Eric De Smet met Retrospectief / 01 in Galerie EL (Welle)

                                                                

                                                                 Toen ik

                                                                 wou

                                                                 wonen in de tijd

                                                                 werd mij de maat

                                                                 ontnomen

 



 

Deze gebalde poëtische tekst van Eric DE SMET (°1947) maakt duidelijk dat hij niet alleen in zijn beeldtaal, maar ook met woorden een sobere, maar diepgravende en rusteloze sporenzoeker is.

 

Beeldend kunstenaar en galeriehouder Eric De Smet is erudiet, rustig en bedachtzaam. Toch schuilt achter dat rustige voorkomen een niet aflatende zoekende geest.

Zoals we reeds vroeger in Waterschoenen beschreven, situeert zijn streven naar evenwicht zich tussen twijfel en verlangen. Dat is overigens een perfect menselijke instelling, die zich bij de kunstenaar ook laat voelen in zijn letterlijke artistieke vertaling via zoekende lijnen en vormen.

Of hij die zoektocht nu ontplooit binnen de grenzen van kleine of immens grote tekenbladen, middels sculpturale objecten of installaties, steeds legt hij een traject af waarin 'onzekerheden' de enige zekerheid vormen.

 



 

Eric De Smet, Sporen / installatie, 1982 (hout, koord, papier, acryl)

Eric De Smet, Sporen (op de vloer)

Eric De Smet, Tekeningen

 

Eric De Smet heeft niet de pretentie om andere mensen te vertellen hoe het moet. Ook zijn artistieke visie wil hij geenszins opdringen.

Dat hij nu de ruimte van zijn galerie voor zichzelf reserveert onder de titel 'Retrospectief / 01' wijst op een moment van bezinning, even stilstaan bij verleden en heden om nadien weer verder te gaan.

Voor hemzelf is dat een voortdurend proces, voor de toeschouwers een unieke kans om zich met de denkwereld en het beeldenarsenaal van de kunstenaar te vereenzelvigen.

 

De tentoonstellingstitel wijst erop dat dit de eerste, maar niet de laatste terugblik is.

 

Eric De Smet, Sporen, 1982, 200 x 180 cm, (papier, acryl, metaaldraad)

 

 

 Vandaag neemt hij ons mee tot 1972, met het strakke blauwe schilderij in de hal.

Om de hoek, in de grote galerie laat hij in een betonnen paneel (1977) zijn eerste (nog rechtlijnige) 'sporen' zien.

De verdere evolutie vanaf 1980 laat zich in eerste instantie op de verdieping lezen met losser wordende inkervingen, over rondere en meer natuurlijke vormen en materialen die zich uiteindelijk ook vertalen in minuscule (maar grootse) en expansieve objecten of installaties. Let bijvoorbeeld op het kleine 'bootje' in de liggende vitrine op de vloer of het 'nest' bij het dakvenstertje, maar uiteraard ook op de grote sculpturale installatie die in het midden hangt.

 

Eric De Smet, Noodzaak - toeval en verlangen / traject,

 1995, brons, 27x35x3 cm

 

Beneden volgen we vanaf 1995 de sculpturen (MDF of brons) en tekeningen in de serie 'Noodzaak -toeval en verlangen / Traject', een lijn die tot op heden verder onderzocht wordt.

 

 

Eric De Smet

 

Retrospectief / 01

 

tot 25 november 2012

in

Galerie EL

Drieselken 38

9473 WELLE

 

vrijdag, zaterdag, zondag: 14 - 18 uur

 

www.galerie-el.be 



Op stap door 'Open Ateliers' in Gent, deel 1: PRESTIGE & Co

Op 20 en 21 oktober laatstleden gingen, op initiatief van NUCLEO, de deuren van heel wat Gentse kunstenaarsateliers open. Maar het bleef niet beperkt tot de kunstenaars met een atelier dat door Nucleo beheerd wordt. Liefst 150 kunstenaars, 75 ateliers, 10 organisaties, 7 exposities en 35 locaties  hielden zich klaar om dat weekend kunstliefhebbers te ontvangen.
Zelfs voor een geoefende Artspotter was dat uiteraard van het goeie te veel. Een goede planning drong zich dus op en een spijtige eliminatie van ongetwijfeld interessante adressen was onvermijdelijk.

