TIPS van WATERSCHOENEN voor Brussel, Meise, Knokke en Ronse

Bij QUEST 21 (Stalingradlaan 21 - 1000 BRUSSEL) loopt tot zondag 27 april 2014 een tentoonstelling met grafiek van Louise BOURGEOIS en Francis BACON.

Open op woensdag: 12 - 16 uur, vrijdag en zaterdag: 12 - 18 uur
Uitzonderlijk open op zondag 27 april van 12 tot 18 uur

INFO
www.quest21-art.be

 Louise Bourgeois, The Family, droge naald op textiel, 2007, 44,5 x 33 cm

Francis Bacon, Triptych, 1983 1984, litograph, 67 x 50 cm

Bij galerie KUSSENEERS (Menenstraat 10 - 1080 BRUSSEL) zijn tot 12 april 2014 Marilou VAN LIEROP met 'No bush, no stone, no person and no animal' en Jus JUCHTMANS met 'Friction' aan zet.

Open op donderdag, vrijdag, zaterdag: 14 - 18 uur

INFO

www.kusseneers.com

 Jus Juchtmans @ Kusseneers Gallery, Brussel

Marilou Van Lierop @ Kusseneers Gallery, Brussel

In de PLANTENTUIN MEISE (Nieuwelaan 38 - 1860 MEISE) stelt André VAN SCHUYLENBERGH tot 4 mei 2014 zijn schilderijen 'Mactige Magnolia's' voor.

Open 9.30 - 18.30 (laatste toegang 17.30)

Op 12 april geeft hij er ook een WORKSHOP AQUARELSCHILDEREN.

INFO

www.plantentuinmeise.be 

 

Andre Van Schuylenbergh, Magnolia's @ Plantentuin, Meise

Galerie ZWART HUIS (Zeedijk 635 - 8300 KNOKKE) toont werk van André VAN SCHUYLENBERGH en meubeldesign van Pieter DE BRUYNE (1931-1987) tot 20 april 2014.

Open op zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

INFO

www.galeriezwarthuis.be

Andre Van Schuylenbergh @ Zwart Huis, Knokke (foto @ Lineart 2013)

In LIGHT CUBE ART GALLERY (Sint-Martensstraat 12 - 9600 RONSE) toont Trees DE MITS haar 'Coal-Black Eyes (en een salamandermond) en presenteert Karen VERMEREN 'Etna in Ronse' tot 19 april 2014.

Open op vrijdag, zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

INFO

www.light-cube.be

 Trees De Mits & Karen Vermeren @ Light Cube Art Gallery, Ronse

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

Ronny Broeckx en Catharina Dhaen bij NavArt (Sint-Niklaas)

In september 2013 stapten Marion Navarro en Johan Bursens met hun NavArt Gallery in Sint-Niklaas van de antiekwereld naar de beeldende kunst van de eenentwintigste eeuw.

Tot voor kort was de stad Sint-Niklaas op galerievlak een heuse woestijn, ondanks de inmiddels jarenlange inspanningen van het kunstenplatform W.A.R.P.  (Wase Artistieke Projecten) onder de deskundige artistieke leiding van Stef Van Bellingen.

W.A.R.P. zette Sint-Niklaas met 'Coup de Ville' (2010 en 2013) nationaal en internationaal op de actuele artistieke kaart.

 NavArt Gallery mikt, met acht tentoonstellingen per jaar en een extra overzichtsexpositie tijdens de zomer, op een ruim publiek en wil naast gevestigde namen ook aanstormend talent een platform bieden.

In de huidige tentoonstelling met twee schilders is die combinatie nadrukkelijk aanwezig.
Ronny BROECKX (°1962) en Catharina DHAEN (°1992) behoren duidelijk tot verschillende generaties en vullen de schilderkunst elk op hun manier in. Dat leidt tot een krachtige confrontatie.

Ronny Broeckx, Disorder

In NavArt Gallery stroomt het natuurlijke licht rijkelijk binnen. 

Wat een verschil met de meestal duistere en op zijn minst 'gecamoufleerde' schilderijen van Ronny Broeckx. Hier is sprake van gelaagdheid in elke betekenis.

