Marcus Bering met 'Pointless' in Galerie budA (Asse)

'POINTLESS' heet de tentoonstelling van Marcus BERING (°1964 in Bremen, woont en werkt in Brussel).

Nochtans durf ik na mijn bezoek in alle duidelijkheid zeggen: "Hij heeft een punt!"

Hij presenteert, ondanks of dankzij alle schijnbare eenvoud, een steekhoudend verhaal.

En laat me bovendien eerlijk zijn: ik hou van minimalistische benaderingen.

 

Maar laten we toch beginnen bij het begin van de tentoonstelling. Meteen bij de voordeur word ik geconfronteerd met gekleurde punten, ronde doppen of stoppen op de muur, apart of gecombineerd en als het ware samengesmolten.

 

De vloer van de voorkamer lijkt wel een planetair stelsel met doppen in diverse metaalkleuren, verschillende maten en constellaties, doorspekt met natuurlijke en andere lichtbronnen en zowaar voorzien van dat ene, spectaculaire streepje zon.

 

Daar word ik nu eens echt vrolijk van...

 

(c) Marcus Bering @ budA Gallery

 

Marcus Bering ontpopt zich in de voorkamer als een 'Master of the Universe', maar laat zich ook in de andere ruimtes van deze galerie-woning van zijn beste kant zien.

 

Steeds werkt hij met gelijkaardige basiselementen, die hij nu eens als enkelvoudig geheel gebruikt en dan weer bewerkt, slijpt, kleurt, samenvoegt in meestal horizontale (de elementen naast elkaar) of heel af en toe verticale (de elementen op elkaar) samenstellingen.

 

Met die basiselementen ontpopt hij zich verder als een installatiekunstenaar die, om het met de woorden van Raymond van het Groenewoud te zeggen, 'zalen kan doen vollopen en zalen kan doen leeglopen'. Bij Bering betekent dat enerzijds een flink gevulde ruimtelijke opstelling zoals in de voorkamer, maar tegelijk is hij net zo sterk in een minimale installatie zoals met het minuscule blauwe 'sculptuurtje' op de vloer rechts voor de wand met 'tekeningen' in de living.

 

(c) Marcus Bering @ budA Gallery

 

Precies die 'tekeningen' vormen de basis van het oeuvre, of het nu gaat om echte tekeningen dan wel om op papier gekleefde punten. Tekeningen kunnen later eventueel uitmonden in sculpturale objecten of een volstrekt eigen leven leiden.

De voortdurende herhaling van die ene ronde basisvorm gaat als een mantra door de hele artistieke productie.

(c) Marcus Bering @ budA Gallery

 

Bering studeerde filosofie, kunstgeschiedenis, grafisch design en beeldhouwkunst en draagt bijgevolg een meer dan behoorlijke theoretische en artistiek-technische achtergrond mee.

Dat hij zich ondanks alles weet te beperken tot een volgehouden minimalisme is dan ook bijzonder veelzeggend.

 

'In der Beschränkung zeigt sich der Meister' is hier ongetwijfeld op zijn plaats.

 

(c) Marcus Bering @ budA Gallery

 

Ook het ongepolijste object in de achtertuin eist zijn plaats op, verrassend en verwarrend, in onze fantasie zelfs refererend aan een landmijn.

Maar wees gerust! U kunt deze tentoonstelling zonder enig gevaar voor Uw lichamelijke of geestelijke gezondheid bezoeken.

 

Een absolute aanrader voor de minimalisten onder U...

 

(c) Marcus Bering @ budA Gallery

 

 

 Marcus Bering

POINTLESS

tot 23 december 2012
in
galerie budA
Buda 14/16
1730 ASSE

zaterdag-zondag: 14-18 uur

www.budart.be

Nog tot 3 februari is er ook werk van Marcus Bering te zien in de groepstentoonstelling 'Approche aux constellations' in Atelier 340 te Jette.
 

 



PARALLELLIE: Marie-Thérèse De Clercq versus Roger Raveel in Light Cube Art Gallery (Ronse)

 Het was Natalia Tsala, de galeriste van de Light Cube Art Gallery zelf, die de parallellen tussen de fotobeelden van Marie-Thérèse DE CLERCQ en de tekeningen van Roger RAVEEL vaststelde.
Het is dus niet zo dat de kunstenaars in onderling overleg hun werken hebben laten ontstaan. Daarvoor liggen foto's en tekeningen overigens ook in de tijd te ver uit elkaar. Niettemin ontstaat er een duidelijke dialoog tussen de naast elkaar gepresenteerde werken.
Bijgevolg kan die 'Parallellie' als een stevige kapstok dienen voor een dubbeltentoonstelling.