Wij kozen voor 4 grote omgevingen: de buurt van het Sint-Elisabethbegijnhof, de Leopoldskazerne, het Begijnhof O.L.V. Ter Hoye in de Lange Violettestraat en het voormalig KTA op de Lindenlei.

'Prestige' in de Sophie van Akenstraat 13

Vandaag nemen we U mee naar de eerste omgeving met enkele ateliers en de tentoonstelling 'PRESTIGE' met een aantal kunstenaars uit de 'Nucleo-stal'.

De tentoonstelling 'PRESTIGE' op de benedenverdieping van het huis in de Sophie van Akenstraat 13 van het Sint-Elisabethbegijnhof kwam er op initiatief van Nicoline van Stapele, die haar rol als curator op schitterende wijze gecombineerd heeft met haar eigen inbreng als kunstenaar.

Ter herinnering voor wie het zelf gezien heeft en ter illustratie voor wie er toen niet bij was, nemen we U in woord en beeld even mee door de tentoonstelling en enkele aanverwante plekken.

 

 

Kristof Van Heeschvelde, atelierzicht

 

Als 'voorgerecht' naar de tentoonstelling komen we terecht in het atelier van Kristof VAN HEESCHVELDE (die ook met een werk in 'Prestige' zit), een kunstenaar in wiens werk de mens centraal staat. Dat leidt niet noodzakelijk tot 'mooie' verhalen, maar wel tot magistraal in beeld gebrachte vertellingen en situatieschetsen. Want Van Heeschvelde stelt prangende vragen over het suprematisme en egocentrisme dat bij de mens ingebed zit.

 

Binnenkort hopen we U uitgebreid kennis te laten maken met het werk en het gedachtegoed van deze kunstenaar.

 

*

 

Alvorens de eigenlijke 'Prestige'-tentoonstelling te bezoeken, wil ik toch nog even wijzen op de uitgangspunten van de deelnemende kunstenaars bij monde van de curator Nicoline van Stapele:

 

"Het ligt in onze bedoeling een selectie binnen de groep Nucleo kunstenaars te maken. Een selectie die gebaseerd is op de aard van het werk en het vermoeden dat het zou kunnen werken binnen de (beperkte) tentoonstellingsruimte van dit oude huis. Selectie gebaseerd op leeftijd, 'ranking', afkomst (nationaliteit) of sekse interesseren ons niet.

.../...

Het huis ademt een onnavolgbare vergankelijkheid uit."

 

De installatie van de verschillende kunstwerken leidt tot schitterende confrontaties met elkaar en met die 'vergankelijke' omgeving. Ruimte en werk lijken voor en door elkaar geschapen. De overkoepelende titel 'Prestige' mag dan met een zekere ironie gekozen zijn, toch heeft deze tentoonstelling in haar bescheiden omvang een immense indruk nagelaten 

 

Stephanie Leblon (Prestige)

 

 In de kamer tegenover het atelier van Kristof Van Heeschvelde hebben Stephanie LEBLON (binnenkort uitgebreid in Waterschoenen n.a.v. de tentoonstelling 'Vertigo' in Keulen, samen met Hedwig Brouckaert en Colin Waeghe) en Stephanie MAESEELE een onderkomen gevonden.

 

Stephanie Maeseele (Prestige)

 

 

 

Bardthesque (Prestige)

 

BARDTHESQUE toont een 'speelse' installatie met duistere kantjes in een tussengangetje 

 

Nicoline Van Stapele, detail uit installatie (Prestige)

 

Een voormalige 'keuken' waar Kristof VAN HEESCHVELDE uitzicht heeft op de gestructureerde, driedimensionale wereld van BRANTT en Nicoline VAN STAPELE  zich in een hoekje boven de gootsteen teruggetrokken heeft met de vraag "What's on a woman's Mind ?". (Het leven is meer dan afwassen alleen...)

Kristof Van Heeschvelde, Brantt & Nicoline Van Stapele (Prestige)

 

 

Mario De Brabandere & Nicoline Van Stapele (Prestige)

 

 Wie anders kon beter met deze muur omgaan dan Mario DE BRABANDERE ? Het is natuurlijk verre van de eerste keer dat hij ons intens gelukkig maakt met zijn 'eenvoudige' ingrepen. Maar ook als tekenaar en schilder staat hij heel hoog bij ons in het vaandel. U moet zijn naam maar eens invoeren in de zoekbalk van Waterschoenen. In Villa De Olmen (Wieze) zagen we hem ooit de duistere kelder ombouwen tot een ware schatkamer.