Blijkbaar vertrekt Broeckx vanuit allerlei impulsen die hem via diverse media bereiken. Vanuit een eerste aanzet in lichte kleuren brengt hij een gegeven op doek aan. Dan volgt een nu eens langzame, dan wel snelle opeenvolging van lagen waaronder het oorspronkelijke onderwerp steeds verder gaat 'verdwijnen'. De zijkanten van de doeken laten u een deel van die ontstaansgeschiedenis meevolgen.

De 'waas' die de kunstenaar over de oorspronkelijke onderwerpen of gebeurtenissen legt, zorgt enerzijds voor een dreigende sfeer, maar aan de andere kant toch ook voor een beschermend deken: de 'grote boze wereld' wordt in toom gehouden, maar waakzaamheid is voortdurend geboden. De 'deleted scenes' van Ronny Broeckx bewegen zich tussen historisch besef en verdringing.

Chaos ('Disorder') loert steeds om de hoek. Geen enkele zekerheid is zomaar verworven.

Ronny Broeckx, Drawback II

In de achterliggende 'laboruimte' mag Catharina DHAEN zich volop uitleven in vorm en kleur. Hoewel ze pas 21 is en nog schilderkunst studeert in het Gentse KASK, is ze ook in het tentoonstellingscircuit al heel actief. Zo was ze onlangs te zien in het PAK (Gistel) en nam ze deel aan het project van W.A.R.P. 'Mind the Gap' (2013) in haar thuisstad Sint-Niklaas.

Ze is dan ook heel intens met schilderkunst bezig en verwerkt kunsthistorische voorbeelden als Tapiès, de Stael, Rothko of zelfs Wyckaert op intelligente wijze in haar eigen composities.

Catharina Dhaen, Zwart en geel, 72 x 52 cm,

gemengde techniek op doek

Het valt meteen op hoe complexloos ze omgaat met kleur, vorm en oppervlaktebehandeling. Ze schildert en overschildert, gebruikt matte en glanzende partijen, laat kleurvlakken zacht of streng dialogeren, plaatst egale tegenover 'levende' en doorschijnende vlakken, plooit en schikt, ... tot haar doek als een afgewerkte compositie klaar is voor een confrontatie met de kijker.

Wie behoefte heeft aan onderliggende gedachten of inhoud, mag wat mij betreft zijn of haar gang gaan. Voor mij volstaat wat ik te zien krijg.

Catharina Dhaen, Groen, 50 x 40 cm,

gemengde techniek op doek

Ronny Broeckx & Catharina Dhaen

bij

Gallery NavArt

Parklaan 60

9100 SINT-NIKLAAS

donderdag t.e.m. zondag: 14 - 18 uur

www.navart.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

Anna Dops en Awoiska van der Molen bij Kristof De Clercq Gallery (Gent)

Bij Kristof De Clercq Gallery in Gent (Tichelrei 82) maken tot 27 april 2014 Anna DOPS (°1962) en Awoiska VAN DER MOLEN (°1972) de dienst uit, waarmee de galeriehouder alweer een eigen, zinnige keuze laat zien waarin fotografie de hoofdrol speelt, maar ook tekening en collage een niet onbelangrijk aandeel leveren.

 Anna Dops, Untitled, 2013, fuujiflex on diasec, 

150 x 100 cm

Bij Anna DOPS is die multi-aanpak zelfs richtinggevend. Haar werk laat zich niet vastpinnen op één onderwerp of discipline. Tekening en collage als vingeroefening of één groot geheel, want ook in de foto's focust ze dikwijls op de collagetechniek of zoomt ze zo dicht op haar onderwerp in dat de basisrealiteit onderdrukt of zelfs behoorlijk irreëel wordt. Bovenstaande foto is eigenlijk atypisch in het tentoongestelde werk en vormt zo een letterlijk lichtpunt.

It's a strange, strange world we live in, Master Jack...

 Awoiska van der Molen, # 245 - 18, 2010, zilver gelatine print op aluminium, 

116 x 140 cm, oplage 5, 50 x 60 cm

Awoiska VAN DER MOLEN richt zich in haar fotografie op het landschap. Dat zou bijzonder banaal kunnen zijn, ware het niet dat ze focust op onverwachte aspecten en daarbij het licht als hoofdingrediënt van de fotografie wel heel bewust onderdrukt (in die mate dat zelfs Dirk Braeckman er stil zou van worden).

