar een thema dat hem al lang bezig houdt.
Jan Vindevogel, Grid Horizon
Op naar de kleine kamers waar de verscheidenheid in kleur en vorm nog meer gevierd wordt.
In het kamertje rechts word ik vertederend aangekeken door een lammetje dat zich schuilhoudt in een waas van 'gewassen' kleuren. (zie foto hoger)
'Easter' (Pasen) zegt de titel. Alleen blijkt dat te verwijzen naar de dag waarop de kunstenaar het schilderij gemaakt heeft en is het vermeende lammetje in feite een geit. Die wetenschap maakt het doek absoluut niet minder mooi.
En dan was er in de middelste kamer dat kleine doekje met roodbruine en groene horizontale strepen ('Forest') dat me aan Gerhard Richter deed denken.
Op naar het kamertje links, waar Jan Vindevogel zich met 'Grid Horizon' een gouden streepjespak aanmeet om de blauwe nacht tegemoet te gaan.
Nog één stapje verder eindigen we in het kleine trappenhuis waar de groene 'Sailor' (zie foto hierna) een ideale omgeving gevonden heeft als poortwachter.
Als ik u was, zou ik nog eens terugkeren voor een tweede verkenning, want er is uiteraard nog veel meer te ontdekken.
Te bezoeken tot 6 juni 2021, elk weekend van 14 tot 18 uur
Onder druk van de aanslepende omstandigheden inzake corona was het de voorbije zes maanden bijzonder stil in galerie van caelenberg.
Maar Kristel VAN BALLAER (°1972) zorgt sinds 13 mei 2021 methaar bijzonder uitgebalanceerde tentoonstelling 'FRAGMENTS OF TIME' voor een nieuwe start.
Dat nog steeds een aantal restricties voor bezoek gelden, nemen we er graag bij. Contacteer de galerie (zie gegevens onderaan) of ga zondag 23 mei (13 - 17 uur) langs voor een 'open galerie' in het bijzijn van de kunstenaar.
Kristel Van Ballaer
Green Mutilation, 2021
oil paint on wood
23 x 25 x 3,7 cm
2 segmenten
Ook voor de kunstenaar zelf bood de periode van isolatie minder kansen tot rechtstreekse presentatie van haar werk, maar des te meer tot reflectie en intense arbeid.
Voor de huidige tentoonstelling heeft ze werken van de voorbije 6 jaar samengebracht als evenveel 'Fragments of time'. Elk werk, hoe groot of hoe klein ook, vertegenwoordigt een eigen identiteit, een ontstaansgeschiedenis, maar zoekt ook contact met andere werken in de collectie. De ruimte bij galerie van caelenberg biedt zowel witte neutraliteit als warme huiselijkheid.
Haar werk laat zich in eerste instantie vangen door een blik vanop afstand. Als bezoeker overschouw je de 'schilderijen' en 'objecten' in hun aanvankelijk schijnbaar eenvoudige gedaante: rond, rechthoekig, driedimensionaal, klein, groot, open, gesloten,...
Wit, zwart, groen en oker bepalen het kleurenpatroon. Scherp afgelijnd contrast is de norm. Hier zie je geen uitbundige kleurenexplosies, maar stuk voor stuk sobere, minimale werken.
Allemaal vragen ze om een stap naderbij voor een intense visuele kennismaking. Dan pas laten ze hun ware gelaat zien: een gave, matte of glanzende huid; een contrasterend oppervlak met penseelstreken naast effen geschilderde vlakken; abstracte sculpturen die intrigeren door hun kleurvlakken en onverwachte vormelijke tegenstrijdigheden; ...
Het ene wit is het andere niet, net zomin als dat voor zwart het geval is. Onderlagen en structuur bepalen mee het eindresultaat.
Kristel Van Ballaer
Curved Box, 2019
Oil and acrylic on wood
Ø51,5 x 34,5 cm
Kristel Van Ballaer werd opgeleid in de schilderkunst en is ook docent in die discipline. Ze is dus best vertrouwd met de traditionele schilderkunst op doek. Voor haar eigen artistiek onderzoek werkte ze aanvankelijk ook met canvas, maar al snel gebruikte ze hout als achtergrond.