 

De dialoog met de installatie van Nicoline VAN STAPELE zorgt voor een evenwichtige rust.

 

Olivier Goethals (Prestige)

 

 In het doorkijkje... werk van Olivier GOETHALS en in de hoek van de traphal een sobere ingreep van Ben BENAOUISSE.

 

 

 Ben Benaouisse (Prestige)

 

 Als we water horen en zien stromen (in videoprojectie) is hoogstwaarschijnlijk Ann DECAESTECKER in de buurt. Haar werk is hier eens te meer fenomenaal ingeplant.

Ann Decaestecker (Prestige)

 

 Net voor de achterdeur leidt een smalle gang naar... een houtskooltekening van Maaike LEYN. 

Commentaar overbodig...

Maaike Leyn (Prestige)

 

 Mira ALBRECHT, die we onlangs nog de show zagen stelen in  de stadstentoonstelling KRASJ te Ninove, zorgt ook hier in de tuin voor de onverwachte, kleurrijke noot.

 

Mira Albrecht (Prestige)

 

Wim DE MAAT trekt zich terug in de halve duisternis van een achterkamertje... 

 

Wim de Maat (Prestige)

 

Tot daar een bondig overzicht van de Prestige-tentoonstelling.

 

*

 Op de verdieping maken we nog kennis met het (voorlopige) minuscule atelier van Vicky LEMA, die we binnenkort te zien krijgen in de eerstvolgende editie van Happy House (waarover later meer...)

 

Vicky Lema, atelierzicht (detail)

 

We verlaten het gebouw in de Sophie van Akenstraat en gaan op zoek naar de Simon de Mirabellostraat, waar we een bezoek brengen aan Maria DE GREVE (een 'oude' bekende van Waterschoenen en recent nog uitgebreid in beeld naar aanleiding van de tentoonstelling 'Sans gêne' in Villa De Olmen te Wieze).

 

Ten slotte brengen we een bezoek aan het atelier van haar overbuur Lucas DEVRIENDT, die we met zijn onwaarschijnlijke portretten al eens in beeld brachten bij zijn tentoonstelling in de Antwerpse Galerie Van De Weghe.

 

Lucas De Vriendt, atelierzicht

 

 In onze tweede bijdrage over de 'Open Ateliers 2012' nemen we U binnenkort mee naar de Kazerne in de buurt van het Citadelpark.



Werner Mannaers 'In den Bouw' te Kalken

'In den Bouw' presenteert de laatste tentoonstelling voor de winterstop. Dan is het wachten tot april 2013 alvorens het volgende evenement georganiseerd wordt, maar de warme gezelligheid van Estaminet In den Bouw blijft natuurlijk in alle gulheid beschikbaar.

U hebt dus alvast één goeie reden om nu te gaan kijken.

Een tweede reden is het 'recht voor de raap', schijnbaar chaotische, maar o zo gevoelige werk van ...

Werner MANNAERS (°1954).

 

 

Werner Mannaers @ In den Bouw

 

 

Meteen in het eerste zaaltje wacht ons een keurige rij van zeven kleine werken op papier. Kleur,lijnvoering en vlakverdeling nestelen zich dadelijk op ons netvlies, als speelse vingeroefeningen die los uit de pols lijken te komen.

Laat U echter ook van nabij 'verleiden' of 'misleiden' door de toegevoegde woorden, zinnen of woordspelingen: 'Ziemlich Dramatisch' bij een soort landschappelijk interieur, 'You' bij een blauw vrouwelijk naakt tegen een gele achtergrond of 'Formalismo Contemporaneo' bij een zwevende, expanderende, maar toch nog in toom gehouden kleurvorm.

 

Werner Mannaers, Je t' attends

 

 

Waar hij in de werken op papier nog duidelijk kiest voor een 'all over' bewerking van de drager, bewandelt hij in zijn schilderijen op doek ook de weg van snel neergezette, maar genuanceerde, sobere lijnen of vlakken.

Toch laat hij zich ook hier wel eens verleiden tot lyrische beschouwingen in wat me doet denken aan een kleurrijk gestippelde 'liefdesbrief' in verschillende alinea's en toonaarden, die hij met potlood ondertekent: 'Je t' attends'.