Het woord 'landschap' is in haar werk overigens een zeer rekbaar begrip, want ook zij kiest dikwijls voor een 'zoomfunctie' waardoor de gerepresenteerde omgeving sterk gaat abstraheren.

www.kristofdeclercq.com

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

Sara van Woerden & Benjamin Verhoeven in CJK Gent (Mariakerke)

Het kasteel van Mariakerke of Kasteel Claeys - Bouüaert is de zetel van het CJK of Centrum voor Jonge Kunst (opgericht in 1999).

Het CJK heeft zichzelf de taak opgelegd "een open huis te zijn waarin artiesten, publiek en organisatoren gestimuleerd worden om elkaar op te zoeken en op deze manier de culturele productie en participatie te vergroten".

CJK - Mariakerke

Op de eerste verdieping zorgt een opeenvolging van kamers voor een verrassend tentoonstellingsparcours.

Momenteel zijn Sara VAN WOERDEN (°1986, Delft NL) en Benjamin VERHOEVEN (°1990, B) daar neergestreken.

Na haar passage in Croxhapox ('After dressing' - Waterschoenen 4 juli 2012) met collega-studenten 'Beeld & Installatie' van het KASK, bewandelde Sara VAN WOERDEN resoluut de weg van de schilderkunst. In 2013 studeerde ze af als Meester in de Vrije Kunsten. Sindsdien heeft ze blijkbaar niet stilgezeten. 

In de schilderijen (meestal olieverf op doek) die ze hier presenteert, neemt ze ons mee op een kleurrijke reis door een 'doodgewone' wereld. Dat doodgewone mag u enerzijds letterlijk nemen: een kinderfietsje, een stapel verpakte colaflessen in de koffer van een auto, een vork met een sliert pasta, een rij potloden, een boekenrek, een draaimolen op de kermis, een voetbalploeg, een stel met plastic tafel en stoelen,...

Maar telkens benadert ze deze banale taferelen met een open blik en vanuit een geheel eigen perspectief. Omgekeerde stoelen op tafels in een klaslokaal ('Vrijdagmiddag') overstijgen de weergegeven realiteit en worden een schilderij, waarin lijn, kleur en vorm afgewogen worden. Het kleurrijke kinderfietsje tegen een 'grijze', maar ge(de)fragmenteerde achtergrond is een voorwendsel om een kunstwerk te creëren. Bovendien is het kunst die me vrolijk stemt, die tegelijk voor een glimlach en een esthetische ervaring zorgt.

Meestal is de oorspronkelijke realiteit zeer sterk herkenbaar, al zorgt een onwezenlijke invalshoek dan voor onvermijdelijke vervreemding. Maar soms wordt de basisrealiteit tot quasi abstracte vormen teruggebracht of wordt het schilderij als het ware halfweg stilgezet.

Ik denk in dat verband aan het werk 'Boekenrij' (waar het resultaat ongetwijfeld ook met medium en drager te maken heeft) en het schilderij dat ik gemakshalve 'Déjeuner sur l'herbe' zal noemen.

Sara van Woerden, Kinderfiets, olieverf op doek, 89 x 114 cm, 2013

En dan is er dat ene piepkleine schilderijtje waarin alle realiteit weggeschilderd lijkt, op een gele vlek en een bruin 'bouwsel' na.

Wat mij betreft hoeft Sara van Woerden niet te kiezen tussen abstractie en figuratie. Ik ben wel benieuwd om dit oeuvre verder te zien evolueren.

Benjamin Verhoeven, Shot at frame, 2013, grey steel base, screen,

carousel projector, 24 slides

Ook Benjamin VERHOEVEN studeerde vorig jaar af in het Gentse KASK. Momenteel is hij kandidaat-laureaat in het HISK.

Kleur en natuurlijk licht maken nu plaats voor donkere kamers en technische combinaties.

In de projectiekamer zet Verhoeven tijd en ruimte dubbel stil. 

Even verder toont hij met zijn installatie 'Shot At Frame' een doorlopende projectie van dia's die beschoten zijn met een loodjesgeweer en bijgevolg een gat in een deels verbrijzeld beeld vertonen. De onderliggende beelden zijn een soort vakantiefoto's van figuren in berglandschappen. Deze voortschrijdende, soms bewust 'haperende' presentatie toont een wereld van 'gewonde' beelden. De 'begrensde' en 'begrenzende' techniek houdt de werkelijkheid in zijn greep. De tijd wordt kunstmatig draaiend gehouden door de opeenvolging van wisselende, barokke taferelen.