 

 Voor Roger Raveel, eminence grise van de Vlaamse kunstwereld, is het een zoveelste confrontatie. Voor Marie-Thérèse De Clercq is het uiteraard een stevige surplus om met de 'Meester van Machelen' op hetzelfde podium getild te worden.

 

Tekeningen van Roger Raveel en fotobeelden van Marie-Thérèse De Clercq

 

 

 In februari van dit jaar nam Waterschoenen U mee naar een gelijkaardig project in de Antwerpse Fifty One Gallery, waar tekeningen van Arpaïs Dubois en foto's van Yamamoto Masao elkaar ontmoetten in 'Were we met, an ongoing dialogue' met een tentoonstelling en een boek.

Hier ging het wel degelijk om een samenwerking waarbij de ene reageert op het werk van de andere en omgekeerd.

 

Hoewel het uitgangspunt in Ronse dus totaal anders ligt, zijn de parallellen daarom niet minder tastbaar.

Wat in wezen een tentoonstelling rond het fotowerk van Marie-Thérèse De Clercq had moeten worden, heeft door de 'Parallellie' een totaal andere dimensie gekregen.

Toch blijft de vrijheid van de fotografe gevrijwaard. Haar werk beperkt zich dan ook niet tot rechtstreekse confrontaties met het werk van Raveel, maar kan zich daarnaast ook vrijelijk in de expositieruimte ontplooien.

 

Light Cube Art Gallery

 

 Bovendien konden vrienden uit andere artistieke disciplines mee het project ondersteunen. Zo was er tijdens de vernissage het optreden van dichteres Ingrid VANDEPAER, die ondermeer het werk van Raveel en De Clercq op de uitnodiging (zie foto bovenaan: Parallellie) taalkundig-poëtisch omschreef:

 

over de tekening van Raveel...

 

Ik hang in mijn hemel

een orde te verzinnen.

 

Onbekende woorden

zwerven rond.

 

Letters breken tot scherf.

 

Het licht valt

in vele talen.

 

Op de bodem

smelten vlokken

vanzelf in elkaar.

 

(c) Ingrid Vandepaer

 

over de foto van Marie-Thérèse De Clercq...

 

Altijd onderweg

als water dat loopt en loopt

en waar blijft het dan?

 

(c) Ingrid Vandepaer

 

(De dichtbundel is beschikbaar in de galerie)

Marie-Thérèse De Clercq in dialoog met Roger Raveel

 

 

 De beide oeuvres zijn in feite gebaseerd op een 'banale' realiteit. Maar elk op hun manier weten de kunstenaars die om te buigen tot een geheel eigen, artistieke realiteit. De picturale wereld van Roger Raveel is bij elke kunstliefhebber genoegzaam bekend. Wie ooit in het Raveelmuseum in Machelen geweest is, keert onvermijdelijk terug met een verfrissend beeld van een volgehouden artistieke (in)spanning.

De tekeningen spelen een zeer belangrijke rol in dat werk. Momenteel loopt overigens in het Raveelmuseum een tentoonstelling: 'Roger Raveel. Tekeningen en objecten (en enkele schilderijen)', waar Waterschoenen U binnenkort mee naartoe neemt. Het wordt een schitterende kans om U het werk van Raveel te laten (her) ontdekken.

 

Prof. dr. Johan Swinnen, fotografiekenner bij uitstek, noteerde in zijn inleiding ondermeer hoe Marie-Thérèse De Clercq haar beelden componeert op het spanningsveld 'tussen het representeerbare en het verbeeldende denkbare'. Haar fotobeelden lijken collages, maar dan wel met dien verstande dat 'zij die weet te construeren in één beeld en steeds componeert bij opname'. Droom en werkelijkheid raken en overspoelen elkaar. Ze hebben elkaar duidelijk nodig. Het valt ook op hoeveel lege of vervallen locaties opduiken, dialogerend met schaduwen of vreemde profielen.

De fotobeelden van Marie-Thérèse De Clercq houden zich staande op de grens tussen fotografie en grafische kunst.