Ze pint zich allang niet meer vast op het schilderen 'an sich', maar creëert vormen die zowel putten uit sculpturale als architecturale beeldtaal. Toch blijft de oppervlaktebehandeling een belangrijk gegeven.
Voor mij zijn de sculpturale objecten in hun 'gemengde' vormen bijzonder intrigerend. Ze beperken zich niet tot hun basisvormen, maar bevatten telkens weer één of meer elementen (zie bvb. de Curved Box hierboven) waarmee ze het gewone overstijgen. Ze lijken (met dank aan hun maker) te willen ontsnappen aan de alledaagsheid. Het zijn abstracte objecten met een ziel die voor iedere toeschouwer misschien tot andere interpretaties zal leiden.
Wat me in deze en andere werken exra intrigeert, is het ambachtelijke karakter waarmee Kristel Van Ballaer zich schaart in de traditie van haar grootvader die timmerman was.
Constructie en afwerking moeten dan ook perfect in balans zijn.
In datzelfe verband wil ik ook de 'GREEN works' vernoemen, waarmee ze verwijst naar de groene verpakkingen van luciferdoosjes die haar grootouders als volleerde hamsteraars van de naoorlogse generatie verzameld hadden. Let hier op een werk als 'Green Structure' (2020) (zie foto onderaan).
Kristel Van Ballaer
'Carved Cell', 2021
oil and acrylic on wood
Ø 11 x 1,2 cm
Bastion Study, 2016/2019
oil and acrylic on wood
Ø 20 x 1,8 cm
Groen dook reeds eerder op in haar werk, maar ook in het zeer recente 'Green Mutilation( (2021), dat deel uitmaakt van een nieuw artistiek onderzoeksproject. Dat werk sierde overigens de uitnodiging van deze tentoonstelling (zie foto bovenaan).
'Mutilation' of 'verminking' wijst hier op de eeuwige strijd tussen perfectie en imperfectie.
Die strijd dirigeert het leven van alle mensen en van kunstenaars in het bijzonder.
Dag na dag proberen we het leven aangenamer, beter te maken en toch blijft de wereld meestal een poel van miserie.
Kunstenaars streven telkens weer naar de creatie van het ultieme kunstwerk, al stuiten ook zij dikwijls op hun limieten.
Toch gaan we met zijn allen onverminderd verder, in de hoop ooit de ultieme perfectie te bereiken.
Ook in het werk van Kristel Van Ballaer ligt de paradox tussen perfectie en imperfectie besloten.
Welkom in haar gevoelig minimalisme, afgewogen, uitgebalanceerd, wiskundig, vakkundig, nostalgisch, ambachtelijk,... maar ook met respect voor imperfectie.
Na deze inleiding kunt u zelf op stap.
Er valt nog veel meer te ontdekken.
Kristel Van Ballaer
Ampule black and white I, 2020
oil paint and pencil on wood
22 x 11 x 2,2 cm
Toevallig begon ik enkele dagen vóór deze tentoonstelling een boek uit mijn bibliotheek te herlezen: 'Zelf God worden' (2003) van Hans Den Hartog Jager, een roman over de zoektocht naar het perfecte kunstwerk. Het resultaat van die zoektocht laat ik u in het boek graag zelf ontdekken.
Naast het verhaal citeer ik even uit de verwijzing vooraan in het boek. Uit de 'Paragone' (ca. 1510) van Leonardo da Vinci citeert de schrijver o.a. het volgende:
"Wanneer de kunstenaar iets wil zien wat hij mooi vindt, dan ligt het in zijn macht dat zelf te maken... dan vormt zich dat eerst in zijn gedachten, en dan in zijn handen. En die zijn van zulk een uitmuntendheid dat ze in korte tijd een perfecte harmonie kunnen creëren, net zoals de natuur dat kan."
Op 13 oktober 2020 namen we u in WATERSCHOENEN mee naar de tentoonstelling 'REFLECTIONS OF A MEMORY', waarmee Danny COBBAUT en Wouter BOLANGIER een leegstaande winkelruimte in de Pieter van Aelst Passage in het centrum van Aalst transformeerden tot een heuse, tijdelijke kunstgalerie.