Wat een verschil met de strakke projectie (de licht-rechthoek) in de al even strakke installatie '00010110100110101010101010' (2012).

Het gebruik van 'gedateerde' technische middelen duidt m.i. toch wel op een zekere graad van nostalgie.

Sara van Woerden, Boekenrij, olieverf op karton, 60 x 80 cm, 2013

Sara van Woerden & Benjamin Verhoeven

in
CJK
Centrum voor Jonge Kunst

Kasteeldreef 2
9030 Mariakerke (Gent)

tot 2 april 2014
woensdag: 14 - 18 uur
zaterdag - zondag: 11 - 18 uur

© Art Spotter voor Waterschoenen

Re: Painted - Schilderijen uit de collectie in het S.M.A.K. (Gent)

De verzameling van het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.) in Gent bestaat uit meer dan 2000 werken uit de nationale en internationale productie van 1945 tot heden.

Al die werken tegelijk tonen binnen de beschikbare ruimte is een utopie, temeer daar er ook gewerkt wordt aan een dynamisch tentoonstellingsbeleid (dikwijls in samenwerking met internationale museale partners).

Toch probeert het museum steeds een aantal sleutelwerken uit de verzameling op te stellen.

Zo kreeg in het najaar van 2013 Richard Venlet de mogelijkheid om te putten uit de rijke reserves voor de wisselende opstellingen in het concept 'Museum for a Small City'.

Inmiddels loopt ook sinds januari 2013 de 'extra muros' samenwerking met het CC Strombeek (Grimbergen). Tijdens de vierjarige samenwerking worden verschillende tentoonstellingen gerealiseerd met  werken uit de collectie van het S.M.A.K., aangevuld met werken uit privécollecties en nieuwe producties.

Momenteel loopt daar tot 17 april 2014 'The ever changing body - deel 2'.

Englebert Van Anderlecht / Jean Dypréau, Multiplier les sens, 1959, oliverf op doek,

collectie Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap

Midden september 2014 pakt het S.M.A.K. zelf dan weer uit met 'Kunst in Europa na '68', een verwijzing naar de gelijknamige tentoonstelling waarmee Jan Hoet in 1980 in het toenmalige Museum voor Hedendaagse Kunst (toen nog in de achterbouw van het Museum voor Schone Kunsten) de vijfde verjaardag van zijn museum vierde. De nieuwe tentoonstelling zal op zoek gaan naar de historische waarde van het oorspronkelijke initiatief.

Momenteel loopt in de zalen van het gelijkvloers de tentoonstelling 'RE: Painted - Schilderkunst uit de collectie', zoals steeds begeleid door een kleine, overzichtelijke bezoekersgids.

Toch blijft KIJKEN het belangrijkste of zoals Francis Bacon duidelijk maakt:

"Praten over schilderkunst is altijd hopeloos. Je blijft er maar omheen draaien' 

Het tentoonstellingsparcours behandelt figuratieve en abstracte benaderingen, maar heeft ook oog voor 'recente ontwikkelingen die het medium schilderkunst overstijgen'.

U kunt het parcours volgens het boekje afleggen, maar geen mens kan u verbieden om verloren te lopen en op die manier ontdekkingen te doen en verbanden te leggen.

Karel Appel, Barbaars naakt, 1957, olieverf op doek, Collectie S.M.A.K. Gent

Marlene Dumas, Magdalena (Out of Eggs, Out of Business), 1995, olieverf op doek,

Collectie Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap

Waar begint en eindigt schilderkunst? We staan voor het witte, geometrische 'R74 - 17' (een raster van vierkantjes met opstaande wanden), een typisch ZEROwerk van Jan SCHOONHOVEN: "(...) het element van herhaling, het plaatsen in rijen. Deze ordening komt voort uit de noodzaak voorkeur te vermijden."

Voor Schoonhoven was het gebruik van geometrische vormen dus geen doel op zich, maar een middel tot absolute objectiviteit.

Als we bij Schoonhoven op de rand van de schilderkunst staan, gaan we met Walter LEBLANC nog een stap verder en speelt verf geen rol meer.

Wat een verschil met het iconische 'quatre-mains'-schilderij van Englebert VAN ANDERLECHT en Jean DYPREAU: 'Multiplier les sens' of Bram BOGART, de meester van de gekleurde materie.