Werner Mannaers, You

 

 

De liefdesperikelen sluimeren wel eens meer op de achtergrond, zoals in 'Amour inventé amoureux'. Maar net zo goed duikt in zijn schilderijen de grote leegte op, als een schoongeveegd bord, waar nog vaag restanten van het nabije verleden zichtbaar zijn.

 

Werner Mannaers, Cahier de brouillons

 

 

Het boek 'Cahier de brouillons' bevat een selectie van 600 tekeningen

 http://merpaperkunsthalle.org/projects/view/254

 

*

 

Werner Mannaers

'Die Suppe ist gegessen'

 

tot 11 november 2012

In den Bouw

Zomerstraat 85

KALKEN

 

vrijdag vanaf 19 uur

zaterdag vanaf 14 uur

zondag vanaf 11 uur

 

www.indenbouw.be

 

www.wernermannaers.com

 

 

 

 



Alan Smith bij Bavart in Gent

 In de buurt van Het Sint-Elisabethbegijnhof en het Rabot werd het souterrain van een flink uit de kluiten gewassen stadswoning (19e eeuw) met enige schroom en liefde voor de oorspronkelijke elementen omgebouwd tot galerie voor actuele kunst.

BAVART is de naam van deze plek waar woord en kunst elkaar raken.

Bavart toont kunst, maar wil ook een ereplaats toekennen aan het praten over kunst, kunstenaars en kunstliefhebbers met elkaar in gesprek laten gaan.
'BAVarder' (het Franse woord voor 'babbelen') en ART versmelten bij Bavart tot het kijken naar, genieten van en spreken over kunst.

Sfeerbeeld Bavart met werk van Alan Smith

Ook LUISTEREN is een belangrijke factor, niet alleen in gesprekken, maar ook in het muzikale aanbod van Bavart. Intieme optredens gaan door op het podium in de living.

Op 31 oktober 2012 om 20.30 uur zijn de 'Cardboardbags' en 'Lucie Thorne' te gast.
Gratis toegang

Pittig detail: bij elke nieuwe vernissage kookt de kunstenaar voor de groep kunstliefhebbers. Iedereen welkom mits een kleine bijdrage (max. 25 personen).

(c) Alan Smith

In de lopende tentoonstelling toont Alan SMITH een reeks kleine schilderijen die, binnen een nochtans strikt schema, een levendige variatie in kleur en vorm bevatten.

"Deze groep van 16 olieverfschilderijen werd geselecteerd uit een reeks van twintig werken die elk gebaseerd zijn op één geometrisch patroon. In een 'vlakte' van virtueel oneindige symmetrieën, selecteerde en combineerde ik identiteiten om zo, door middel van kleur en verfstructuur, te komen tot stabiele composities."

Alan Smith

Bavart, waar woord en kunst elkaar raken

De tentoonstelling van Alan SMITH

tot 10 november 2012

in

BAVART

Noordstraat 32

9000 GENT

woensdag vanaf 19 uur

zaterdag van 14 - 18 uur 

Alles wat U over Bavart wilde weten, maar nooit hebt durven vragen...

www.bavart.be



Linea recta / pa-ra-de: een editie van Francis Denys

 Wie niet weet dat 2012 het BOONjaar is, met talrijke activiteiten in de stad Aalst en op verschillende andere plaatsen, heeft waarschijnlijk een hele tijd op een andere planeet gewoond. Honderd jaar geleden (15 maart 1912) werd Louis Paul Boon in Aalst geboren.

Op 23 juni 2012 werd een BOONPARADE georganiseerd (wat zou Aalst zonder stoeten zijn?)
In de voorafgaande maanden hadden verschillende beeldende kunstenaars zich geëngageerd om samen met diverse groepen te werken aan dit project.

(Lucie Renneboog, Stief Desmet, Wouter Cox, Patrick Schrevens, Olivier Bras, Bart Lodewijks, Danny Cobbaut, Robin Vermeersch, Evy Bosman, Frank Bragigand en Francis Denys.)