Met het vervolg op die tentoonstelling zijn ze nu, onder de titel 'COLLECTED STORIES', neergestreken in het Kasteel Terlinden, waar ze als echte kasteelheren alle kamers van deze gigantische ruimte in gebruik nemen. Laat u vooral niet afschrikken door de omvang van de tentoonstelling, maar concentreer u op de artistieke confrontaties in de opeenvolgende kamers.
Lees de bespreking van de vorige tentoonstelling alvorens u naar het kasteel te begeven (zie LINK hierboven in 'Reflections of a memory'). Dan zal u de nieuwe tentoonstelling met enige achtergrond en vertrouwdheid kunnen bezoeken.
Danny Cobbaut en Wouter Bolangier
in Kasteel Terlinden (Aalst)
Kondigde de vorige tentoonstelling zich nog aan met een zilveren uitnodiging, dan hebben de beide heren zichzelf nu duidelijk op een hoger, gouden niveau getild. Van een winkelruimte naar een heus kasteel is een veelbetekenende stap, die meteen de mogelijkheid biedt om verzamelde verhalen te vertellen in verschillende hoofdstukken, verdeeld over diverse kamers op drie verdiepingen.
Kasteel Terlinden werd aan de binnenkant volledig gestript en fungeert nu met zijn bakstenen muren als een ongeprepareerd canvas of een ruwe achtergrond, die op het lijf van deze tentoonstelling geschreven is. Waar nodig hebben de kunstenaars wel voor zwarte of witte voorzetwanden gezorgd.
Iconen van Danny Cobbaut
Nog voor je binnenkomt heeft Wouter Bolangier je al een grote installatie met spiegels en kleurrijke glazen objecten voorgeschoteld. Let op het bordes ook op de houten vormen voor glasblazen .
Dit is nog maar het aperitief.
Eenmaal binnen in de hal wacht u een bijzondere confrontatie tussen de 'gouden iconen'(zie detail hierboven) en de 'bronzen kalashnikov' van Danny Cobbaut.
Het wereldbeeld en het maatschappelijke discours worden meteen op scherp gesteld, maar het is in deze wereld niet allemaal kommer en kwel. De kunstenaars doen in deze tentoonstelling hard hun best om door de creatie van schoonheid een en ander in positieve zin om te buigen. Maar 'schoonheid' kan veel vormen aannemen.
Canvas 'Hubert' (door Danny Cobbaut) met gouden glasobjecten
van Wouter Bolangier
Zwarte mannen duiken dikwijls op in de portretten van Danny Cobbaut, stoer poserend met een gouden trofee, ontleend aan het werk van Wouter Bolangier, zoals hierboven. Maar diezelfde trofee zorgt dan tegelijk voor vertedering, een zekere melancholie.
De dialoog tussen dit werk van de beide kunstenaars laat zich hier uiteraard stevig voelen, maar speelt verder doorheen de hele tentoonstelling in verschillende constellaties.
De heren zijn nog lang niet uitgepraat.
Wittte glasboom en 4 blauwe figuren van Wouter Bolangier
Canvas van Danny Cobbaut
Neem nu deze dialoog in wit en blauw...
Kapelletje met 'OLV onder stolp' en
'Spiegeltje aan de wand' door Wouter Bolangier
Rechts (buiten beeld) een schilderij van Danny Cobbaut
De kleine ruimte met het neogotische venster... hun ideale kasteelkapel.
Waterspiegel en reddingsboei
Het golvende water als helende en verfrissende kracht, maar ook het gevaarlijke water... de reddingsboei ligt gelukkig voor het grijpen.
Water krijgt ook verder nog een rol als motor van het leven, opgevangen in een centrale 'vijver', bewaard in een blauw-gouden 'kalebas' of door de handen glippend...
Verken ook de grote 'spiegelkamer' met de zilveren 'toys' en de twee geschilderde portretten (Willem & Waf) in een glazen beeld verwerkt.
Laat uw geloof in het leven aanwakkeren door het geschilderde verhaal even verderop:
EVERYTHING You're looking FOR
Some day You'll FIND
Als dat geen geruststelling is...