 

Marie-Thérèse De Clercq kwam reeks eerder aan bod in WATERSCHOENEN, in 2010 met 'Betonrot' in De Markten (Brussel) en in 2011met 'Abstracties' in Villa De Olmen (Wieze)

 

 

PARALLELLIE

 

Marie-Thérèse De Clercq

fotobeelden

 

Roger Raveel

tekeningen

 

tot 16 december 2012

 

in

Light Cube Art Gallery

Sint-Martensstraat 12

9600 RONSE

 

vrijdag, zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

 

Een catalogus van 'Parallellie' is beschikbaar in de galerie

 

www.light-cube.be



Art Gent komt eraan: nog 5 keer slapen...

Op 18 oktober 2012 bezorgde WATERSCHOENEN U al een overzicht van Art Gent met zijn verschillende afdelingen (waaronder Lineart).

Vanaf vrijdag 30 november is Art Gent dan eindelijk te bezoeken in Flanders Expo (Gent).

 

Hierna volgen nog enkele kleine tips uit het programma.
Maar natuurlijk is er meer... veel meer...

 

YOUNG legt de nadruk op vernieuwing in de nationale en internationale kunst uit de 21e eeuw, met een speciale link naar Nederlandse galeries en kunstenaars.

 

Ik ga in elk geval op zoek naar de (Belgische) fotografe Stephanie YOSHIWARA (°1984), die met haar foto's van foto's de fotografische realiteit nog extra op zijn kop zet.

 

 

(c) Stephanie Yoshiwara @ 44 Gallery, Brugge

 

 

B.ART 100% Belgian art staat voor Belgische kunst vanaf 1900.

 

Individuele kunstenaars, vertegenwoordigd door een kunstgalerie, een kunsthandel of mecenas krijgen hier een eigen stand.

 

Ik kijk in elk geval uit naar Yves BEAUMONT, Johan CLARYSSE, DENMARK,...

 

(c) Yves Beaumont @ Galerie Zwart Huis, Knokke

 

 

LINEART staat voor nationale en internationale kunst uit de 20e en 21e eeuw.

 

Ik ga zeker op zoek naar de hommage aan Guy LECLERCQ.

 

'Unicorn', het campagnebeeld van Art Gent 2012

(Foto door Julie Scheurweghs)

 

 

In de afdeling VINTAGE + DESIGN wordt, onder impuls van Lieven Daenens (directeur van het Gentse Designmuseum), ondermeer een hommage aan de Belgische meubeldesigner Jules WABBES (1919-1974) gepresenteerd. Tot 13 januari loopt in BOZAR Brussel overigens nog een overzichtstentoonstelling van Jules Wabbes.

 

Vrijdag 30 november tot en met dinsdag 4 december 2012

14 tot 22 uur in Flanders Expo te Gent

 



André Van Schuylenbergh 'HERONTDEKT' in Aalst

In het Stedelijk Museum 't Gasthuys en het Cultureel Centrum De Werf loopt tot en met 22 december 2012 een dubbeltentoonstelling met werk van André VAN SCHUYLENBERGH (°1952).

Hoewel hij al jaren zeer grote bekendheid verwierf met zijn 'lineair gestileerde' vrouwenhoofden, is zijn schilderspalet en interessesfeer duidelijk veel ruimer en gevarieerder.
Natuurlijk zijn die gestileerde vrouwenhoofden (al dan niet met felle kleurvlakken gelieerd) de synthese van een weldoordacht métier en zijn ze dus niet zomaar toevallig een succesverhaal binnen zijn oeuvre geworden.
Maar het is toch onvoorstelbaar vast te mogen stellen hoe hij als kunstenaar van alle markten thuis is.

 (c) André Van Schuylenbergh

Voor heel wat mensen zal deze overzichtstentoonstelling een echte openbaring zijn:

André Van Schuylenbergh (HER) ONTDEKT !

Zijn kunst is tegelijk universeel en intiem verbonden met zijn stad en de mensen rondom hem.

Met spreekwoordelijk gemak schetst hij een doorleefd winters landschap met de Aalsterse watertoren, gezien vanuit het stadspark en het belendende natuurdomein.

Even verderop in de tentoonstelling schildert hij met fotografische precisie het 'Klein Parksken' in de buurt van zijn jeugd.

André Van Schuylenbergh is en blijft een jongen van Aalst, waar hij meeleeft met het stadsleven, de carnavaleske cultuur of andere feestelijkheden. Op de fiets toert hij door de stad, van zijn huis naar zijn atelier in de schaduw van de Sint-Jozefkerk, of zomaar 'fiets-flanerend' op zoek naar bekenden voor een babbeltje.