 

Francis Denys, Linea Recta, Editie 49 exemplaren, 2012


De dag van de Parade trok de hele stoet van de Kapellekensbaan, langs de Markt naar het vernieuwde Werfplein, vlakbij de Dender.
Francis DENYS toonde zich met zijn ellenlange sculptuur op wieltjes 'LINEA RECTA' als een heuse performance artiest. Hij trok een vlammend rode lijn door de straten van de stad en effende, nu eens zigzaggend en dan weer in een rechte lijn, het pad voor Louis Paul Boon langs de 'muur van Schotte' (Ondineke wandelde ongezien mee) naar de plek waar het Daensmonument uitkijkt op de Dender.

Vorige zaterdag (20 oktober 2012) werd in het Aalsterse stadhuis een schitterende, gelimiteerde editie (49 genummerde en getekende exemplaren) met 18 laserprints op 'accordeonformaat' voorgesteld. Op de zwart-witte, matte prints slingert de (met de hand ingekleurde) rode 'linea recta' zich over de grijze straten.

De bijgevoegde DVD bevat een fotografisch overzicht van de tocht.

Dankzij de steun van verschillende partners is deze unieke editie te koop voor slechts 25 EURO.
Beschikbaar bij de balie van het Stedelijk Museum 't Gasthuys in Aalst
of bij de kunstenaar Francis Denys
francisdenys@gmail.com

Francis Denys realiseerde naar aanleiding van de Parade ook een radioprogramma voor Radio Katanga (zie Katanga rewind player / Radio Katanga Specials / 2012-06-23)

 

 Francis Denys, Linea Recta, bijna klaar voor de parade, 23 juni 2012

 

 

 Kapellekensbaan, De muur van Schotte, 23 juni 2012

 



'Façade' in Aalst, Waregem en Middelburg

façade, de (v, ) [-s, -n] voorgevel, voorzijde . schijn

Voor het tentoonstellingsproject 'Façade' nam het CBK Zeeland (Centrum voor Beeldende Kunsten) in Middelburg het initiatief. Wel werd grensoverschrijdende samenwerking gezocht met twee Vlaamse kunstencentra: Be-Part in Waregem en Netwerk in Aalst.
Toch hebben de drie participanten elk een geheel eigen invulling aan het onderwerp gegeven.

MIDDELBURG

CBK Zeeland heeft er een heuse stedelijke tentoonstelling van gemaakt met veertien grote installaties van Nederlandse en internationale kunstenaars in het stadscentrum en langs een deel van de omwalling, onder het motto: 'Niets is wat het is, alles is wat het lijkt'.
Daarmee focust de tentoonstelling op het begrip 'authenticiteit' vanuit de vaststelling dat het oude, historische stadsbeeld van Middelburg berust op een valse waarneming, een façade. Na de verwoestingen door de tweede wereldoorlog werd de stad 'historisch' heropgebouwd, maar schijn bedriegt.
De wandeling brengt U niettemin langs een aantal bekoorlijke plekken in Middelburg en zorgt bovendien voor sterke confrontaties.

Het project is al sinds 17 augustus aan de gang, maar U kunt er nog tot 18 november terecht.

 

 Het parcours van 'Façade' in Middelburg

De namen van deelnemende kunstenaars als Marinus BOEZEM en Tadashi KAWAMATA (onlangs nog opmerkelijk te gast in Track-Gent met zijn installatie 'Favela' bij de Dampoort), klinken U ongetwijfeld bekend in de oren.

Een windmolen aan de rand van het water... bij Kawamata als ruwhouten tijdelijke 'architectuur'... ontdaan van zijn functionele mogelijkheden, maar als symbool en historische link van een ongekende kracht.

 Tadashi Kawamata, Windmill, 2012 (Middelburg)

Maar met zijn bloemenkiosk aan de andere kant van de stad zet Tobias REHBERGER eveneens een schitterend voorbeeld van architecturale installatie neer. De strakke opbouw, gekoppeld aan een schijnbare toegankelijkheid zet het begrip 'façade' perfect in de verf. Ook hier is de inplanting subliem.

Voor SARAH & CHARLES is het creëren van illusies een fulltime bezigheid, geënt op hun activiteiten als decor- en sfeerbouwers in de filmwereld. Hun billboard 'La Nuit Américaine' in het kleine parkje op het Damplein is dan ook 'slechts' het fotografisch residu van hun nachtelijke filmtechnische activiteiten op deze locatie.