Kegelspel en gouden serre
(Wouter Bolangier & Danny Cobbaut)
De serre die ook al in de vorige tentoonstelling aan bod kwam, is hier eveneens aanwezig, zowel in geschilderde versie als in de reële vorm. Waar ze tevoren met spiegelende wanden verscheen, is ze nu quasi mat goud.
De gouden kweekserre fungeert als 'gouden kooi' voor de manipulatie van de natuur.
Gelukkig duikt in de kamer ernaast toch het echte, natuurlijke groen op.
Zowat 100 jaar geleden bouwde de familie Bosteels aan de achterkant van het Aalsterse stadspark een breigoedfabriek met de toepasselijke naam 'du Parc'.
Na groei en bloei, verschillende overnames en delokalisatie van de activiteiten volgde tenslotte begin deze eeuw het einde van het bedrijf (al werd de merknaam en de kousenproductie overgenomen door een Nederlands bedrijf)
Na jarenlange leegstand waren de gebouwen een heuse stadskanker geworden, tot een investeerder het heft in handen nam en de hele site met respect voor het historische karakter een nieuw leven schonk.
Zo werd ondermeer atelierruimte voor kunstenaars gecreëerd (Les Créateurs du Parc).
Jan DE NYS en Maurice DROOGH hebben hier elk een atelier en presenteren nu samen hun werk.
Op 30 juni 2008 konden we u Jan De Nys (°1949) reeds uitgebreid voorstellen in WATERSCHOENEN. Hij was toen al sinds 1992 beheerder van zijn eigen galerie IN SITU, onafhankelijk curator en organisator van tentoonstellingen hedendaagse kunst voor de stad Aalst. We bleven hem volgen in zijn galerie en tijdens talloze projecten voor de stad.
Na zijn carrière bij de stad en de galerie was er weer tijd voor de eigen artistieke inbreng en zagen we hem sinds 2018 in verschillende galeries verschijnen.
In zijn fotomontages creëert hij een beeldende wereld met eigen invalshoeken, dikwijls met 'geschonden' figuren en lichamen, maar ook met een geëngageerde maatschappelijke achtergrond. Door superpositie van verschillende beeldende elementen ontstaan vreemde werelden, waarin de onderliggende realiteit tegelijk versterkt en vervormd wordt.
Soms presenteert hij ook beelden naast en onder elkaar, waardoor het werkelijkheidsgehalte duidelijker lijkt, maar de onderlinge relatie toch ook weer tot nieuwe vragen leidt.
Telkens put hij uit zijn eigen beeldarchief, waarover hij zelf het volgende zegt:
"Het archief van basismateriaal wordt slechts langzaam uitgebreid. Het hier en nu wordt meer en meer in de beeldenbank opgenomen. De eenzaamheid, de isolatie en het alom tegenwoordige masker hebben hun plaats in mijn beelden ingenomen."
Maurice DROOGH (°1984, NL) leren we hier en nu pas kennen. Hij studeerde in Utrecht, Rotterdam en Brussel. Hij woont ook in Brussel en heeft sinds vorig jaar zijn atelier in Aalst.
Maurice Droogh is een schilder pur sang, die met olieverf op doek ‘banale’ onderwerpen uit het Brusselse straatbeeld omvormt tot kleurrijke tweedimensionale werken, die tegelijk een sculpturale en zelfs architecturale kracht bezitten.
Overvolle afvalcontainers, volgepropte winkelkarren, gestapelde kartonnen dozen of Jersey Barrier betonblokken die de openbare ruimte afsluiten behoren tot zijn terugkerend beeldend vocabularium. Voor hem zijn het de symbolen van het buitenleven in de grootstad.
Hij schildert ze in al hun volumineuze kracht, soms heel pasteus opgezet, gebaseerd op de realiteit, maar tegelijk flirtend met quasi abstracte achtergronden waardoor ze lijken te twijfelen tussen vaste grond onder hun voeten of zweven in de ruimte. Het geeft ze meteen de kracht om zich te onttrekken aan de banaliteit van het onderwerp en zodoende schilderijen te worden.