(c) André Van Schuylenbergh 

Kleur speelt een belangrijke rol in zijn werk. Zijn gestileerde lijntekeningen laat hij figureren tegen sterke blauwe achtergronden of accentueert hij met sterk geel, rood of groen. In de realiteitsgebonden schilderijen van vrouwenfiguren (al of niet in vakantiesfeer) laat hij de kleuren ook stevig los in een wervelende show, waartegen 'zijn' vrouwen zich ten volle mee in het leven gooien.

 (c) André Van Schuylenbergh

 In 'De Werf' toont hij onder andere een 'fresco' van aaneengesloten doeken, waarin de magnolia's voor een meterslange, levendige pracht zorgen. De schilderkunst van Van Schuylenbergh is ook hier weer een uiting van absolute levensvreugde en bijgevolg een verademing binnen de diepzinnige ernst van de zichzelf soms al te ernstig nemende beeldende kunst.

Tegelijk biedt hij hier een blik op een andere kant van André Van Schuylenbergh. Zijn activiteiten als verzamelaar worden hier even belicht in de installatie en de sublieme schilderijen met Lusso-vazen.

Hij is niet alleen een verwoed verzamelaar van vazen, maar richtte als rasechte Aalstenaar ook zijn verzamelaarspijlen op maskers (carnaval is zijn tweede natuur) en bouwde bovendien een verzameling meubels op van zijn te vroeg overleden stadsgenoot en designer Pieter De Bruyne (onlangs nog aan bod in Waterschoenen n.a.v. de overzichtstentoonstelling in het Gentse Designmuseum).

 (c) André Van Schuylenbergh

André Van Schuylenbergh was tot voor kort leraar schilderkunst in de Aalsterse academie, maar is als kunstenaar toch in allerlei artistiek-technische disciplines thuis. Ook beeldhouwkunst en grafiek behoren tot zijn bagage. 

 (c) André Van Schuylenbergh

Het klare licht en de klare lijn houden elkaar perfect in evenwicht in het Cultureel Centrum De Werf. 

 André Van Schuylenbergh

HERONTDEKT

tot en met 22 december 2012

in

Stedelijk Museum 't Gasthuys

Oude Vismarkt 13

9300 AALST

maandag - vrijdag: 10-12 en 13-17 uur

zaterdag - zondag: 14-18 uur

en

C.C. De Werf

Molenstraat 51

9300 AALST

maandag - vrijdag: 10-19 uur

zaterdag: 10-17 uur

zondag: 14-17 uur



Egyptomanie in Villa Empain te Brussel

detail foto Otto Sarony, Ruth St. Denis in Egypte (1910)

Gek van Egypte.

Tot 10 februari 2013 loopt in Villa Empain (Fondation Boghossian) in Brussel een opmerkelijke tentoonstelling: Edouard en Cleopatra. De Egyptomanie van de negentiende eeuw tot nu. Egypte door de ogen van Baron Edouard Empain, Cleopatra in gedachten. Een gracieuze wandeling door de al even schitterende Art Deco Villa van de familie Empain waar voor de gelegenheid heel wat Egypte memorabilia uit binnen- en buitenland verzameld werden. Een dialoog tussen de oosterse en de westerse cultuur om U tegen te zeggen.

Liz Taylor als Cleopatra in een film van Joseph L. Mankiewicz (1963)

Alleen zij die geweldig durven te falen, kunnen ooit iets geweldigs bereiken

(Robert Kennedy)

In 1905 startte Edouard Empain met de bouw van Heliopolis, een visionaire stad op amper twintig minuten van Caïro. Met Heliopolis bedacht Empain een eclectisch, kosmopolitische wereld met een mengelmoes aan stijlen en invloeden. Een groene tuinwijk in het hart van de woestijn, zijn eigen Hindoe droompaleis in het midden. Als een echte Heliopolitaanse farao werd hij er later, in 1929 ook begraven, in de verborgen crypte van een bijzondere basiliek die hij zelf liet bouwen.

fragment uit de tekenfilm Asterix en Cleopatra (1968)

Verbazing en beondering voor het Oosten. Al meer dan twee eeuwen beïnvloedt en inspireert Egypte onze westerse cultuur. En nog steeds spreekt het Oosten tot onze verbeelding. Want de Oriënt zit vol sensualiteit. En schoonheid. Vol mysterie en erotiek.

Villa Empain pakt uit met een indrukwekkende collectie schilderijen, foto's, beeldhouwwerken, meubels en juwelen, Retour d'Egypte.

Boeiend is de vlotte confrontatie met meer hedendaagse vormen van Oriëntalisme, in strips (Kuifje, De sigaren van de Farao), tekenfilms (Philippe Leclerc, La Reine Soleil), muziek- en videoclips (Michael Jackson, Remember the Time), mode (John Galliano voor Dior), hedendaagse kunst, theater en film. Liz Taylor in de huid van Cleopatra. Over Egyptofolie gesproken.

foto Youssef Nabil, Fragment of the face of a Queen (2004)

All the old paintings on the tombs

They do the sand dance don't you know

if they move too quick (oh whey oh)

They're falling down like a domino

All the bazar men by the Nile

They got the money on a bet

Gold crocodiles (oh whey oh)

They snap their teeth on your cigarette

Foreign types with the hookah pipes say

Ay oh whey oh, ay oh whey oh

Walk like an Egyptian

(The Bangles, 1986)

assemblage Céline Cléron, + à l'infini (2010)

Egyptomanie. Chacun son Orient

aquarelschets Hindoepaleis van Baron Edouard Empain, Helipolis (ca. 1910)

Expo Edouard en Cleopatra

De Egyptomanie van de negentiende eeuw tot nu

tot 10 februari 2013

dinsdag tot zondag: 10 - 18.30 uur

in

Villa Empain

Franklin Rooseveltlaan 67

1050 BRUSSEL

www.villaempain.com

(c) Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN



Trees le Roy bij Villa De Olmen in Wieze

Onder de titel 'VELDEN IV' heeft Trees LE ROY sinds 4 november de verschillende ruimtes van Villa De Olmen ingenomen.

Dat hier sprake is van 'Velden IV' wijst uiteraard op een continuïteit in het artistieke project van Trees le Roy en laat bijgevolg veronderstellen dat er eerdere versies van deze 'Velden' waren.

Vier jaar geleden namen we U in Waterschoenen voor het eerst mee in de wereld van 'schuilhutten en grensgebieden' die haar wereld bevolken, naar aanleiding van een kleine tentoonstelling op de bovenverdieping van Galerie c. de vos in Aalst.

 

 

Trees le Roy, Découpage van twee oranje velden, 2012

 

Trees Leroy exploreert 'Velden', terreinen in letterlijke zin of levensdomeinen in de figuurlijke betekenis van het woord. Ze bestudeert en ontleedt, trekt zich terug binnen bepaalde grenzen of overschrijdt bewust die grenzen. Ze decoupeert velden en herschikt de delen tot nieuwe deelvelden of herwonnen gehelen.

 

 

Trees le Roy, 'gewichtig huis'/landschappelijke sculptuur, 2007

 

Ze gaat in het landschap op zoek naar 'refuges' of 'schuilhutten', huisjes waar ze zich (in gedachten) kan terugtrekken. Eigenlijk is dat zoeken veeleer een vinden, vermits haar ontdekkingen door anderen blindelings voorbijgelopen worden. Die schuilhutten bezitten op hun beurt weer 'grenzen', die overschreden moeten worden om er binnen of buiten te geraken.

Het werk van Trees le Roy speelt zich precies op die grenzen af.

Waar begint en eindigt de nood aan bescherming en ontsnapping?

 

Trees le Roy, witte sculptuur, 2012

 

 De piepleine huisjes met de loden kogels in de duistere zolderkamer zijn typerend voor de botsing tussen die laatste twee verlangens. De huisjes zijn zo klein dat ze geenszins aan de verwachting tot bescherming kunnen voldoen, ook al staan ze met hun open deur symbool voor gastvrijheid. De loden kogels die er met een ketting aanhangen, zijn echter als loodzware verwijzingen naar het Ieperse thuisland van Trees le Roy, waar de ('Groote') oorlog nog dagelijks nazindert... en de nood aan 'refuge' zich nog duidelijker opdringt.

 

Trees le Roy, huisje met loden kogel, 2012

 

 Het artistieke project van Trees Leroy krijgt steeds meer vertakkingen in verschillende disciplines: installatie, video, performance, tekening, schilderen, muziek, poëzie,... een totaalconcept dat zijn 'grenzen' nog lang niet bereikt heeft.

 

 

De tentoonstelling is een boeiende wandeling in een grensgebied met conceptuele en visuele impulsen in een huis dat alles in zich heeft om zelf als een (soms) bevreemdende opeenvolging van schuilplaatsen dienst te doen.

 

Trees le Roy

 

Velden IV

 

tot 2 december 2012

in

Villa De Olmen

Nieuwstraat 83

9280 LEBBEKE (Wieze)

 

www.villadeolmen.be

 



TIPS van Artspotter voor Antwerpen

 Tijdens de Antwerpse Noctrne van 25 oktober 2012 wandelden we langs verschillende bekende adressen. U kreeg alvast een bespreking van RENATO NICOLODI bij Galerie VAN DE WEGHE, maar uiteraard valt ook op andere plekken een en ander te beleven.
Uiteraard kan ik niet alles uitgebreid bespreken, maar onderstaande activiteiten kan ik U niettemin aanbevelen...

C41 @ night

 Een nieuw adres in Antwerpen is ongetwijfeld 'C41' (Kronenburgstraat 41) op het Zuid, een initiatief van fotograaf Michel Vaerewijck en KASK docente Janna Beck. Noem het geen galerie, maar een pretentieloos platform voor beeldcultuur. Naast eigen werk en onderzoek willen de initiatiefnemers een forum bieden aan fotografen, grafici, filmmakers of collectioneurs die de grenzen van de fotografie zullen doorbreken met een cross-over vanuit hun verschillende disciplines.

In de openingstentoonstelling VICE VERSA geven Vaerewijck en Beck de aftrap met eigen werk.

MEN ZEGGE HET VOORT !

Jack Whitten @ Zeno X Gallery 

 Bij Zeno X Gallery werden we meteen begroet door de geordende frisheid van 'Easter Egg Hunt' (2012) van Jack WHITTEN, een kunstenaar met Afro-Amerikaanse roots.

'Easter Egg Hunt' is overigens een buitenbeentje in het tentoongestelde oeuvre, dat je veel meer doet denken aan beelden uit de kosmos, ruimtewandelingen en buitenaards leven.

 (c) Bert De Beul

 Bij Geukens & De Vil toont Bert DE BEUL naast zijn gekende 'vage landschappen', waarmee hij 20 jaar geleden furore maakte naast Luc Tuymans, ook totaal andere benaderingen die een geïnspireerd vakmanschap laten zien.

 Different Perspective @ Galerie Marion De Cannière

 Vreemde ervaring bij Marion De Cannière met het concept 'Different Perspective' (Wedstrijd/Tentoonstelling) door het Roemeense kunstenaarsduo Christian Bors en Marius Ritiu...

 Renato Nicolodi, Deambulatorium II (detail), zwart beton en hout (2012)

70 x 105 x168 cm , 2 + AP

Renato Nicolodi bij Galerie Van De Weghe is reeds besproken op Waterschoenen

*

Tenslotte is er ook nog 'Un geste de couleur' van curator Eva Steynen met werk van Delphine Desguislage, Fred Michiels en Marc Van Tichel.



Op stap door 'Open ateliers' in Gent, deel 4: Lindenlei



 

Het laatste deel van mijn omzwervingen door de Gentse 'Open Ateliers 2012' bracht me naar de Lindenlei in het voormalige KTA.

Ik moet bekennen dat de vermoeidheid zich reeds stilletjes liet voelen. Arspotter werd zachtjesaan 'Artsputter'. Vandaar wellicht dat we hier een aantal ateliers gemist hebben... met onze excuses bij de betrokken kunstenaars. Bij sommige anderen was de deur gesloten. Spijtig! Volgende keer zullen we hier beginnen... beloofd is beloofd!

 

Wij willen U niettemin wijzen op enkele opmerkelijke, aangename of bevreemdende ontmoetingen.

Vandaag is iedereen van harte welkom !

 

 Vandaag iedereen welkom...

 

 

 Atelier Virginie Schreyen

 

Fotografe Virginie SCHREYEN omschrijft haar foto's zelf als 'Portretten', in een poging de aanwezigheid van het 'subject' in beeld te brengen...

 

 Atelier Simon Van Parys

 

Beeldhouwer Simon VAN PARYS, pas in 2010 afgestudeerd in de afdeling beeldhouwkunst van het KASK, presenteert zijn nieuwe project 'V.R.A.C.H.T.', een containerhaven met menselijke trekjes, die duidelijk nood heeft aan meer ademruimte dan de beperkte omgeving van dit atelier. Maar de begeestering die uitgaat van de kunstenaar in de werkelijke uitvoering en in de taalkundige omkadering van zijn project maakt de te kleine behuizing ruimschoots goed.

Simon Van Parys is een gedreven man, zowel qua ideeën als inzake technische perfectie van zijn modellen. 