Bijzonder indrukwekkend is de architecturale, monumentale sculptuur of installatie van Renato NICOLODI, vlak bij het water van de omwalling. Nicolodi creëert monumenten voor de herinnering aan een niet zo prettig verleden. Dat hij zijn 'Speer-architectuur' hier neerzet met op de achtergrond een verscholen Joods kerkhofje is geen toeval.

Dat Nicolodi even monumentaal voor de dag kan komen met werk op klein formaat, mochten we vorig jaar in de kerk van Watou vaststellen. Vanaf donderdag 25 oktober 2012 stelt hij tentoon bij Galerie Van De Weghe in Antwerpen (wij brengen U ongetwijfeld binnenkort een verslag).

Renato Nicolodi, De Profundis, 2012 (Middelburg) 

Ook de ingrepen van Georges ROUSSE, Filip DUJARDIN, Thorsten BRINKMAN, Olaf HOLZAPFEL, Karin VAN DAM, Daan ROOSEGAARDE, Krijn DE KONING, Tamara DEES en Joost VAN DEN TOORN mag U niet missen.

*

WAREGEM

Bij Be-Part werd gekozen voor een andere, meer intieme aanpak binnen de muren van het kunstencentrum. Hier loopt het project overigens op 28 oktober ten einde.

De vier deelnemende kunstenaars (Stijn COLE, Hans DEMEULENAERE, Honoré d'O en Wesley MEURIS) hebben het begrip 'façade' in een ruime context geïnterpreteerd. Sommigen zochten hun inspriatie en onderwerpen op reis in een wijde(re) wereld, terwijl anderen terugplooien op een besloten omgeving.

We lieten ons imponeren door de perfectionistische bomen-tekeningen van Stijn Cole en de strakke, lege museale vitrinekasten van Wesley Meuris (Display Case for Portrait Statues).

 Be-Part, Waregem

*

AALST

Ook Netwerk kiest voor een 'binnententoonstelling', maar met bepaalde nadrukkelijke links naar de buitensituatie in de stad Aalst. Dat kunnen architecturale, sociologische, historische verwijzingen zijn, maar ook heel letterlijke tentoonstellingselementen in het stadsbeeld.

Maar het plaatselijke wordt ook in een ruimere, internationale context gesitueerd. Nog andere kunstenaars trekken zich terug achter hun eigen (on)veilige façade.

Het begrip façade, als buitenste gevel van een gebouw, fungeert in deze tentoonstelling als de grens tussen het private en het publieke, tussen het innerlijke en het uiterlijke. Architectuur speelt een belangrijke rol in de verbeelding van menselijke dromen, verwachtingen en angsten.

Achter architecturale façades schuilen nieuwe of onbekende werelden, zich bewegend tussen afbraak en opbouw, maar ook menselijke façades die dan weer balanceren op de grens tussen begrip en onbegrip, tussen samenwerking en tegenwerking, tussen inzet en afstandelijkheid,...

Een opmerkelijk item in deze is zeker het project 'A public school by a public team' (Stijn ANK & Public Team), waarbij de geplande bouw van een nieuwe vleugel bij de Aalsterse Academie Beeldende Kunsten voor de nodige controverse op architecturaal, beleids- en menselijk niveau zorgt.

 Stijn Ank & Public Team, A Public School for a Public Team, Maquette, 2012

Stap mee in de grote speeltuin van Dirk ZOETE met 'Façade Parade' in de grote galerie. In de toegangspoort van het stadhuis op de Markt legt een videopresentatie van deze kunstenaar nog meer links tussen de stedelijke architectuur en zijn speelse, getekende ingrepen.

In de Studio bouwde Veerle MICHIELS de gevel van een voormalig winkelpand aan de Dendermondsesteenweg 1a na. De benadering is tegelijk echt en surrealistisch, persoonlijk (gebaseerd op adressen die haar overleden vader als vertegenwoordiger bezocht) en onpersoonlijk (leegstaand). Ik denk aan de vroege installaties met winkelvitrines van Christo, maar voel ook een stukje Hopper binnensluipen.

Lucie Renneboog, Isolation, 2012 (detail)

Lucie RENNEBOOG laat in een kenmerkende sculpturale installatie al haar (artistieke) 'duivels' los, maar probeert ze tegelijk binnenskamers in bedwang te houden.