Al die verschillende gezichten van de schilderkunst zijn de afgelopen weken niet weg te slaan uit WATERSCHOENEN, maar hier in het S.M.A.K. worden ze meer dan ooit en in historisch perspectief met elkaar geconfronteerd.

Hou zeker halt bij Henri MICHAUX en kijk eens na waar hij zijn inspiratie haalde in ons artikel over de tentoonstelling Joachim Koester in het S.M.A.K.

Werner Mannaers, Kopfschmerz, Collectie S.M.A.K. Gent

De combinatie Karel APPEL - Marlene DUMAS vormt een attractief-tegenstrijdige twee-eenheid van kleurrijke expansie en duistere intimiteit.

In de andere hoek begroeten we de psychedelisch gekleurde popart van Evelyne AXELL.

U ontdekt ongetwijfeld Francis BACON en Jan VAN IMSCHOOT.

Zelf liet ik me met groot genoegen verleiden door de 'Kopfschmerz' van Werner MANNAERS en de 'Spiegelung' van Tatjana GERHARD.

Maar u hebt nog veel meer te goed zoals de schitterende 'technologische' schilderijen van François MORELLET of een picturale reis met Koen VAN DEN BROEK 'From Here To The West And Back'.

En dan hebben we het nog niet gehad over David NUUR, die met een retroprojector en een ijslolly de grenzen van de schilderkunst op een totaal andere manier onderzoekt dan Tove STORCH in haar installaties van metalen frames en transparante doeken.

'RE: Painted' combineert talloze facetten van de schilderkunst tot 26 april 2014

Tatjana Gerhard, Spiegelung, 2002, olieverf op doek, Collectie S.M.A.K. Gent

Op de eerste verdieping wacht u bovendien de retrospectieve 'Ain't Painting a Pain' van Richard JACKSON, een 'orgie' van kleur en vorm (tot 01 juni 2014)

S.M.A.K.

Citadelpark

9000 GENT

dinsdag t.e.m. zondag: 10 - 18 uur

www.smak.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN



Kasper Bosmans, Rein Dufait en Stefanie De Vos bij Galerie Tatjana Pieters (Gent)

 Naar aanleiding van de tentoonstelling 'The New Candour' in december 2012 bij galerie Tatjana Pieters, waarin (naast Tamara Van San, Panamarenko, Luc Deleu en Bernd Lohaus) ook Rein DUFAIT (°1990) en Kasper BOSMANS (°19990) vertegenwoordigd waren, kon ik niet nalaten mijn eerste indrukken als volgt te omschrijven:

"Het lijkt wel of je plots in een grote speeltuin staat, vol met voorwerpen en tuigen die je wel een blik van herkenning ontlokken, maar tegelijk zo ontzettend 'apart' zijn, dat een nadere kennismaking zich opdringt".

Uiteraard waren we toen al vertrouwd geraakt met het werk van deze beide jonge kunstenaars via de tentoonstelling 'A Whitsun Wedding' in galerie EL (Welle).

Waar Kasper BOSMANS bij 'The New Candour' zijn reusachtige schilderij 'Carolous Boromeus' presenteerde, toont hij nu een reeks van 21 'rooktekeningen, gemaakt volgens een ambachtelijk-wetenschappelijk systeem, waarbij het verbranden van verschillende materialen voor verschillende tinten rook zorgt. Het geheel resulteert in een contemplatief retabel (toch weer de link met het 'altaarstuk' voor de Carolus Boromeuskerk).

Is het toeval dat de kleine sculptuur 'Colletia Paradoxa' (ook bekend als Crucifixion Thorn of Doornenkroon) hier op een sokkel vlakbij ligt?

 Vooraan links: Kasper Bosmans & Rein Dufait, Colletia Paradoxa, 2014, 

hout, doornen, verf, 100 x 40 x 20 cm, uniek

Links: Stefanie De Vos, schilderijen

Achteraan: Rein Dufait

Even verder om de hoek zie ik Bosmans weer verschijnen als alchemist en wetenschappelijk-artistiek onderzoeker met zijn installatie 'Milk' of de serie tekeningen 'Fox Whiskers' opgebouwd rond de snorharen van een vos (met bijhorende publicatie).

Maar met even sprekend gemak laat de schilder Bosmans zich in met het kleurrijk tekenen van 'verklarende' prenten rond de aangeraakte thema's: Fox, Milk, Smoke.