 

'24 hours comics day' 

 

 

Atelier Lieven Lefere 

 

 Fotograaf Lieven LEFERE fotografeert de werkelijkheid op een 'onwerkelijke' manier. Van 9 tot 25 november 2012 stelt hij tentoon in de 'Directeurswoning' te Roeselare onder de titel: SIMULARITIES.

'De enige bestaansgrond van zijn als simulaties van de werkelijkheid gefotografeerde locaties is het menselijke zoeken naar een beter - lees: geconcentreerder - functioneren van de maatschappij.'

 

 Atelier Koen Pattyn

 

 Koen PATTYN terugzien, als mens en als schilder, is voor mij altijd een bijzonder aangenaam moment. Sinds onze eerste ontmoeting is mij toch steeds die vreemde dualiteit bijgebleven tussen een minzame man een zijn ingehouden, soms 'achterdochtige' en 'kwetsbare' portretten.

Lees even de korte inleidende tekst op zijn website.

 

 Residentie Fabian Hesse (D)

 

Fabian HESSE is hier al enkele maanden als uitwisselingskunstenaar uit München (D). Hij maakt kunst met en rond 3D-printers. Tijdens de Gentse kunstweek eind november toont hij zijn afsluitend werk in de gebouwen op de Lindenlei.

 

 

Atelier Leo Gabin





 

De naam Leo GABIN staat voor een kunstcollectief bestaande uit Lieven Deconinck, Gaetan Begerem en Robin De Vooght. Zij maken sculpturen, schilderijen en video.



 

 Mira ALBRECHT had ons met haar gebreide roze ladder tegen de buitengevel al een signaal gegeven van haar aanwezigheid. In de Ninoofse stadstentoonstelling 'KRASJ' bespraken we haar werk onlangs nog in Waterschoenen. In haar atelier had ze zich nu met haar compagnon  teruggetrokken onder de naam Felizarduo.

 

 

 

 

Jean-Marie BYTEBIER kwam in Waterschoenen aan bod naar aanleiding van zijn tentoonstelling vorig jaar bij Galerie Van De Weghe in Antwerpen. 

 

 

 

Ben BENAOUISSE kwam in het eerste verslag van 'Open Ateliers 2012' voor in de tentoonstelling 'PRESTIGE', met een schilderij van een kruis, 'simpel' zwart tegen een witte achtergrond.. Dat het niet het enige uit zijn huidige productie is, mag blijken uit de massa doeken die hier het atelier bevolken...

 

Tot daar...

VERTIGO. Besuch aus Gent: Hedwig Brouckaert, Stéphanie Leblon en Colin Waeghe in Neues Kunstforum Köln (D)

 Zaterdag 3 november 2012 mochten drie Gentse Kunstenaars, na maanden voorbereiding, hun opwachting maken in het Neues Kunstforum te Keulen voor de vernissage van hun tentoonstelling:

'VERTIGO . Besuch aus Gent'

VERTIGO is in deze geen verwijzing naar de gelijknamige film van Alfred Hitchcock, maar duidt op de menselijke impuls bij het betreden van een lange, hoge ruimte zoals het 'Neues Kunstforum': een soort duizeligheid ten gevolge van ruimtelijke desorientatie.

Zelf kon ik er niet bijzijn. Dus trok ik ruim een week tevoren naar Gent voor een gesprek met de drie hoofdrolspelers.

 

 

 In februari van dit jaar kon U voor het eerst in Waterschoenen over dit project lezen, naar aanleiding van een bezoek aan het atelier van Stéphanie LEBLON (°1970). Haar huidige werk was toen nog in volle ontwikkeling.

Tijdens een verblijf van 3 maanden (september tot november 2011) in de Parijse Cité des Arts kwam zij in hernieuwd contact met de verticaliteit van de Gotiek (ook hier dat Vertigo-effect), wat ontegensprekelijk een 'boost' van inspiratie teweegbracht. Zowel inhoudelijk als inzake formaten maakten haar schilderijen een evolutie door, die tenslotte zou leiden tot wat ze vandaag in Keulen presenteert.