In een opeenstapeling en schijnbaar wilde samensmelting van lichte isolatiematerialen (de ondraaglijke lichtheid van haar monumentaal werk is zo kenmerkend) laat ze in de kern een leeg plateau constant ronddraaien: 'Isolation' in al zijn betekenissen...

Alice DE MONT zoekt in haar ontdubbelde filmproject 'Façade' in close-up de confrontatie met de stad op. Gedetailleerde architecturale waarnemingen in en buiten de tentoonstellingsruimte, fictieve stadsplannen, muzikale achtergronden of menselijke ontmoetingen,... proberen een lijn te trekken naar een overkoepelende ervaring van het stadsbeeld.

Alice De Mont, Façade, 2012, videoprojectie (momentopname)

U hebt hier nog werk te goed van Charlotte MOTH, Steaan DHEEDENE, Lotte VAN DEN AUDENAEREN, Sofie VAN DER LINDEN, Anna MALAGRIDA, Piki en Liesbet VERSCHUEREN en Jurgen OTS.

Meer info

www.facade2012.com



Charif Benhelima: Polaroids 1998 - 2012 in Bozar (Brussel)

 

  

Being born and raised in Belgium, and having a Moroccan background, has always been the base of my quest -through photography- for an understanding of human relations and living conditions in a multicultural society.

Aan het woord is kunstenaar Charif Benhelima (°1967), zoon van een in de jaren '60 in België geïmmigreerde Marokkaanse vader en een Belgische moeder. Een exquise selectie van 280 van zijn foto's werden voor het eerst samengebracht in een intieme overzichtstentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten. Een ware ode aan de polaroid. In tientallen en tientallen beelden. Stuk voor stuk pareltjes.
 

beeld uit de tentoonstelling Charif Benhelima: Polaroids 1998-2012

(c) foto: Veerle De Saeger

 

Benhelima werkt bijna uitsluitend met Polaroid 600 films. Zijn beelden zijn scherp en onscherp tegelijkertijd. Ze spelen een subtiel picturaal spel van tonen en verbergen, van bevestiging en twijfel. Zo ontstaan kleine banale, alledaagse taferelen. Extreem overbelicht, lijkt de achtergrond in zijn beelden te verdwijnen. Black-Out beelden, zoals hij ze zelf noemt:  een stoel, een fietser, een fiets, een vuilbak, een duif. Polaroidbeelden van schaduwen en schimmen.

 Charif Benhelima, uit de reeks Black-Out (2005-nu)

Ik zag. Maar was het wel zien?

Was het niet de herinnering aan een duif,

zoals ze gegrift staat in het beeldenarchief van mijn geheugen,

die maakte dat ik in de zachte tinten van paars, blauwgroen en grijs

de vorm herkende van een duif?

(Koen Vansynghel)

Charif Benhelima, uit de reeks Harlem on my mind, I was, I am (1999-2002) 

Op zoek naar zijn eigen identiteit, trok Benhelima in 1999 naar Harlem, New York. In een confronterende reeks Harlem on my mind: I was, I am brengt hij het alledaagse leven in deze verloederde Afro-Amerikaanse wijk fotografisch in beeld. Identiteit en multiculturaliteit zijn trouwens begrippen waarmee de fotograaf zelf innerlijk wroet en vecht. Semites, een reeks imaginaire (zelf)portretten in zwart-wit lijkt wel een rusteloze zoektocht van de kunstenaar naar de complexiteiten van zijn identiteit. Je est un autre (Rimbaud).
 

Charif Benhelima, uit de reeks Roots (2008 tot nu)

 

 

Poëtischer en meer recent is de reeks Roots:  tijdloze, verstilde foto's die ontroeren in hun abstractie. Een vaas, een bloem, een stengel of een plant. Als een parfum, vluchtig maar prikkelend zijn Charif Benhelima's foto's om te lezen en opnieuw te lezen.

Bozar presenteert de tentoonstelling trouwens in intieme sfeer, in de prachtige Blanc & Noir ruimten van het Paleis voor Schone Kunsten. Zalen die destijds al door architect Victor Horta bestemd waren voor de presentatie van fotografie.
 

 Charif Benhelima, Occupancy III (2008) uit de reeks Roots (c) foto: Veerle De Saeger

Tentoonstelling Charif Benhelima: Polaroids 1998-2012

 nog tot en met 18 november (dinsdag tot en met zondag 10 tot 18u)

 in Bozar, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel

www.bozar.be

Van het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel reist de tentoonstelling verder door naar het Contemporary Art Museum in Rio de Janeiro. Later dit najaar (van 6 oktober t/m 16 december) verwelkomt B.P.S.22, ruimte voor hedendaagse creatie van de Provincie Henegouwen in Charleroi, ook werk van Charif Benhelima in de groepstentoonstelling Intranquillités, samen met werk van El Baz en Mounir Fatmi. http://bps22.hainaut.be


Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN



Lineart als onderdeel van Art Gent

De voorbije jaren trok ik op mijn 'WATERSCHOENEN' (soms ook letterlijk) telkens naar LINEART. 
Nu de beurs zich in een ruimere context presenteert, wil ik er uiteraard opnieuw bij zijn.
Noteer alvast 30 november tot 4 december 2012 en misschien ontmoeten we elkaar in Gent.

*

Dit jaar vindt de eerste editie van de kunstbeurs Art Gent plaats. Binnen deze beurs is er ruimte voor vier kunstafdelingen: Lineart, Young en de gloednieuwe zones Vintage+Design en B.Art.

Het campagnebeeld van art gent 2012

door  fotografe Julie Scheurweghs, 'Unicorn'

Het model op de foto is overigens ook fotografe.

Lisa De Boeck vormt met haar moeder Marilène Coolens het duo MEMYMOM.

Voor de lezers van WATERSCHOENEN niet onbekend...

Met de geboorte van Art Gent wordt er een nieuwe, kwalitatief hoogstaande kunstbeurs opgericht die vier verschillende zones omvat en inspeelt op een unieke bezoekerservaring. Christoph Ruys, beursleider van Art Gent zal toezien op het kwalitatieve en aanvullende karakter van de verschillende zones die elk hun eigen sfeer zullen uitdragen.

De zone Lineart omvat de nationale en internationale beeldende kunst uit de 20e en 21e eeuw. De jonge bezoeker kan hier tal van kunstwerken ontdekken en de klassieke verzamelaar kan museaal erkende werken kopen. Galeries tonen hun beste kunstenaars, aangevuld met een selectie topkunstenaars van de 20e eeuw in een focus op ‘de modernen’ en op ‘fotografie’

In Young zal nationale en internationale kunst met visie, durf en ambitie van de 21e eeuw te vinden zijn. Dit onderdeel laat vernieuwing zien en geeft de kans de gevestigde waarden van morgen te ontdekken. Rick Vercauteren, Directeur Museum van Bommen van Dam (Venlo), zorgt voor een focus op Nederland en Francis Feidler, Directeur van het ikob (Eupen), treedt op als curator van de ‘gigacase’.

Vintage+Design zal vintage van de 20e eeuw en design van de 21e eeuw tentoonstellen. Dit is meer dan ooit een ‘way of life’ en met een referentielijst van een duizendtal internationale ontwerpers van de 20e eeuw beschikt deze zone over de perfecte handleiding. Hier is betrouwbare kwaliteit en authenticiteit uit de 20e eeuw te vinden en 21ste-eeuwse vernieuwende en uitzonderlijke creatieve kwaliteitsobjecten voor in de woning. Het design van vandaag is tenslotte de vintage van morgen.

B.Art de ruimte vullen met uitsluitend 100% Belgische kunst. Deze zone is gloednieuw en zonder meer baanbrekend in de beurswereld. Ze wordt opgebouwd rond individuele kunstenaars die elke een solo-stand van 25m² bezetten. De kunstenaar wordt vertegenwoordigd door een galerie, kunsthandelaar of mecenas. Kunst vanaf 1900 en gecreëerd door Belgische of in België wonende en werkende kunstenaars staat centraal.

 *

Beursleider Christoph Ruys wordt bijgestaan door een adviesraad die bestaat uit Flor Bex, Lieven Daenens, Philippe Van Cauteren, Willy Van den Bussche, Johan Swinnen, Willem Elias, Rick Vercauteren, Paule De Boeck en Francis Feidler.  



Art Gent zal in totaal meer dan 15 landen vertegenwoordigen en 1.000 kunstenaars ontvangen op een oppervlakte van 19000 m².

Art Gent

van 30 november tot en met 4 december 2012
dagelijks van 14 tot 22 uur 

in Flanders Expo Gent.