Kasper Bosmans is momenteel kandidaat-laureaat in het HISK.

*

De schilderijen van Stefanie DE VOS (°1984) kunnen als 'Interpunctie' tellen. Door hun formaat, hun kleurrijke verschijning en behoorlijk wilde opbouw zijn ze uitroeptekens in de white cube van Tatjana Pieters.

Ze ademen Kandinsky en Baselitz, Pollock en De Kooning, ...

Blijkbaar ontstaan ze vanuit een herinnering aan landschappelijke elementen vermengd met collages uit haar persoonlijke geschiedenis en die van de schilderkunst.

Stefanie De Vos studeerde zowel architectuur in Gent als schilderkunst in Antwerpen en Wenen, waar ze inmiddels nog steeds woont en werkt.

 Rein Dufait, Untitled, 2012, plastic, 26 x 8 x 8 cm, uniek (l) & Kiv, 2013, metaal, 7 x 7 x 7 cm, uniek (r)

En dan is er de sculpturale wereld van Rein DUFAIT, pas vorig jaar afgestudeerd in het KASK (Gent), maar reeds met een stevig tentoonstellingsparcours op de teller. De voorbije jaren hebben we zijn sculpturen leren kennen in grote verwondering over hun groot 'avant-garde' gehalte, hun barokke minimalisme met groot respect voor het meestal banale basismateriaal waaruit ze gemaakt zijn.

'Gemaakt' of 'ontstaan': het zijn verwarrende begrippen die me in dit verband achtervolgen. Ik moet hier soms denken aan de werkmethodes en de resultaten van Raphael Buedts, al is de actieradius (zeker inzake gebruikte materialen) bij Dufait veel ruimer.

De presentatie in galerie Tatjana Pieters biedt door de gekoppelde metalen rekken een strak kader dat aanvankelijk in tegenspraak lijkt met de speelse verschijningsvorm van de sculpturen, tot je beseft dat precies dat strenge kader de door Dufait tot leven gewekte materialen van zijn sculpturen een extra dimensie bezorgt.

 Kasper Bosmans, Smoke, 2012-2014, katoen, mdf, rook, 21 x (58 x 51,5 cm), uniek

Rein Dufait, Untitled, 2014, ijzer, 88 x 85 x 90 cm, uniek

U hebt nog één week de tijd voor een bezoek...

tot 23 maart 2014

in

Galerie Tatjana Pieters

Nieuwevaart 124

9000 gent

woensdag tot zondag: 14 - 18 uur

www.tatjanapieters.com

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

 

00:00:01 - A split second - bij Galerie Fortlaan 17 (Gent)

 De klok tikt in galerie Fortlaan 17 te Gent. Er rest ogenschijnlijk nog één seconde en uiteindelijk lijkt het slechts over een fractie van een seconde te gaan:

'A SPLIT SECOND'

Tijdens die 'split second' is alles mogelijk. Het is een kantelmoment waarin snelle beslissingen genomen worden of we op de rand van onverwachte gebeurtenissen staan. De situatie kan ten goede of ten kwade veranderen. Of misschien blijft alles wel bij het oude.
Een 'turning point' of een 'point of no return'? Wie zal het zeggen...

Meteen bij het binnenkomen in de gang maakt Joey KÖTTING van dit subtiele moment een 'eeuwig durend' filmisch verhaal met zijn video 'Road Movie / Yellow Line'. Een camera vooraan op een auto volgt de streep in het midden van de weg. Je vraagt je onvermijdelijk af of er een kantelmoment komt en zo ja wanneer, die ene 'split second'.

Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar een Franse film uit 1970: 'Les choses de la vie'. Michel Piccoli rijdt in een lang filmisch moment met zijn sportwagen naar een ongeluk toe, het moment waarop de film overgaat naar een lange flashback.



In de grote kamer wordt de tijd letterlijk stilgezet in drie staande lichtboxen met foto's van Max PINCKERS. De houten, gebogen boxen werden ontworpen door Gauthier OUSHOORN, die hier bovendien een 'levende', maar streng geritmeerde houten wandsculptuur presenteert. Straks zien we hem boven terug met een geknakte boomstam. De 'split' second krijgt bij Oushoorn wel een heel specifieke dubbele betekenis.

We kennen de beide heren nog van 'The Whitsun Wedding' bij galerie EL in Welle.