 

Vertigo @ Neues Kunstforum Köln

 

 Haar doeken kregen plots een langwerpig, opstaand formaat. De verticaliteit werd hier volop gevierd, maar terwijl de Gotiek toch gericht was op de superioriteit van het goddelijke en de absolute kleinheid van de mens, ligt bij Leblon de nadruk veeleer op de menselijke mogelijkheden en vrijheid (in bijvoorbeeld 'Festival Boy'). Daardoor heeft de mens als regisseur van zijn eigen leven ook een enorme verantwoordelijkheid om de soms wankele evenwichten te beheersen of breekbare constructies met slechts enkele vingers bij elkaar te houden (in bijvoorbeeld 'Tower'). Het leven presenteert zich als een rollercoaster, maar Leblon schildert toch telkens een momentum.

 

Stéphanie Leblon

 

 Hedwig BROUCKAERT (°1973) gaat de dialoog met de verticaliteit van de ruimte op een totaal andere manier aan. De meest in het oog springende ingrepen zijn ongetwijfeld de gigantische 'tekeningen' in zwarte vinylfolie op de grote raampartijen. Het zijn inderdaad uitvergrote versies van haar typische tekeningen, zoals we die ook in de rest van de tentoonstelling terugvinden.

Bij haar huisgalerie in Gent (Jan Dhaese - overigens ook de galerie van Stéphanie Leblon) vind je gelijkaardige ingrepen op de glazen voordeur en de ramen.

 

 

Hedwig Brouckaert

 

Tekenen is voor Hedwig Brouckaert 'verbergen', 'wegtekenen' van onderliggende elementen die ze eerst minutieus samengebracht heeft uit diverse tijdschriften, catalogi,... (Knack, Vogue, Victoria Secret, The Economist,...).

In een aangesloten wirwar van lijnen creëert zij een soort bewolking, nevel of web waardoor de vroegere realiteit beetje bij beetje aan het oog onttrokken wordt, tot er slechts vage veronderstellingen overblijven.

Dat zorgt enerzijds voor een bron van onzekerheid, maar biedt aan de andere kant een beschermende laag, met andere woorden een typisch menselijk grensgevoel.

Dat de opleiding van Hedwig Brouckaert oorspronkelijk bij beeldhouwen lag, laat zich mijns inziens duidelijk in de 'ruimtelijke' vormgeving van deze tekeningen voelen.

 

Hedwig Brouckaert, Marie Claire, 2012

 

De derde hoofdrolspeler is Colin WAEGHE (°1980). Met zijn twee 'sculpturen' neemt hij een deel van het centrum van de tentoonstellingsruimte op schitterende wijze voor zijn rekening.

 

De installatie 'Teenage Wasteland', bestaande uit een middendoor gezaagde (verroeste) schommel op een zandbed, is als eens objet-trouvé (met een minimale ingreep) van een verbazingwekkkende schoonheid en staat symbool voor een 'doorgesneden' band met een onschuldige jeugd. 

 

Coline Waeghe, Teenage Wastland

 

Het tweede werk hangt hoog boven de hoofden.

'Voyage au bout de la nuit' herinnert uiteraard aan het niet zo prettige boek van Céline, maar staat  hier voor een luchter, samengesteld uit 1500 scheermesjes en veiligheidsspelden. De kunstenaar associeert het maken ervan nog steeds met bebloede vingers. 

 

Colin Waeghe, Voyage au bout de la nuit

 

De surrealistische traditie die men in het buitenland graag (en niet steeds onterechte) aan Belgische kunst verbindt, is bij deze drie kunstenaars zeker deels aanwezig.

 

Ondanks of precies door hun hoogstpersoonlijke omgang met hun medium en onderwerpen, slagen zij erin een bijzonder warme, intieme en toch surreële sfeer te scheppen. Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met hun persoonlijke verbondenheid via bijvoorbeeld het HISK, ontmoetingen via Second Room, Flacc, Galerie Jan Dhaese,... maar ongetwijfeld ook met de overkoepelende figuur van curator Peter LODERMEYER.

 

(1 + 1 +  1 + ... is dan ook méér dan de optelsom van de verschillende eenheden, maar leidt tot een totaalconcept, waarbij zowel de ruimte, de curator als de kunstenaars in een winsituatie techtkomen.)

 

Bart Maris @ Neues Kunstforum Köln

 

Trompettist Bart MARIS zorgde tijdens de vernissage voor een speciale 'noot'.

 

 

VERTIGO . Besuch aus Gent

Hedwig Brouckaert, Stéphanie Leblon, Colin Waeghe

 

tot 9 december 2012

 

in Neues Kunstforum

Alteburger Wall 1

D-50678 Köln

 

donderdag tot zondag: 15 - 18 uur

met 'Artist Talk' op zondag 9 december om 16 uur

 

www.neues-kunstforum.com