Max Pinckers (geboren in België, maar grotendeels opgegroeid in Azië) trok op vraag van Europalia en in het kader van 'Europalia India' (oktober 2013 - januari 2014 in Bozar) gedurende vier maanden naar India op zoek naar het thema liefde en huwelijk in de Indiase cultuur. Dat resulteerde in de fotoserie en een boek 'Will They Sing Like Raindrops or Leave Me Thirsty".

In de lichtboxen die hij voor Europalia maakte komen geen mensen voor, maar omgevingen met suggestieve momentopnamen. 

Op de hoogste verdieping keert hij straks nog eens terug met 'The Messenger' uit dezelfde serie (een verwijzing naar de 'lovebirds' ?).

Beneden, links en rechts van de schouw, ontlokt Pieter Laurens MOL u een g(l)(r)imlach met zijn handgeschreven boodschappen uit 1976, werk waarop de tijd geen vat heeft...

Max Pinckers in collaboration with Gauthier Oushoorn, Will They Sing Like Raindrops

or Leave me Thirsty, 2013, Commissioned by europalia india for the indomania exhibition (2013)

(Josh, No use crying over Spillend Milk, Shiva's Dance - Lambda duratrans print in curved afzelia wood lightbox)

Op de eerste verdieping zorgt Kiki SMITH voor een vroege lente met haar 'Four Brooms' (brons en gouden bloemblaadjes). Haar sculptuur 'Mother' werd bij ons bezoek nog 'verwacht' (een probleem bij de productie in de Verenigde Staten).

Adembenemend, indrukwekkend, dan wel beangstigend ... of hoe je de video 'XY the reconstruction of the crime' van Milica TOMIC ook wil noemen. In een ongemeen sterk ritme van opeenvolgende beelden van mensen die uiteindelijk 'verdwijnen' in de sneeuw, reconstrueert ze de moord op 40 demonstranten door de Servische politie in Kosovo (1989).

In de verduisterde kamer vlakbij staat de installatie 'Tipping Point', waarmee Lawrence MALSTAF aansluit bij wetenschappelijk onderzoek van het Norwegian Polar Institute rond de impact van menselijke activiteit en giftig afval op het Arctische ecosysteem. Je ziet de 'machine' roteren en wentelen, lucht en water constant uit balans brengend, op weg naar een point of (NO) return...

Milica Tomic, Still from video 'XY the reconstruction of the crime', 

1996-97, DVD 13'57", loop

Eva SCHLEGEL verwacht ons flitsend en draaiend op de tweede verdieping: ... it seems you are turning backwards ...

In dit gezelschap toont Manor GRUNEWALD zich doorheen het hele huis als ware hij de rustige vastheid zelve.

U hebt ook nog werk te goed van Jan VERBRUGGEN, Stief DESMET, Gloria FRIEDMAN en Stanislas LAHAUT.

Manor Grunewald, Untitled, 2013, UV print, olie,acryl, pigment, plastiek folie op hout, 180 x 120 cm

Gauthier Oushoorn, Untitled (Soutien), Oak wood pillar sculpted and cracked by Gauthier Oushoorn, 300 cm high - 12 cm diameter

unique edition + 1 A.P.

00:00:01

A SPLIT SECOND

tot 26 april 2017

in

Galerie Fortlaan 17

Fortlaan 17

9000 GENT

woensdag, donderdag, vrijdag: 14 - 18 uur

zaterdag: 12 - 18 uur

Gent Matinee: zondag 23 maart: 11 - 18 uur

Gesloten op 19 april 2014

www.fortlaan17.com

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

Reniere&Depla met 'Quatre Mains' bij Galerie S&H De Buck (Gent)

Paul Reniere (°1956) en Martine Depla (°1954) zijn lang geen onbekenden voor 'Waterschoenen'. Al enkele jaren proberen we hun artistieke weg mee te volgen. Als RENIERE&DEPLA doken ze op in de hoedanigheid van beeldend kunstenaar en als curator, telkens als 'twee handen op één buik' en vier handen om mee te werken.

Een wandeling door onze artikels over dit unieke koppel zal u ongetwijfeld een beeld bezorgen van hun werk en hun methode en een perfecte inleiding vormen tot de huidige tentoonstelling en het nieuwe boek met als gemeenschappelijke titel:

'QUATRE MAINS'

(Reniere&Depla en andere geneugten - La part des anges - Que chose soit - Mais l'aile ne fait pas l'oiseau - La joie de se perdre. Bovendien verschenen ze ook in 'The Gunshot' en 'Het Paradijs')



 Reniere&Depla, L'air de Fragonard, 100 x 80 cm, 2013

Als samenwerkend artistiek koppel zijn ze natuurlijk geen alleenstaand geval. De meest tot de verbeelding sprekende koppels waren misschien wel Marina Abramovic & Ulay of Christo & Jeanne-Claude.

Voor schilders kunnen we ons die samenwerking 'met vier handen' wellicht moeilijker voorstellen. En toch is het precies waar Reniere&Depla sinds 1995 resoluut voor gaan.

Tijdens hun laatste solopresentatie bij Galerie De Buck in 2012 toonden ze werken uit de serie 'Que chose soit'. Nu staan ze er met werk van de voorbije twee jaar.

Wanneer ik tussen die schilderijen sta, word ik in gedachten heen en weer geslingerd tussen Rembrandt en Spilliaert, tussen licht en duisternis, tussen gedetailleerde en vage beelden, tussen nostalgie en mysterie,...

Het kleurenpalet is meestal verre van uitbundig, maar geeft je nooit een deprimerend gevoel. Het houdt je op je qui-vive, doet je beter kijken in deze wereld van clair-obscur, waar niet altijd alles is wat het lijkt door de soms vreemde cadrage of ingezoomde details.

In deze presentatie ontdekken we verschillende schilderijen van wolken (in de catalogus overigens allemaal op wetenschappelijke wijze benoemd), nevelen van de tijd als was de big bang nog aan de gang of nog maar net achter de rug en moet de hele 'schepping' nog tot leven komen.

Maar ook het meer herkenbare duikt op, de beeldtaal die we van hen gewoon zijn: een barokke lijst, een sculptuurtje bij een spiegel, een vreemd artefact,... stuk voor stuk gegroeid uit hun verzameling foto's die ze op talloze reizen maken.

Maar de schilderijen zijn niet zomaar reproducties van de onderwerpen op de foto's. Ze leggen een waas over de geregistreerde realiteit. Door die typische Reniere&Depla-touch ontstaat een wereld met meer vragen dan antwoorden, met andere woorden de wereld van het leven zelf.

Reniere&Depla, Hidden Selfportrait, 80 x 100 cm, 2013

In de laatste kamer rechts springt één schilderij in het oog door zijn helder kleurgebruik. Het heet 'L'air de Fragonard'. Op het schilderij blijken longen afgebeeld.

Longen - lucht - air, heel duidelijk, maar ook heel dubbel: ongetwijfeld een verwijzing naar de 18de eeuwse schilder Jean-Honoré Fragonard die voor licht en kleur ging, maar misschien ook refererend aan parfum van het merk Fragonard en wellicht ook gekoppeld aan gezondheid versus ziekte.

Samen met deze tentoonstelling verscheen bij uitgeverij Lannoo het gelijknamige boek 'Quatre mains' met schilderijen en tekeningen, naast beschouwende teksten van Eleen Deprez en Hans Theys.

Voor deze gelegenheid hebben de kunstenaars ook een editie gemaakt, die in combinatie met het boek beschikbaar is in de galerie.

 Reniere&Depla, Pelican Blanc, 100 x 80 cm, 2013

Op 30 maart wordt bovendien in galerie De Buck een project voorgesteld dat Reniere&Depla samen met Johan Clarysse uitgewerkt hebben.

Recent ontdekten ze dat Gustave Courbet tijdens zijn bezoeken aan België in het huis, waar nu galerie De Buck gevestigd is, gelogeerd heeft bij de toenmalige adellijke familie Papeians de Morchoven en daar ook schilderde.

De kunstenaars tonen op 30 maart 2014 om 11 uur het resultaat van hun artistieke hommage aan Courbet onder de toepasselijke titel:

'Le visiteur d'Ornans'

 *

Reniere&Depla

'Quatre mains'

tot 5 april 2014

in

Galerie S&H De Buck

Zuidstationstraat 25

9000 GENT

woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag: 15 - 18 uur

Ook open op zondag 23 maart 2014 van 11 tot 18 uur n.a.v. Gent Matinees

www.galeriedebuck.be

www.reniere-depla.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN